Christina (ex Trijntje)
Niet actief
Ronde en Platbodemjachten, die binnen deze groep (Categorie Z) vallen, zijn ooit met een 9000-registratie-nummer in het Stamboek geregistreerd. Ze hebben nooit een plaquette gehad. Dit schip staat geregistreerd in Categorie Z in het Stamboek en wordt dus gekenmerkt als 'Inactief'. Wij weten op dit moment niet waar het schip zich bevindt of dat het nog bestaat. Bij een 'Actieve' inschrijving krijgt zo'n schip alsnog een plaquettenummer. Wanneer zeker is dat het schip niet meer bestaat, verhuist het naar Categorie V.
De ontwerper van deze zeeschouw was de heer Henk C. Vermolen, toentertijd woonachtig te Blaricum. Henk Vermolen was een wever in ruste met een passie voor scheepjes, hij voer zelf op de tweemaster zeilkotter (?) Maartje en ontwierp mooi gelijnde platbodems, o.a. de schokkers Christoffel en (toentertijd) De Waaikamp.
De 'Christina' is gebouwd bij Scheepswerf 't Wantij in Dordrecht in 1973. Opdrachtgever was E.G.M.J. Warnars uit Amersfoort die haar onder de naam 'Trijntje Reina' te water liet. De heer Warnars had eerder de zeeschouw 'Het Roode Klif' laten ontwerpen door H.C. Vermolen (9.56m). De nieuwe 'Trijntje' heeft een lengte van 10m.
Eigenschappen
| Plaquette nummer: | 9439 | Zeil nummer: | ZC217 |
|---|---|---|---|
| Categorie: | Z | Tekening nummer: | |
| Type: | Zeeschouw |
Bouw
| Bouwjaar: | 1973 | Ontwerper: | H.C. Vermolen |
|---|---|---|---|
| Werf: | Scheepswerf 't Wantij | Werf plaats: | Dordrecht |
| Motor: | Inbouw | Motor type: | |
| Materiaal romp: | Staal | Materiaal kajuit: | Staal |
| Materiaal zeil: | Dacron | ||
| Onderwaterschip: | Kiel: |
Afmetingen
| Lengte stevens: | 9,56 m | Breedte berghout: | 0,00 m |
|---|---|---|---|
| Diepgang: | 0,00 m | Masthoogte water: | 0,00 m |
| Oppervlakte grootzeil: | 0,00 m2 | Oppervlakte fok: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte botterfok: | 0,00 m2 | Oppervlakte kluiver: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte totaal: | 0,00 m2 | Oppervlakte overig: | 0,00 m2 |
Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip
| 1973 – 1977 | E.G.M.J. Warnars, Amersfoort ( Trijntje) |
|---|---|
| 1977 – onbekend | Jan Schaefer, Amsterdam ( Trijntje) |
| onbekend – onbekend | B. Andringa, Terkaple ( Christina) |
Geschiedenis
2020
15 juli 2020
15 juli 2020: Foto's Zeeschouw 'Christina' (ex 'Trijntje') van Bjorn Andringa
Hierbij een paar foto's van de voorganger van 'De Roode Klif'. Ook ontworpen door H.C. Vermolen. De 'Trijntje' nu 'Christina', een prachtig snel schip met de mooiste teak betimmering die ik ooit in een Zeeschouw heb gezien.
7 september 2020
7 september 2020: Reactie van Paul Warnars zoon van opdrachtgever E.G.M.J. Warnars uit Amersfoort
Enige jaren geleden informeerde ik u nader over de zeeschouw 'Trijntje Reina', die in recente jaren 'Het Roode Klif' genaamd was, met zeilnummer ZC154. Daarbij noemde ik ook mijn vader's volgende schip, de zeeschouw Trijntje (ZC217) die nu 'Christina' is genaamd, en dat ik deze uit het zicht verloren was.
Ik was dus blij dit schip toch nog te ontdekken in categorie Z op de SSRP-website. Het bouwjaar van de Trijntje weet ik niet precies meer, ik schat rond 1973. Het schip is gebouwd door Scheepswerf 't Wantij te Dordrecht. De ontwerper was inderdaad Henk Vermolen te Blaricum. Het schip werd 10 m. lang en werd rijk betimmerd met een essenhouten interieur, teak dek en potdeksel en o.m. langs de kajuitrand houtsnijwerk van de bekende (inmiddels overleden) ambachtsman en restaurateur Bert Stoop, ook uit Dordrecht (hij maakte ook een bijzondere vlaggenstok voor 'De Groene Draeck'). Ik zie op de foto op de site dat het schip de oorspronkelijke zwaarden nog heeft, met op de koppen het koper dat mijn vader eigenhandig heeft aangebracht. Oorspronkelijk had het schip geen stuurwiel maar een helmstok, ook kunstig door mijn vader voorzien van koperen sierwerk. Onder het berghout was het schip zwart, het berghout was wit en het boeisel een fraaie kleur blauw/groen. Later werd het boeisel wijnrood geschilderd. De zeeg en de afwerking waren zeer fraai en het schip oogstte veel bewondering. Vermolen had opdracht gekregen een rank onderwaterschip te maken, voor meer snelheid en zodat het platte deel van de boeg minder "paaltjes pikte" bij flinke golfslag op de kop. Dit ging wel wat ten koste van de stijfheid en bij licht weer presteerde het schip dan ook het beste.
Wegens overstap naar een Lemsteraak is het schip daarna verkocht aan de toenmalige politicus Jan Schaefer, mogelijk rond 1977. In de volgende jaren is het schip in de brand gevlogen, hiervan heb ik geen details. Mijn neef, die een jachthaven bezit, heeft daarna - als ik het goed heb - het schip van de verzekeraar overgenomen en weer gerestaureerd, met o.a. een teakhouten binnenbetimmering.