Hout drijft....
27 maart 2018
De Zuiderzeevissers hadden het niet begrepen op ijzeren schepen. Zelfs toen duidelijk werd dat een ijzeren schip niet zinkt, maar in principe blijft drijven, kozen ze toch voor de traditie van houten vissersschepen. Er zijn voor Volendammer vissers een beperkt aantal ijzeren botters gebouwd, die echter ook weer spoedig van de hand werden gedaan. Nee, een ijzeren schip gaf geen vertrouwen. Dan een houten botter. Hout drijft, dus een houten botter ook. Na de afsluiting van de Zuiderzee werd het water in het IJsselmeer in korte tijd zoet en toen bleken de houten vissersschepen sneller dan gebruikelijk weg te rotten. Zout water werkt conserverend voor houten schepen. Gelukkig zijn er de afgelopen decennia vele botters van de ondergang gered door een kostbare restauratie. Daarna blijven ze twintig of dertig jaar goed, waarna er weer een grote opknapbeurt nodig is.
Met die overgebleven botters wordt soms, tijdens visserijdagen, even gevist op traditionele manier. Regelmatig liggen ze te pronken tijdens evenementen in voormalige Zuiderzeehavens en ook worden er onderlinge wedstrijden mee gezeild. Dat gaat op het scherp van de snee, zodat het kan gebeuren dat een schip over bakboord onvoldoende voorrang krijgt en midscheeps wordt aangevaren door een botter die over stuurboord aan komt varen. Helemaal fout natuurlijk. Het aangevaren schip zal in veel gevallen water scheppen en zinken. Maar niet tot de bodem. Nee, een houten botter zinkt zover, dat de boorden en de voorsteven nog net zichtbaar zijn. De botter wordt gelicht, leeg gepompt en moet naar een werf voor reparatie. Meestal zijn deze schepen eigendom van een stichting die de schepen goed verzekert.
