Corjaal
10 juli 2019
Behalve dat we vroeger op school leerden dat de Surinaamse bosnegers met corjalen over de rivieren voeren, was de corjaal in Nederland ook een zeilkano die in de dertiger jaren ontworpen is. Rond 1960 bedacht ik als tiener dat zo'n scheepje wel wat voor mij was. Je kon het zelf bouwen aan de hand van een bouwtekening. Een vijf meter lang rondspantscheepje zonder zeeg, overnaads gebouwd van lange, precies gelijke, banaanvormige gangen die bij de randen op elkaar werden geklonken. Van het Koninklijk Nederlands Watersport Verbond kreeg ik echter het advies een ander scheepstype te kiezen. Deze corjaal zou vanwege de korte waterlijn niet optimaal zeilen en het peddelen was volgens het Verbond ook niet alles. Ik had juist bij de ontwerper gelezen dat zo'n rondspantscheepje superieur was aan de knikspantkano's. Het was volgens hem net een duikelaar. De corjaal ging wel scheef, maar niet om en voer gemakkelijk in ruw water.
Uiteindelijk maakte mijn vader een moderne kano voor mij van Hechthout waarmee ik in de zomer van 1961 van Hengelo naar Friesland ging en terug. Mijn sympathie voor de corjaal is echter nooit helemaal verdwenen. Ik was daarom aangenaam verrast een paar jaar geleden bij Grouw zo'n scheepje te zien zeilen. Helemaal niet zo slecht als het Verbond mij had laten geloven. Een paar jaar geleden heeft Sjoerd Nicolai uit Witmarsum zelfs een corjaal gerestaureerd. Zijn foto vond ik op internet en die heb ik daarom hier een eervolle plaats gegeven.
