BU130 Trui

De zeilvereniging „Harpyia", een onder­vereniging van de Delftse Studentenver­eniging „Nieuwe Delft", bestaat nu bijna vijf jaar. Bij de oprichting was het enthou­siasme van de leden het enige waar het niet aan ontbrak. Van een eigen vloot was nog geen sprake. Hierdoor waren we voor de zeil-zwerftochten in Friesland, de botterweken op het IJsselmeer en de zeil­weekends op de Kaag op huurboten aan­gewezen. Vooral het IJsselmeer kreeg ons te pakken: onze belangstelling voor te koop aangeboden vissersschepen werd steeds groter en culmineerde in een be­zoek aan Spakenburg. Na lang wikken en wegen werd de meer dan tachtig jaar oude botter BU122 gekocht, die daar aan de kade lag. De BU122 is in 1880 bij Nieuwboer in Spakenburg gebouwd.

Op 25 december 1965 wordt de BU130 gekocht door de Delftse Studentenvereniging Harpyia, de zeil-onder-vereniging van de D.S.V. Nieuwe Delft (“De Bolk”). Zij geven de naam Trui aan de botter. Op dat moment is het schip in zeer slechte staat. In de jaren erna breekt er een zwaard, is de mast gebroken en was het nodig de motor te vervangen.

In 1975 is het volledige achterschip vervangen. Een jaar later is de trog vervangen. Om de restauraties te kunnen financieren wordt de ‘Stichting tot Behoud van de BU130’ in 1978 opgericht, welke de Trui in haar eigendom krijgt.

In de jaren erna wordt veel onderhoud gepleegd: een zwaardbolder, een stel dekenposten, 20 nieuwe inhouten, een dekendeel, het zeilwerk, het vlak en 12 gangen worden vervangen. Ook het dek wordt volledig vervangen. In 1991 wordt de steven vervangen, gevolgd door het middenschip in 1993. In 1996-1997 wordt het volledige achterschip gerestaureerd. In de jaren erna worden er diverse kleinere onderdelen vervangen. In 2010 is er weer een groot restauratieproject geweest: de trog en de aangrenzende dekendelen zijn vervangen.

In de zomer van 2013 is er weer een groter restauratieproject geweest. De vier iroko-gangen in de bakboordboeg waren aan vervanging toe, net als het aangrenzende vlakdeel. Daarnaast zijn er een paar inhouten vervangen of bijgeplaatst. Ook een groot aantal kleinere klussen is toen uitgevoerd. Tijdens dit project is een blog bijgehouden,

Weerrecord: warmste dag van 2023 tot nu toe! Maxima tot lokaal 35 graden!' koppen de nieuwssites. Heel Nederland ligt puffend en zwetend af te koelen op de Noordzeestranden en het IJsselmeer is gevuld met ontelbare zeilen, kortom: de zomer is ontploft. Maar als ik de loods van scheepstimmerwerf Ivor van Klink in Workum binnenloop merk ik niks van die Caribische vakantiesferen. Hier kom ik in een andere wereld terecht.
Als mijn ogen wat gewend zijn aan het donker zie ik rechts in de hoek een totaal onttakelde botter liggen: de BU130, alias Trui, van studentenvereniging "De Bolk" uit Delft. Op en om het kale schip is een groepje jongeren ijverig aan het werk. Hier is niets van die snikhete zomerdag te merken. Hier wordt keihard gebuffeld. Niet alleen het voordek is uit de botter gesloopt, maar ook de boordrand, de zetboorden, de schildboorden, de voorbolders, de binnen-boorden, het krophout... Dit ziet eruit als een hele serieuze restauratie. Een verzameling dikke eikenhouten planken en balken ligt om het schip heen. Aan een gigantisch lange balk is een jongen aan het schaven. Op een andere nog ongekante plank ligt een opengeslagen, beduimelde versie van De bouwgeschiedenis van de botter, van Peter Dorleijn. 'Hoi, dat is onze Botterbijbel,' klinkt het vrolijk. Naast me staat een lange, donkere krullebol in stoere werkkleren en knalgele geluiddempers op haar hoofd. Het is Isabel van der Leijé. Net klaar met haar bachelor Civiele Techniek, en voorzitter van de stichting tot behoud van de BU130. 'Die bijbel gebruiken we iedere dag. We zijn nu met bladzijde 90 bezig!'