Nicotine

Dat Van Haaren niet over één nacht ijs ging, blijkt uit het feit dat hij Van Duivendijk vraagt om op zijn rekening achtergrondinformatie in de vorm van de boeken De Zeilsport en Schepen die Voorbijgaan te kopen en naar Argentinië op te sturen. Verder gaf Van Duivendijk advies over de keuze van het scheepstype - waarbij hij zijn voorkeuren had -, maar duidelijk aangaf alle typen te kunnen bouwen. Uit de antwoorden mag worden opgemaakt dat Van Haaren een zeewaardig en comfortabel schip wenste. In eerste instantie wordt hem de keus voorgelegd tussen een hoogaars, een botter en een schokker. Hierbij noemt Van Duivendijk de schokker het meest zeewaardig, de hoogaars heeft als voordeel dat hij weinig water overneemt en gemakkelijker op de zee (sic) kruipt. Een boeier wordt ten zeerste afgeraden, omdat deze het buiswater aan boord krijgt en niet zo zeewaardig is als een hoogaars. De aangeboden hoogaars is zestien meter lang, de botter 19,5 meter met vanachter een lemmeraakmodel. Van beide jachten stuurt hij een tekening in een rol naar Buenos Aires. Uit de briefwisseling blijkt overigens dat dit de originelen waren.

Van Haaren komt in samenspraak met van Duivendijk al snel tot de conclusie dat een `botter van achteren als een lemmeraak' hem het beste zal passen. Hij heeft zijn wensen voor een indeling daarbij als belangrijk criterium genomen en een botter heeft met zijn bolle kop natuurlijk meer ruimte dan een hoogaars of schokker. Hij komt op een schip van maar liefst 22,6 meter lang en 6,30 meter breed. Het bouwen van een schip met gemengde vorm, zoals dit, kwam in Zeeland vaker voor.

In september 1933 neemt Van Haaren contact op met Ir. J. Loeff, met het verzoek de bouw te willen begeleiden. Het eerste bezoek van Loeff was op 24 november 1933. Het schip staat in de spanten en de gangen zijn deels geplaatst. Op de werf zijn ze met het schaven van de berghouten bezig en het is duidelijk waarom Van Duivendijk klaagt over de vertraging in de opdracht. Een schip van het formaat van de Nicotine maakte alle andere werk moeilijk, zo niet onmogelijk, om redenen van ruimte gebrek.

Na een aantal strubbelingen is het in augustus 1934 zover dat het jacht te water kan worden gelaten. In de lokale Iersekesche en Thoolse Courant staat een kort, wat korzelig bericht in dat op 3 augustus 1934 het `motorjacht Nicotine' te water is gelaten in Thoolen maar dat er verder geen bericht van is, omdat de pers niet van tevoren gewaarschuwd is. Na de tewaterlating wordt de botter langs de dijk benoorden de werf afgemeerd. De afbouw vindt daar plaats, inclusief het interieur en het tuigen.

Op donderdag 6 juni 1935 was het zover, de proefvaart kon plaatsvinden. Dat was maar net op tijd want de Nicotine stond ingeschreven voor een wedstrijd op de 9e juni, eerste Pinksterdag. Daarover later meer, want daar hing voor Van Duivendijk veel vanaf. Het weer die donderdag van de proefvaart was voor een dergelijke expeditie uitstekend. Matige, maar ook tijdelijk krachtige zuidwest tot zuidenwind. Verder grijs en zwaar bewolkt.

Van Haaren is in 1936 met de 'Nicotine naar de Middellandse zee getrokken. Een bericht in de Waterkampioen is van Van Haaren zelf. Hij deelt mede dat de Nicotine veilig in Marseille is gearriveerd na dit jaar een afstand van 4000 zeemijlen te hebben afgelegd. Het schip was in Frankrijk, Italië, Corsica, Sicilië, Griekenland, Albanië en Joegoslavië. Het heeft enige stormen schitterend doorstaan. Na dit bericht blijft het stil rond het jacht. De Nicotine wordt in 1939 door het uitbreken van de Tweede Wereld Oorlog overvallen in de haven van Gruz-Dubrovnik, Joegoslavië. Het jacht voer toen onder Nederlandse vlag en had de benodigde scheepspapieren.

April 1941 vallen de Italianen en Duitsers Joegoslavië binnen. De kust van de Adriatische zee valt uiteindelijk onder gezag van Italië, waarmee de bewoners geluk hadden omdat dat land zich redelijk correct opstelde. De Nicotine wordt echter in beslag genomen, verplaatst naar Zadar en ingezet in het verzorgen van de troepen op diverse eilanden. In 1943 capituleert Italië en nemen de Duitsers de zaak over. Vermoedelijk geldt dat ook voor de Nicotine.

Na de oorlog probeert Van Haaren het schip terug te krijgen. Veel instanties bemoeien zich er mee, maar tot resultaat komt het niet. Het lijkt er op dat er in oktober 1954 een oplossing komt, maar die is in nevelen gehuld. Zou de Nicotine nog bestaan? Dat is gissen, maar de kans voor een groot eikenhouten schip in water vol paalworm is niet erg groot. Verder vergt een dergelijk schip nogal wat werk ieder jaar. Of iemand dat er voor over gehad heeft is ook twijfelachtig.