Toekomstig jacht
26 juni 2019
Veel visbotters van de Zuiderzee zijn na de Tweede Wereldoorlog enige jaren in bezit geweest van watersporters. Dat was niet zo raar. Het model wordt tot op de dag van vandaag bewonderd, het waren voor die tijd grote zeilschepen en ze kwamen voor een appel en een ei te koop, want voor de visserij waren ze niets meer waard. Veel zeilers vonden het in die jaren op het binnenwater te druk worden. Ze dachten over zeilen op het IJsselmeer en wat is dan meer voor de hand liggend dan het kopen van het schip dat daar thuis hoort. Een oude botter kopen bracht wel een risico met zich mee. Het waren vaak 'drijvende doodskisten' en inderdaad kon je bij vele botters uit die enorme, massieve inhouten zomaar handenvol 'turfmolm', rottend hout, pakken. Een stilliggende botter was ook bedrieglijk. Die lekte niet. Maar zodra er mee gezeild werd en het tuig enorme krachten uitoefende op de romp, ja dan gebeurden er andere dingen. Rotte plekken werden afgedekt met blik. Gaten in de romp konden van binnenuit met cement opgevuld zijn.
Maar goed, het feit dat er nu nog fraaie, gerestaureerde visbotters varen, is te danken aan de pioniers die in de jaren vijftig/zestig de wegkwijnende schepen kochten en uiteindelijk ook maar opknapten. Om dan te ervaren, dat een oude botter opknappen een bodemloze put is. Er komt geen einde aan. Een paar gangen vernieuwen is even later een geheel nieuwe huid laten aanbrengen. Over kosten daarvan zwijg ik maar liever. Een positief neveneffect was, dat er nieuwe ambachtslieden ontstonden. Jonge mannen en vrouwen die zich het vak van botterbouw met vallen en opstaan eigen maakten. En de kosten van restauraties worden tegenwoordig bestreden door de botter over te doen aan een stichting die sponsoren zoekt. Uiteindelijk is het de bedoeling van een zeilschip dat ermee gezeild wordt. Bij een botter is dat een sport op zichzelf, want zo'n schip heeft zo z'n kuren. Veel zeilers vinden het bijvoorbeeld plezierig met halve wind te varen. Dat is gemakkelijk en schiet lekker op. Behalve met een botter bij golfslag, want dan slinger je bij wijze van spreken uit het schip. Dan is het beter wat op te sturen en weer af te vallen. Dat is comfortabeler. In de havens zie je dat de bruine zeilvaart elkaar opzoekt. Dat is verstandig. Deze schepen passen niet tussen de glanzende jachten en..... de vroeger zo imposante botter verdwijnt tussen al die tegenwoordig zoveel grotere jachten bijna in het niet. Dat beeld moet je een icoon van de Zuiderzee besparen.
