Opgeruimd
13 januari 2021
Afgelopen zomer zag ik op de Langweerderwielen de grote, houten aak de Pijlstaart. De eigenaar had het 15 meter lange schip aan de grond gezet tegen de westelijke oever van het meer, buiten de vaargeul. En niet voor niets, want deze teakhouten aak met die bewogen geschiedenis van ruim 100 jaren was niet meer dan een wrak. Door het aan de grond te varen, voorkom je dat het schip zinkt, wat de berging immers alleen maar zou bemoeilijken. In de herfst lag het schip er nog steeds, maar verder onttakeld. Dat oude schepen in een slootje worden gevaren waar ze aan de elementen worden overgeleverd, is iets uit het verleden. Tegenwoordig zijn er zoveel oude schepen, dat je ze niet meer ergens stilletjes kunt laten verrotten. Je moet je oude schip netjes opruimen en niet ergens achterlaten. Als je dat niet zelf doet, dan wordt dat voor je gedaan, maar wel op jouw kosten. Op 12 januari van dit jaar meldde de Inspectie voor de Scheepvaart in Friesland dat ze de Pijlstaart heeft opgeruimd in het kader van de wrakkenwet. (Zie de foto van de Scheepvaartinspectie bovenaan de pagina).
Met het weghalen van het wrak is het proces van opruimen natuurlijk nog niet klaar. Waar laat je die massa hout? Opstoken? Dat is luchtvervuiling. Verpulveren? Dan graag eerst de verflagen verwijderen. Hoe dan ook, in de Langweerderwielen kon het wrak niet blijven liggen. Het opruimen van een houten schip brengt vooral kosten met zich mee. Een stalen schip heeft bij sloop altijd nog schrootwaarde. Een stalen schip kan net als een auto in onderdelen uit elkaar gehaald worden om ze te recyclen. Bij jachten van kunststof, zoals glasvezel versterkt polyester, is dat niet zo eenvoudig. Met die polyester romp kan je eigenlijk niets. Het opruimen van een oud, onbruikbaar polyester jacht is een probleem en kost geld. Een houten schip zal uiteindelijk vergaan en tot het stof terugkeren waar het uit voortgekomen is. Een polyester schip is echter gemaakt van producten uit de chemische industrie. Zo'n scheepje kan je laten vermalen en de verkregen polyesterstof kan eventueel verwerkt worden in de ondergrond voor snelwegen. Misschien zijn er kunststofpaaltjes van te maken, maar echt verdwijnen doet het niet. Kunststof recyclen is een probleem. Dat doet zich niet alleen voor bij het opruimen van polyester jachten, maar ook bij het afbreken van.....windturbines. Die wieken zijn eveneens van kunststof waar geen oplossing voor is. Over een paar jaar hebben we dus een geweldig milieuprobleem, zelf gecreëerd, dankzij de windmolens die we nu zo overijverig in het landschap bouwen, maar die na 15 jaren afgeschreven zijn en vervolgens opgeruimd moeten worden.....
