De criteria in 1972
Alle bewondering voor hetgeen in positieve zin gebeurt mag echter de bereidheid niet wegnemen om, waar nodig, een woord van kritiek te uiten. Daar is allereerst vormgeving van de kajuitopbouw die in heel wat gevallen de lijn van het schip stoort en daardoor in feite in strijd is met onze inschrijvingscriteria. Er is gelukkig een voortdurend contact van toekomstige en huidige eigenaars met de Stichting over dit soort en aanverwante onderwerpen. In honderden brieven en talrijke telefoongesprekken is volop gelegenheid advies te geven en te trachten de ontwikkeling te beïnvloeden in een richting die zo goed mogelijk aansluit bij de traditie.
Bij nieuwgebouwde zeeschouwen zien we de neiging het voorschip zeer sterk op te trekken, waardoor niet alleen lelijke, hoog uit het water stekende gevaarten ontstaan, maar ook duidelijk wordt afgeweken van de oorspronkelijke vorm van dit vissersschip.
In deze beide gevallen gaat de wens naar meer ruimte en comfort ten koste van de lijn en het uiterlijk van het schip. Ook zou ik er nog eens op willen aandringen geen gekleurde nylon vallen, stagen, landvasten of stootkussens te gebruiken. Als het dan persé nylon of iets dergelijks moet zijn, gebruik dan touwwerk van een neutraal-grijze kleur, het is echt even sterk, en laat een omhulsel van zeildoek om uw stootkussen maken.
En over kleur gesproken. Is het werkelijk nodig dat ieder stalen schip wit wordt geverfd? De uiterlijke verschijning van vele van deze schepen zou erbij winnen indien teruggegrepen zou worden naar een van de warme kleuren van de oude bedrijfsvaartuigen.
Zo verwisselde onlangs een bolletje, wier schaapachtigheden steeds in de Waterkampioen worden beschreven, de witte kleur voor het meer bij de naam passende zwart en het is gewoon een ander - en mooier - schip geworden.