De 12,10m lange 'Markiezin van Veere' werd in 1978 ontworpen door Piet Dekker, een waterbouwkundige uit Veere, die de schokker liet bouwen bij De Plaete in Ooltgensplaat. Uiteraard had hij heel goed naar het ontwerp van de 10,75 m Vreedenburghschokker gekeken en dat zie je nog duidelijk terug in het voorschip. Dekker tekende een wat schraler achterschip, met als gevolg dat de waterlijnen hol werden. Het resultaat was goed te zien als er met het schip werd gezeild. Begon de schokker vaart te lopen, dan ontstonden de hekgolven al ter hoogte van het achterschot van de kajuit. De holle waterlijnen zorgden voor veel zuiging, want het water kon de lijn van de romp niet volgen en liet los.
Het schip heeft een blijvende dispensatie gekregen voor een aantal punten, waarop ze niet voldoet aan de criteria zoals die nu gelden. Bij een eerdere beoordeling is dit schip goedgekeurd. De voorstellen voor verbouwing, begin 2014, komen op een enkel punt tegemoet aan de huidige criteria.
Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip
1978: Inschrijving Stamboek Schokker 'Markiezin van Veere' in 1979 door eigenaar/ontwerper
2014
juni 2014
juni 2014: Spiegel der Zeilvaart Juni 2014 nr05 - Een nieuwe kont voor de Markiezin
Wim de Bruijn schrijft in de Spiegel onder de kop: "Een nieuwe kont voor voor de 'Markiezin'" het volgende:
Hoe goed de enthousiaste bemanning ook zeilt, ze komen altijd als laatste binnen. Daarom ging eigenaar Piet de Visser praten met Dirk van Duivendijk; ze haalden ir. Martijn van Schaik erbij en die zag wel mogelijkheden om het schip sneller te maken. Eerst werd het schip helemaal 3D ingemeten, zodat Martijn kon rekenen aan het actuele lijnenplan. Toen de tekeningen op het beeldscherm verschenen, bleek al gauw dat de waterlijnen in het achterschip hol waren. Met alle zuiging tot gevolg. Martijn tekenende een geheel nieuw achterschip vanaf het berghout en rekende alles op de computer door. Met een nieuw achterschip moest een snelheidswinst te behalen zijn van wel 0,3 tot 0,5 mijl! Voordat het schip op de wal werd gezet, werd ook een hellingproef gedaan om een stabiliteitsberekening te kunnen maken. De tuigage hoefde niet veel hoger te worden, maar met een smaller en iets hoger tuig, zou de schokker beter zeilen en vooral hoger aan de wind kunnen komen. Het aangepaste lijnenplan werd vooraf aan het Stamboek voorgelegd om er zeker van te zijn dat het schip ook na de verbouwing ingeschreven kon blijven.
