Oude tijden herleven
22 september 2018
In die duizenden jaren oude geschiedenis van de zeilende vrachtvaart is pas de afgelopen honderd jaar serieus verandering gekomen, toen schepen planmatiger konden varen met stoomkracht en weer later met motorkracht. Planmatiger, maar lang niet altijd sneller. Voor vrachtvervoer is beheersbare planning echter een groot goed. In Nederland werden veel vrachtschepen voor de binnenvaart en de kustvaart vanaf zo ongeveer het jaar 1900 niet langer gebouwd van hout, maar van (staal)ijzer. Dat werd hun redding. Anders dan in Scandinavië, waar veel prachtige houten werkschepen hebben gevaren, zijn veel Nederlandse vrachtschepen behouden gebleven. IJzer houdt het langer vol dan hout. Toen in de zeventiger jaren jonge mensen de romantiek van het zeilende vrachtschip ontdekten, werden veel wrakkige vrachtscheepjes door hen gekocht om opgeknapt te worden.
Zij wilden er weer mee zeilen zoals voorheen. Dat idealisme kon alleen bestaan, als met die schepen ook wat verdiend kon worden en zo ontstond in Nederland een omvangrijke chartervloot, de bruine zeilvaart, die in de loop der jaren geprofessionaliseerd is tot een serieuze bedrijfstak. Er wordt echter niet zoals vroeger geld verdiend met het vervoeren van vracht. Nee, de 'lading' bestaat nu uit betalende gasten, uit mensen die het avontuur willen beleven met zo'n groot zeilschip over het IJsselmeer, de Wadden en nog verder te zeilen. En zomers zijn er de groepen jongeren die in georganiseerd verband vanuit heel Europa ons land mogen bekijken vanaf zo'n oud zeilschip. Op de foto een beeld van zeilende klippers tijdens de Brandarisrace van Harlingen naar Terschelling. Opvallend verschil met de oorspronkelijke vrachtvaart is, dat we deze schepen nooit geladen zien varen met het water tot in het gangboord. Ze liggen hoog en licht op het water, ze gaan snel, het ziet er fraai uit, maar de oude tijden herleven natuurlijk niet. Dit zijn moderne tijden.
