In Memoriam Wim de Bruijn (1943-2025)

11 juli 2025

Een 'Boegbeeld van het Varend Erfgoed in Nederland' is ons ontvallen

Met diepe droefenis en groot respect is de Stichting Stamboek Ronde en Platbodemjachten (SSRP) afgelopen maandag van het overlijden van Wim de Bruijn op de hoogte gebracht.

Wim, onze Ere-donateur, levenslange pleitbezorger van het Varend Erfgoed en onvermoeibaar chroniqueur van de Nederlandse zeilcultuur. Zijn overlijden is nog niet te bevatten.

Wim de Bruijn was méér dan een liefhebber van klassieke jachten – hij was een hoeder van hun geschiedenis, een verteller van hun verhalen en een onvervangbare stem binnen de wereld van ronde en platbodemjachten. Voor tallozen was hij het geweten van het Varend Erfgoed, een baken van kennis, beschikte over een encyclopedisch geheugen, was vol toewijding en liefde voor de Nederlandse scheepsbouwtraditie.

De SSRP en het Stamboek

Binnen de SSRP vervulde Wim de Bruijn decennialang een centrale rol. Zijn betrokkenheid bij het Stamboek was niet alleen praktisch en organisatorisch van aard, maar ook inhoudelijk van grote waarde. Hij kende elk schip bij naam, wist vaak meer van de bouwhistorie dan de eigenaren zelf en leverde talloze bijdragen aan de documentatie en classificatie van ronde en platbodemjachten. Zijn scherpzinnige pen, gecombineerd met een scherp oog voor detail, gaf vorm aan vele artikelen, registraties en boeken.

Zijn benoeming tot Ere-donateur was dan ook niet alleen een eerbetoon, maar een vanzelfsprekende erkenning van zijn bijna levenslange en onvermoeibare inzet. Zijn onuitwisbare invloed zal in het Stamboek voortleven, als fundament onder ons gedeeld erfgoed.

Spiegel der Zeilvaart – Historicus en verteller

Als initiator (1977), redacteur, auteur en bron van historische duiding was Wim jarenlang één van de drijvende krachten achter het prachtige tijdschrift 'De Spiegel der Zeilvaart. Hij wist als geen ander het verleden tot leven te brengen – of het nu ging om een klassiek jacht van een bekende werf, een vergeten botter uit een klein dorp, of een bijna verloren ambacht. Zijn stijl was helder, krachtig, zijn toon altijd betrokken, eerlijk en deskundig. Wim schreef niet om te imponeren, om te mopperen, maar om te bewaren, te delen en vooral om te enthousiasmeren.

De Spiegel verliest in hem niet alleen een initiator en schrijver, maar ook een bezielende uitgever, met zijn onuitputtelijke kracht en inspiratie, die telkens weer nieuwe verbanden wist te leggen tussen heden en verleden. Nieuwe contacten leggen en te onderhouden met oprechte belangstelling voor de mens tegenover hem.

Wim maakt hier in 2012 een Spiegel op (Evert Bruinekool Photo-Art.info)

De W.H. de Vosprijs en de Aureliaprijs – Eerbewijzen voor zijn missie

De toekenning van zowel de SSRP W.H. de Vos- (2002) en de Aureliaprijs (2020) vormden tastbare waardering voor zijn levenswerk. Beide prijzen, bedoeld ter erkenning van bijzondere verdiensten voor het behoud van het Varend Erfgoed, vonden in Wim de Bruijn een vanzelfsprekende laureaat. Hij stond symbool voor een integrale benadering: niet alleen behoud in materiële zin, maar ook in terugkerende overdracht van kennis, verhalen en enthousiasme.

Boegbeeld van het Varend Erfgoed

In een tijd waarin historische schepen meer dan ooit onze aandacht verdienen, was Wim de Bruijn tot aan zijn overlijden een rots in de branding. Hij begreep als geen ander dat het behoud van Varend Erfgoed niet stopt bij het conserveren van hout en ijzer, maar voortleeft in mensen, gemeenschappen, geschiedenissen en verhalen. Zijn werk inspireerde generaties liefhebbers, scheepsbouwers, eigenaren en beleidsmakers.

Wim met zijn vrouw Elly in Zierikzee bij de doop van de Hoogaars ''Nehalennia' (foto Gerard ten Cate)

Hij was samen met zijn vrouw Elly zichtbaar en onzichtbaar aanwezig op talloze evenementen, SSRP-Lustrumreünies en Voorjaarsbijeenkomsten en vaak te vinden in gesprek met jonge enthousiastelingen. Altijd bereid om kennis te delen, altijd nieuwsgierig naar het verhaal van een schip, een bouwer of een schipper. Zijn naam werd stilaan een synoniem voor betrouwbaarheid, passie en respect voor het maritieme verleden.

Dankbaarheid en nalatenschap

De SSRP – en met ons het gehele netwerk van het Varend Erfgoed – is Wim de Bruijn zéér, zéér veel dank verschuldigd. Zijn nalatenschap leeft voort in duizenden scheepsregistraties, honderden artikelen, talloze archieven en vooral in de harten van hen die hem kenden en met hem samenwerkten.

In het laatste whatsappje op zondag 29 juni j.l. vroeg ik aan Ellie of zij Wim namens de SSRP een kus wilde geven en hem zeggen dat hij en zijn leven, zijn inzet van ontiegelijk groot belang is geweest voor ons (vrijwilligers), de SSRP, maar vooral voor zijn SPIEGEL...dus voor héél Nederland.

Wij zullen hem missen – als mens, als mentor, als vriend.

Onze gedachten gaan uit naar jou Elly, jullie kinderen en zijn familie, vrienden en allen die hem dierbaar waren.

'Je koers is uitgezet. De wind in de zeilen blijft...dankzij jou'!

Rust zacht, Wim