Postbezorging
4 februari 2019
Honderd jaar geleden kregen de bewoners van Vlieland hun post nog aangevoerd met een postvletje. Een Helderse vlet voorzien van een sprietzeil, die bij gunstige omstandigheden het Eierlandsche gat overstak en op de Vliehors werd opgewacht door een postbode met paard en wagen. De Waddeneilanden lagen toen nog echt geïsoleerd van de vaste wal. Texel, Vlieland en Terschelling werden bestuurd door de provincie Noord-Holland. De post werd daarom vanaf Texel naar Vlieland gebracht. Pas in 1942, tijdens de Duitse bezetting, werden de eilanden Vlieland en Terschelling bestuurlijk bij de provincie Friesland gevoegd. Het eiland Schiermonnikoog behoorde in de 17e eeuw bij het gewest Friesland, maar werd in 1638 verkocht aan de familie Stachouwer. De laatste particuliere eigenaar van het eiland was de Duitse graaf Von Bernstorff. Pas in 1945 werd Schiermonnikoog weer Nederlands bezit.
Het werd na de oorlog door de Staat geconfisqueerd, net als alle andere Duitse bezittingen op Nederlands grondgebied. Dat postvletje op de foto is natuurlijk interessant. Dergelijke scheepjes zien er fraai uit. Ze laten zich heel goed slepen door een ander schip, maar zijn door hun rondspant zonder kim absoluut niet stabiel. Ze zeilen met een sprietzeil ook maar heel matig aan de wind. Door het lage vrijboord willen de golven ook nog eens gemakkelijk aan boord komen. De oversteek van het verraderlijke zeegat met zo'n scheepje is in onze ogen daarom een bedenkelijk avontuur. In onze tijd zou postbezorging met die middelen verboden worden, maar rond 1920 was dat blijkbaar geen probleem. De reddingboten uit die tijd, die bij storm en ontij de zee op gingen, zijn in onze ogen ook nauwelijks zeewaardig te noemen. In die zin is de zee voor ons dankzij de moderne schepen en technieken minder gevaarlijk geworden.
