(W)aalschokkers op de Rijn
30 september 2021
In ons land zijn riviervissers met hun schokkers vooral bekend door foto's van deze Waalschokkers bij Nijmegen. Deze Waalschokkers van zo'n 15 meter lang en 5 meter breed werden gebouwd vanaf 1911 tot aan 1937. Ze waren niet voorzien van een motor, maar werden naar een visstek gesleept, waar ze op stroom voor anker gingen. Met een breed kuilnet dat open werd gehouden met een lange boom, werden de vissen 's nachts gevangen, waarna overdag het net werd geleegd en de vangst met een motorbootje werd opgehaald. Eind jaren vijftig werd deze visserij in de Waal verboden vanwege de scheepvaartdrukte op het water. Die Waalschokkers leken sterk op ijzeren botters. Natuurlijk zonder zijzwaarden, want er werd niet mee aan de wind gezeild.
In 1997 werd deze riviervisserij met brede kuilnetten in Nederland verboden. De schepen en de vangstmethode waren niet alleen populair bij riviervissers in Nederland, maar ook in Duitsland. Op de foto ligt een schokker bij Sankt Goarshausen, tegenover het middeleeuwse stadje Sankt Goar. Jarenlang lagen bij Sankt Goar twee schokkers, vlakbij de Loreley, die een paar jaar geleden te koop werden aangeboden. Ook op andere plaatsen langs de Mittelrhein gebruikten Duitse vissers Nederlandse schepen. Niet alleen dit soort schokkers, maar ook klippertjes en tjalken, voor de ankerkuilvisserij. Het grote net werd met een lange boom open gehouden en 's nachts neergelaten tussen het geankerde schip en de wal. Door de sterke stroom bleef het net breed in het water staan. De Duitsers spraken echter niet van Waalschokkers, maar van Aalschokkers. Ze vingen met de kuil paling en jaren geleden, toen de rivier schoner was dan in de vijftiger jaren, ook zalm. Die vissoort probeert men tegenwoordig weer terug te krijgen in de Rijn, want die rivier is de laatste decennia (gelukkig) stukken schoner geworden. Het blijft echter verrassend om ver weg in Duitsland Nederlandse schepen in gebruik te zien bij Duitse vissers.
