Vluchthaven Laaksum 100 jaar

De vissers van Laaksum zijn ermee gestopt, op één visser na. Toch is het er ’s zomers drukker dan ooit, daar langs de kust bij Laaksum. Het haventje is voor velen een populaire plek om even te verpozen aan het IJsselmeer. De ruige sfeer van vroeger, van de visserijperiode, die is natuurlijk verdwenen. Door de romantici onder ons kan dat betreurd worden. In dit boekje probeer ik een beeld te schetsen van de recente geschiedenis van Laaksum. Het gaat om de periode van ruim genomen 1900 tot 2012 en wat preciezer van 1912 tot 2012. De reden voor die aandacht is een bijzondere verjaardag van de Vluchthaven. Het haventje van Laaksum bestaat in 2012 precies honderd jaar. Dat is bijzonder genoeg om even bij stil te staan. Wat zou Laaksum zijn zonder haventje? Waarschijnlijk niets van enige betekenis. Zo rond het jaar 1900, toen er in Laaksum wel enige vissers en boeren woonden, maar er nog geen haven was, werd deze buurtschap van Warns niet gezien als iets bijzonders. Het was de plek waar het pad eindigde dat van Warns naar de kust liep. Daar stonden een paar huisjes en twee boerderijen die bij het dorp Warns hoorden. Het andere pad vanuit Warns liep via Scharl naar het Rode klif. Dat pad was heel wat belangrijker dan het weggetje naar Laaksum. Scharl was als woonplek van& groter belang en het Rode klif was een trekpleister. Dat Laaksum op dit moment bekender is dan Scharl, is alleen maar te danken aan dat piepkleine haventje. Dat was enkele decennia een nuttige vluchthaven voor de vissers van Laaksum, maar is in die periode tegelijkertijd onopvallend gebleven. Pas achteraf, toen de visserij eigenlijk voorbij was, zijn mensen van buiten, ‘vreemdelingen’, het haventje gaan waarderen.