Pag. 01-18 - Monografie 01 - De onverwachte gevolgen van een ondoordacht idee
Van Commissie Stamboek Friese Ronde Jachten tot Stichting Stamboek Ronde en Platbodemjachten (1952-1955)
In de Waterkampioen van 25 maart 1939 stond het volgende artikel
Regelmatig klaagt men in dit blad over het verdwijnen van het boeiertype. Dit klagen is sympathiek en de schoone krans op het graf van den laatsten boeier, gelegd door de vereenigde Nederlandse klagers, zal ongetwijfeld ook een zeer sympathieke geste zijn. Mij en ongetwijfeld vele anderen is het hijschen van de vlag op een nieuwe boeier nog sympathieker. Blijven we slechts klagen, dan zullen we dat niet vaak meer meemaken. Er moet iets anders gebeuren.
Zou er geen belangstelling bestaan voor een Nederlandsche Boeierclub?
De leden, boeiereigenaren en belangstellenden, zouden met elkaar in contact komen, ervaringen kunnen gaan uitwisselen, propaganda gaan maken voor het type, een boeiervlootrevue kunnen gaan organiseren, misschien zelfs heel mooie exemplaren van te vroege sloop kunnen redden, van een ongelukkige verkoop naar het buitenland.
Dit plan is misschien zeer idealistisch, doch is ons schoone nationale boottype niet een dosis idealisme waard? En tenslotte: zijn boeiervaarders vreemde vogelen reeds op onze wateren (ze sparen immers kosten noch moeiten om een schoone traditie te handhaven), geen idealisten?
“ BOEIERVRIENDEN, HANDHAVERS VAN NEERLANDS GLORIE OP DE BINNENWATEREN, VOOR!!!! ”
IJsbrand Hiddes Galema
Met deze klaroenstoot besloot IJsbrand Hiddes Galema zijn reveille, die helaas verloren ging in het rumoer van krijgsgeweld, dat medio 1939 zelfs tot het vredige Nederland doordrong met Hitlers invasie in Tsjechoslowakije. Op 1 april 1939 kondigde onze regering de voor-mobilisatie af. Er volgden zes jaren, waarin 'Neêrlands Glorie' hier en overzee harde klappen te verduren kreeg. Daarna volgden zes jaren van moeizame wederopbouw.
Na tien turbulente marinejaren buiten Nederland en twee in rustiger vaarwater, maakte schrijver dezes als onervaren 'boeiereigenaar' voor het eerst met zijn 'Maartje' en zijn gezin een ontdekkingsreis over Frieslands wijde wateren. Friesland was hem onbekend en van Friese boeiers wist hij weinig meer dan zijn 'Maartje' hem in drie maanden had kunnen Ieren.
Hoe deze oud-zeeman er toe kwam een boeier te kopen - een 'zeeknoeier' volgens een 17e-eeuws dichterzeeman - is een verhaal apart, dat in de scheepshistorie van 'Maartje’, thuishoort. Hier zij slechts vermeld, dat wij op 3 juni 1951 in de jachthaven 'Het Fort' te Warmond kennis maakten met en meteen ons beider hart verloren aan deze boeier. Alle vernietigende expertise-rapporten ten spijt adopteerden wij haar als ons vijfde - niettemin oudste - kind. Daarmee rees meteen de vraag: Wat was haar bakermat en wie bouwde haar?
SSRP Monografie 01 - De onverwachte gevolgen van een ondoordacht idee