Dit schip heeft een plaquette van de SSRP aan boord van een eerdere inschrijving, maar staat nu "geregistreerd" in Categorie X in het Stamboek en wordt dus gekenmerkt als 'Inactief'. Schip en eigenaar zijn op dit moment NIET "actief" aangesloten bij de SSRP als Behoudsorganisatie. De huidige eigenaar is (nog) niet in onze administratie opgenomen. Deelname aan Evenementen waarbij de eis wordt gesteld, dat het schip en de eigenaar zijn aangesloten bij dezelfde Behoudsorganisatie als onderdeel van de FVEN, is vanuit de SSRP daarom NIET mogelijk.
Dit betekent dat het schip nog onderdeel is van de Aanmeldingsprocedure (her-inschrijving) of, en dat geldt voor de meeste schepen, de eigenaar heeft het schip niet her-aangemeld en betaalt dus ook geen jaarlijkse bijdrage aan de SSRP voor Inschrijving in het Stamboek. Eventueel vermelde gegevens van schip en oud-eigenaren dateren meestal uit de periode van eerdere 'actieve' Inschrijvingen en zijn waarschijnlijk niet volledig en mogelijk niet correct. Voor dit schip kan, omdat het niet aantoonbaar voldoet aan de Criteria van de SSRP, geen Meetbrief door de KNWV worden afgegeven. Vanwege de doelstelling van de SSRP om alle historie van de in het Stamboek opgenomen schepen vast te leggen, worden in de Schepenlijst wel de in het stamboekarchief beschikbare gegevens van dit ooit geregistreerde schip en summiere gegevens van de (oud-)eigenaren getoond. Heeft u informatie over dit schip of bent u eigenaar en wilt u het graag weer 'activeren'? Laat het ons weten!
In 1940, na het overlijden van vader Michiel de Jong, namen Hendrik en Berend de werf over. Hendrik deed het "ijzer" en Berend het "hout". Hendrik trok met zijn gezin in het voorhuis op de werf. Berend bleef in het dorp wonen. Eén klant van de werf valt op: de Jeugdherbergcentrale. In maart moesten de boten te water worden gelaten, in de zomer kwamen er reparaties. In 1955 werd de SSRP opgericht. Het verlangen van een kleine groep mensen om het "varende erfdeel" niet te laten verdwijnen, bleek door onverwacht velen herkend en gedeeld te worden. En Berend en Hendrik waren een van de weinige werven bij wie men terecht kon om aan dit verlangen vorm te geven. Berend bouwde nog steeds alles "op het oog". Nog steeds bedreef hij de kunst van het schuitmaken zoals die in vroeger jaren werd beoefend. Zijn laatste tjotter bouwde hij in 1972, maar hij presteerde het nog om drie wildschieters te bouwen in 1980. Zesenzeventig was hij toen. Dat waren ook zijn laatste schepen.
De tjotter 'Lytse Goes' bouwde Berend de Jong in 1967. Opdrachtgever was G.G. Jelles uit Zwolle die het boatsje bij de tewaterlating de naam 'Oude Jongen' gaf.
Niet actief
