Wadbijter
De Workumer bol werd in de winter van 1969-70 op Jachtwerf Aldert been in Aalsmeer gebouwd voor de heer R. Schrijver te Amsterdam. Het zomerseizoen 1970 voer het schip nog zonder zeiltuig. Het werd bijna uitsluitend gebruikt voor het varen naar en van een eilandje in het Aalsmeerse Westeindergebied. In 1971 kwam er een zeiltuig op. Het jacht, onder de naam 'Vrouwe Antje', had toen nog de jachthaven van bouwer Been als thuishaven. De eigenaar en echtgenote waren echter vervente motorbootvaarders en verlangden terug naar hun oorspronkelijke vaarplezier en verkochten het schip in 1972.
Workumer bol 8.50 m naar ontwerp van J.K. Gipon
Eigenschappen
| Plaquette nummer: | 753 | Zeil nummer: | VC193 |
|---|---|---|---|
| Categorie: | B | Tekening nummer: | |
| Type: | Workumer bol |
Bouw
| Bouwjaar: | 1970 | Ontwerper: | J.K. Gipon |
|---|---|---|---|
| Werf: | v.d. Meer / Ald. Been | Werf plaats: | Oude Wetering / Aalsmeer |
| Motor: | Inbouw | Motor type: | |
| Materiaal romp: | Staal | Materiaal kajuit: | Teakhout |
| Materiaal zeil: | Dacron | ||
| Onderwaterschip: | Kiel: |
Afmetingen
| Lengte stevens: | 8,00 m | Breedte berghout: | 2,95 m |
|---|---|---|---|
| Diepgang: | 0,50 m | Masthoogte water: | 10,75 m |
| Oppervlakte grootzeil: | 0,00 m2 | Oppervlakte fok: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte botterfok: | 0,00 m2 | Oppervlakte kluiver: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte totaal: | 0,00 m2 | Oppervlakte overig: | 0,00 m2 |
Register Varend Erfgoed Nederland
| Registratie nummer: | 5135 | Registratie datum: | 25-03-2022 |
|---|---|---|---|
| Geregistreerd als: | Varend Erfgoed |
Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip
| 1970 – 1972 | R. Schrijver, Amsterdam ( Vrouwe Antje) |
|---|---|
| 1972 – 2002 | A.J.E. Arnold Bik, Heemstede ( Johanna Louiza) |
| 2002 – 2016 | J. Spruijt, Borne ( Wadbijter) |
| 2016 – 2019 | W.M. Vogelsang, Heerenveen ( Wadbijter) |
| 2019 – Nu (laatst bekend) | E. Balkema, Ossenzijl ( Wadbijter) |
Geschiedenis
1989
1989
1989: Levensbeschrijving van Workumer bol 'Johanna Louiza' door eigenaar A.J.E. Arnold Bik
2016
2016
2016: Foto's
2017
3 januari 2017
3 januari 2017: Nieuwe eigenaar W.M. Vogelsang uit heerenveen
Hoe onze boot aan zijn naam kwam
Er was eens in de oude Griekse mythologie een dier wat een "Wadbijter" werd genoemd. Dit dier, wat nergens te vinden is in de geschriften, zou hebben geleefd in het wadden gebied in wording van Nederland. (Dit is waarschijnlijk dan ook de reden dat onze boot 'Wadbijter' heet omdat het ging om een vissersschip, dat zijn vangst voornamelijk haalde uit de wadden: krabben). Het zou hier gaan om een dier, dat het midden houdt tussen een katachtige en een viervoeter van de onderorde van de roofdieren met een rechtopstaande staart, welke te maken kan hebben met de opsporing van de prooi en het vangen daarvan.
Het dier zag er uit als een kat, maar dan wel met een geheel andere uitdrukking dan een kat, meer "bijterig". De staart, die al werd genoemd, was het wapen waarmee de "Wadbijter" zijn prooi opspoorde. Door deze kaarsrecht omhoog te dragen ontstond (volgens overlevering een soort van antenne), die de "Wadbijter" in staat stelde om zijn prooi op te sporen en dan met zijn scherpe klauwen de buit uit het slik te halen.
De grootte van de poten, met daar tussen een soort zwemvliezen, stelden hem in staat om over het zachte slik te stappen, zonder weg te zakken (dus helemaal afgestemd op het waddengebied). Zo ook kon de "Wadbijter" leven in het wad met hoog water. Immers hij had zwemvliezen tussen de tenen en een dikke vacht, die hem tegen de kou beschermde. Daarbij zocht het dier de hoger gelegen gedeelten op, om de getijden de overbruggen. De buit bestond uit en kleine krabbetjes welke ter plekke werden doodgebeten en werden gegeten (ook wel "bijten" genoemd ), waaraan het dier dan ook zijn naam heeft te danken. Het leven op de Wadden gaf hem dus deze naam "Wadbijter".
In de oudheid kwamen de "Wadbijters" in grote getale voor in het waddengebied. Later zijn ze helaas uitgestorven. Men heeft aan de hand van een gevonden skelet kunnen vast kunnen stellen, dat het hier inderdaad gaat om de zeldzame "Wadbijter". Door deze vondst en dit onderzoek wat ons ter ore kwam, vonden wij het een goed idee om een roerklik te laten maken met een "Wadbijter" aan de hand van het skelet. Waar het skelet gebleven is, kan ik niet vertellen want ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de roerklik van onze boot, met een katachtige met de staart recht omhoog, de enige is met de originele "Wadbijter".
Het herinnerd aan de omzwervingen van de "Wadbijter" op het wad. Af en toe horen we nog het zachte mauwen van het dier.