Egelantier

Dit schip heeft een plaquette van de SSRP aan boord van een eerdere inschrijving, maar staat nu "geregistreerd" in Categorie X in het Stamboek en wordt dus gekenmerkt als 'Inactief'. Schip en eigenaar zijn op dit moment NIET "actief" aangesloten bij de SSRP als Behoudsorganisatie. De huidige eigenaar is (nog) niet in onze administratie opgenomen. Deelname aan Evenementen waarbij de eis wordt gesteld, dat het schip en de eigenaar zijn aangesloten bij dezelfde Behoudsorganisatie als onderdeel van de FVEN, is vanuit de SSRP daarom NIET mogelijk.

Dit betekent dat het schip nog onderdeel is van de Aanmeldingsprocedure (her-inschrijving) of, en dat geldt voor de meeste schepen, de eigenaar heeft het schip niet her-aangemeld en betaalt dus ook geen jaarlijkse bijdrage aan de SSRP voor Inschrijving in het Stamboek. Eventueel vermelde gegevens van schip en oud-eigenaren dateren meestal uit de periode van eerdere 'actieve' Inschrijvingen en zijn waarschijnlijk niet volledig en mogelijk niet correct. Voor dit schip kan, omdat het niet aantoonbaar voldoet aan de Criteria van de SSRP, geen Meetbrief door de KNWV worden afgegeven.
Vanwege de doelstelling van de SSRP om alle historie van de in het Stamboek opgenomen schepen vast te leggen, worden in de Schepenlijst wel de in het stamboekarchief beschikbare gegevens van dit ooit geregistreerde schip en summiere gegevens van de (oud-)eigenaren getoond.
Heeft u informatie over dit schip of bent u eigenaar en wilt u het graag weer 'activeren'? Laat het ons weten!

De Lemsteraak 'Egelantier'' is een enig exemplaar, mogelijk één van de eerste (gelaste) stalen aken van na WOII, waarvoor de door H. Kersken sr. ontworpen Lemsteraak 'Schollevaer II', in 1938 gebouwd in Aalsmeer op de werf van De Vries, model heeft gestaan. Oorspronkelijk als een boeier getuigd, doch bij restauratie in 1984 gewijzigd de mast en zwaarden zijn toen verplaatst, de giek ingekort en het schip is van een kluiverboom voorzien. Kuip en interieur werden tegelijkertijd geheel vernieuwd, met handhaving van de oorspronkelijke indeling.

De 'Egelantier' werd in 1949, mogelijk als een van de eerste (gelaste) stalen aken van na WOII door Bijker's Aannemingsbedrijf NV, IJsselwerf in Gorichem, als 'Berendina' gebouwd. Het ontwerp, waarvoor de 'Schollevaer II' als voorbeeld diende, was van A.A. Zwamborn, tekenaar van de IJsselwerf.

Eigenschappen

Plaquette nummer:	1325	Zeil nummer:
Categorie:	X	Tekening nummer:
		Type:	Lemsteraak

Bouw

Bouwjaar:	1949	Ontwerper:	A.A. Zwamborn
Werf:	Bijker's Aannemingsbedrijf NV, IJsselwerf	Werf plaats:	Gorinchem
Motor:	Inbouw	Motor type:	Perkins 47pk
Materiaal romp:	Staal	Materiaal kajuit:	Staal
Materiaal zeil:	Dacron
Onderwaterschip:		Kiel:

Afmetingen

Lengte stevens:	10,00 m	Breedte berghout:	3,85 m
Diepgang:	0,85 m	Masthoogte water:	13,40 m
Oppervlakte grootzeil:	35,00 m²	Oppervlakte fok:	15,00 m²
Oppervlakte botterfok:	23,00 m²	Oppervlakte kluiver:	14,00 m²
Oppervlakte totaal:	87,00 m²	Oppervlakte overig:	0,00 m²

Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip

1949 – onbekend	D. Pijl (Bijker's Aannemingsbedrijf NV), Gorichem ( Elida)
onbekend – 1971	A. Bijker (Bijker's Aannemingsbedrijf NV), Gorichem ( Elida)
1971 – 1981	Dhr. Brokking, Bergen op Zoom ( Berendina)
1981 – 2017	V.C. Besnard en E.J.C. Besnard - De Jong, Zwartewaal ( Elsa Johanna)
2017 – 2021	Dhr. H. Siegers en Mw. M.J.L. Kieft, Sneek ( Egelantier)
2021 – (Eigenaar - Lemsteraak 'Egelantier' niet "actief" in het Stamboek)	Dhr. P. Waij en Mw. L. Oosting, Oudesluis ( Egelantier)

1959

1959: De bouwers: Bijker's Aannemingsbedrijf NV, IJsselwerf in Gorichem

De werf was ruim voor 1946 al actief. In 1959 werd Bijker's Aannemingsbedrijf te Gorinchem een volledige dochtermaatschappij van De Schelde. De Schelde had reeds een aanzienlijk financieel belang hierin. Vanaf 1 mei 1964 werd Bijker's Aannemingsbedrijf NV veranderd in Schelde Montagebedrijf NV. De door Bijker's Aannemingsbedrijf uitgevoerde montagewerkzaamheden werden voortgezet in de nieuwe dochtermaatschappij Schelde Montagebedrijf NV, gevestigd in De Meern. In 1968 verhuisde het bedrijf van De Meern naar Vlissingen. Het hoofdkantoor bleef in De Meern, maar het constructiebedrijf bleef gevestigd in Vlssingen.

1974

1974: Refit in 1974

Dhr. Brokking gaf het schip in 1974 een flinke refit. Hij liet o.a. de Ford Motor vervangen door een Perkins, de rechthoekige ramen in de kajuit door lichtranden, het raam in het achterschot door glas in lood met medaillon. De grote fok werd vervangen door een klein boomfokje. Dat laatste bleek de zeileigenschappen niet echt ten goede te zijn gekomen. Met de inmiddels beschimmelde grote fok en met de alvast naar achter verplaatste zwaarden, zeilde het schip weer als een trein. Daar is later iets op ingeboet, door het schip zwaarder te ballasten om het voor het bevaren door 2 personen wat comfortabeler en gemakkelijker te maken.
Of er door de eerste eigenaren, die met elkaar optrokken, veel gezeild werd is onbekend. Volgens degene die als jonge jongen als dekknecht mee mocht werd er door de heren vooral van het leven genoten. Dit wordt bevestigd op de nog steeds in het clubhuis van de watersportvereniging De Merwede in Gorichem aanwezige vergeelde foto's!

1984

1984: Nieuwe tuigage

Handhaven van de oude tuigage was geen optie. Het schip is 1984 opnieuw getuigd. Kuip en interieur werden volledig vernieuwd. De kuip kreeg o.a. een stalen vloer en grote water- en brandstoftanks voor een langer verblijf aan boord tijdens lange tochten. De indeling van het interieur werd gehandhaafd, behoudens de toiletruimte die flink werd vergroot. Het vooronder, alleen van dek af bereikbaar, werd ook van binnenuit bereikbaar gemaakt. De huid is tot het berghout gestraald en gecoat en nagezien op eventuele gebreken.

Afdrukken van de door de heer Zwamborn gemaakte tekeningen bestaan nog. De nieuwe tekeningen dienden vooral als leidraad voor hoe het worden moest. Tijdens de uitvoering is er af en toe van afgeweken. De houten dekken zijn bv. (gelukkig) niet doorgegaan. Problemen bij anderen hebben daar zeker mede toe geleid.