Banjaard

Hai, ik had nog een fotootje liggen van de Banjaard dd 04-05-2015 om 15:21 passerend bij boei IJ2A ter hoogte van 'het Stenenhoofd" op het IJ. Bij deze.. 
Foto is genomen vanaf 7e verdieping van de voormalige betonnen graansilo aan het IJ.
m.vr.gr. William Hill, Amsterdam

Brief 13/2/76 van Michiel van Alphen

Beste John, Dank voor je brief van 2 februari en dank voor de toewijding waarmede je onze dierbare 'Banjaard' vertroetelt. Ik beschouw het als een zegen, dat de volgende generatie onze liefde voor dit markante schip, zoo enthousiast heeft overgenomen. In 1940 heb ik het schip ontdekt in de haven van De Lemmer, het lag afgetuigd wit geschilderd in een hoekje en heette toen de 'Schokland'. Voor f 3000.; hebben we het schip toen gekocht, nadat een expert van de werf van P.Smit Jr. de boot gekeurd had en ons kon mededelen, dat de romp bijzonder degelijk gebouwd was en in goede staat verkeerde. We hebben toen door een timmerman van de werf de gehele betimmering naar eigen ontwerp laten uitvoeren voor totaal: f 800.- Wat hebben we van deze investering een plezier gehad!!!

Foto van de (nog) witte Banjaard met daarop links mijn vader (Dik met sleeplijn in zijn hand) en daarnaast mijn (in verwachting van mij (in mei ’47 geboren) zijnde) moeder (Nel van Buysen) (wie de drie anderen zijn weet ik niet)

Flitsen van herinneringen van de belevenissen met de 'Banjaard' van Tanja van Alphen, echtgenote van oud-eigenaar Michiel (F.M.) van Alphen

Bij mijn eerste kennismaking met het schip in 1945 was de thuishaven bij een van de vele werfjes aan de dijk in Krimpen ald Lek. In mijn herinnering lag het schip voor anker en gingen wij met de sloep - een ovemaadsche jol - vol met proviand, voor zover dat te krijgen was, aan boord. Bij terugkomst moesten onze mannen afrekenen met 't baasje van de werf, wel zo dat zijn vrouw dat niet kon zien. De rit naar de 'Banjaard', na kantoortijd op zaterdag, vroeg in de middag ging over de dijk tot Krimpen a/d IJssel. Daar met de pont over, toen al wachten in de file ! en dan over de dijk naar Krimpen ald Lek.
De Banjaard had toen geen motor, er werd gekookt op een primus ( doffe ellende ). Er was een heel klein kacheltje geschonken door Kees van Dam, daar kon een mandje kolen in. De matrassen bestonden uit drie delen, loodzwaar, van kapok. Er waren grijze dekens en het servies was van heel zwaar scheepsporcelein, een afdankertje van een Deens schip. We hadden zware onhandelbare zwemvesten en oliegoed dat plakte en zo stijf was dat je je er niet goed in kon bewegen.
De eerste tocht die ik meemaakte ging tot Tienhoven. Daar brak de giek. Dat betekende een dag later thuis nadat de giek eerst door een Tienhovense smit was voorzien van een "manchet". Het leven was toen in juni '45 nog zo ongeregeld dat niemand zich zorgen maakte over tijd of werk. Belangrijk was eten en vervoer; op de een of andere manier reden we toch al wel met een auto naar Krimpen, vrachtwagentje van kantoor. Eind '45 was er een motor, overgenomen uit de sloep van de 'Vigilanter'.
We hebben de jaren daarna weekends en vacanties gezeild; naar Zeeland tot Veere zonder dammen en sluizen, naar de Biesbos, de Amer en verder, regelmatig de Lek op en later naar Friesland.
Het schip heeft na de oorlog veel onderhoud gekost. De zeilen waren toen nog kleurloos, er moest dikwijls worden gerepareerd met naaigerei en een speciale handschoen. De fok was veel te groot, heel lastig. Het touwwerk werd geleverd door Michiel, meestal pas als bleek dat de touwtjes uit de oorlog echt versleten waren. We waren heel zuinig en iedere aanschaf werd uitgebreid besproken.
Veel leuke herinneringen; bij het varen onder de brug bij Dordrecht sloeg de motor af maar de vaarvaardigheid van de heren bracht redding, veel vastgelopen in de Biesbos. Onze kinderen gingen mee, vrijwel vanaf de geboorte, al lieten we ze ook wel eens thuis bij een lieve oppas.

2 foto’s ter gelegenheid van 100 jarig bestaan van Banjaard in 1998

Het geweld van Wind en Water herinnert ons nadrukkelijk van onze kleinheid. En dat is het wat ons toch altijd weer aantrekt om opnieuw uit te varen! (logboek 1974)

Daar zijn ze weer samen,
Een vrouw en haar schip,
Voor zoveel mensen een symbool en een begrip,
Van zorg en liefde,
Van voorbeeld en kracht,
Wat hebben Hannie en haar 'Banjaard' veel volbracht!