WR35 'De Oude Zon'
Niet actief
Ronde en Platbodemjachten, die binnen deze groep (Categorie Z) vallen, zijn ooit met een 9000-registratie-nummer in het Stamboek geregistreerd. Ze hebben nooit een plaquette gehad. Dit schip staat geregistreerd in Categorie Z in het Stamboek en wordt dus gekenmerkt als 'Inactief'.
Vanwege de doelstelling van de SSRP om alle historie van de in het Stamboek opgenomen schepen vast te leggen, worden in de Schepenlijst wel de in het stamboekarchief beschikbare gegevens van dit ooit geregistreerde schip en summiere gegevens van de (oud-)eigenaren getoond.
Bij een 'Actieve' inschrijving krijgt zo'n schip alsnog een plaquettenummer. Wanneer zeker is dat het schip niet meer bestaat, verhuist het naar Categorie V.
De meeste Zuiderzeehavens hadden elk hun eigen type kleine vissersvaartuigen, goedkoper dan hun grote broers en geschikt voor een kleine bemanning. Zo kennen we nog Wieringer, Makkumer, Workumer, Vollenhover en Enkhuizer bollen. Misschien zijn er nog wel meer typen geweest waar we het bestaan niet van weten. Ze leken allernaal op elkaar, maar hadden toch hun onderlinge verschillen, voortkomend uit de plaatselijke omstandigheden, het gebruik en traditie. Van de Wieringer bollen, die konden profiteren van de hoge wal, lag de lengte over stevens meestal tussen de zeven en acht meter.
De laatst bekende naam van de bol in 1972 (pleziervaart) was WR35 'De Oude Zon'. Ze komt met het (eerste) visserijnummer WR15 voor in het Visserijregister, na de her-nummering in 1911. Wie de eigenaar toen was, waarschijnlijk de opdrachtgever voor de bouw, weten we niet. Waar ze in 1910 is gebouwd weten we ook (nog) niet.
Eigenschappen
| Plaquette nummer: | 9017 | Zeil nummer: | |
|---|---|---|---|
| Categorie: | Z | Tekening nummer: | |
| Type: | Wieringer bol |
Bouw
| Bouwjaar: | 1910 | Ontwerper: | |
|---|---|---|---|
| Werf: | Werf plaats: | ||
| Motor: | Motor type: | ||
| Materiaal romp: | Eikenhout | Materiaal kajuit: | |
| Materiaal zeil: | Dacron | ||
| Onderwaterschip: | Knikspant | Kiel: |
Afmetingen
| Lengte stevens: | 7,79 m | Breedte berghout: | 3,56 m |
|---|---|---|---|
| Diepgang: | 0,00 m | Masthoogte water: | 0,00 m |
| Oppervlakte grootzeil: | 0,00 m2 | Oppervlakte fok: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte botterfok: | 0,00 m2 | Oppervlakte kluiver: | 0,00 m2 |
| Oppervlakte totaal: | 0,00 m2 | Oppervlakte overig: | 0,00 m2 |
Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip
| 1911 – 1935 | ( WR15) |
|---|---|
| 1935 – 1946 | Gebr. Metselaar, Wieringen ( WR115 'Marie') |
| 1946 – 1949 | Arie Poel, Wieringen ( WR35 'Marie') |
| 1949 – 1953 | Hendrik Albert Veerdig, Hippolytushoef, Wieringen ( WR35 'Marie') |
| 1953 – 1955 | P.J. Slik, Texel ( TX54 'Twee Gebroeders') |
| 1955 – onbekend | P.H. Doeksen, Terschelling |
| 1972 – onbekend | W.J. Tasseron, Middelburg ( WR35 'De Oude Zon') |
| onbekend – onbekend | J.W. Stofberg, Leimuiden ( WR35 'De Oude Zon') |
Geschiedenis
1911
1911
1911: Visserijregister WR15 (1911) - TX54 (1953) (beschrijving: aak met hulpmotor)
Het Visserijregister, dat 40.000 kaarten telt, is online te bekijken op zuiderzeecollectie.nl. Deze scans en data zijn in de kaartencollectie op zuiderzeecollectie.nl te bekijken en te doorzoeken.
1967
1967
1967: W.J. Tasseron vindt de Wieringer bol WR35 'De Oude Zon' in slechte staat in Durgerdam
Het schip heeft een plat vlak met afgeronde kimmen (een kimgang). Ik heb ook wel Aken gezien zonder kimgang, deze waren van Wijbrands.
1974
11 oktober 1974
11 oktober 1974: Het Parool: Willem Tasseron restaureerde een Wieringer bol
Het Parool
De WR35 'De Oude Zon', een Wieringer Bol uit het grijze vissersverleden van het voormalige Noordhollandse eiland Wieringen is herbouwd en ligt thans te pronk in de Amstel bij Uithoorn. Willem Tasseron (26) uit Nes a.d. Amstel heeft er anderhalf jaar met groot enthousiasme aan gewerkt.
„Ik kocht het schip begin 1913 in burger-dam. waar ik het al een tijdlang had zien liggen. Het schip was in een vreselijk slechte staat, achteraf bezien zelfs zo slecht dat we nog niet begrijpen hoe we ermee over het Buiten-IJ hebben kunnen varen. Toen we het geheel hier uit het water tilden waren we zelfs bang dat alles zou breken," zegt Willem, die de boot in een schuur achter zijn ouderlijk huis heeft doen herrijzen.
„Slechts twee liggers konden nog gebruikt worden. De rest heb ik allemaal opnieuw moeten vervaardigen. Dat is een reusachtig karwei geweest, waarvoor ik ontslag hij mijn baas heb genomen. Ik was verkoper bij een houthandel. wat me overigens goed van pas kwam om aan bruikbaar eikenhout te komen. Mijn vrouw is gaan werken. zodat ik me gedurende anderhalf jaar hele dagen aan mijn boot kon wijden."
De amateur-botenbouwer. die een opleiding aan de handelsdagschool heeft gehad, is trots op zijn geleverde prestatie.
„Er zijn nog maar twee van dergelijke schepen in ons land. Ze werden gebruikt voor de vangst van ansjovis en krukkels op de Waddenzee. Ook Enkhuizer vissers hadden ze. maar dan heetten ze Enkhuizer Bol. Het andere exemplaar bevindt zich in Hoorn, maar wordt ook niet meer voor de visvangst gebruikt."
Eikenhout
„Ik heb vroeger weleens een Staverse jol opgeknapt, maar verder nooit zoiets gedaan. Het is eigenlijk geen restauratie geweest, maar een nieuwbouw. Er zit tien kubieke meter eikenhout in, dat hoofdzakelijk afkomstig is uit Frankrijk. Vaak heb ik er lang naar moeten zoeken. Vooral naar hout dat al in een bepaalde gebogen vorm was gegroeid. Ook is er een nieuwe motor in gekomen. Alleen het model is eigenlijk oud, want het hOe schip is nauwkeurig herbouwd."
.,Het probleem is dat het beroep van scheepsbouwer nagenoeg is uitgestorven. Niemand kan je dus eigenlijk precies vertellen hoe je het moet doen. Ik ben wel op scheepswerven geweest om te kijken en ook heb ik er veel over gelezen, maar het fijne moet je zelf uitzoeken", zegt de scheepsbouwer. die helemaal alleen het karwei heeft geklaard.
Uitdaging
,,Het was een uitdaging voor me. Ik had er al voor gespaard en kon het daardoor doen. Ik werd er weleens moedeloos van als het buigen van het hout niet wilde lukken. De pest heb ik er eigenlijk nooit aan gehad, maar ik vond het weleens vervelend dat ik er altijd alleen mee bezig was. De enige afwijkingen die erin zitten zijn de bun, die ik eruit heb gelaten en de naden, die niet gedicht zijn met pek, zoals oorspronkelijk werd gedaan, maar met rubbercompound. omdat dit elastisch en beter is."
Gaat hij weer bij een baas werken nu de boot klaar is? „Dat weet ik nog niet. Misschien ga ik wel door met bouwen van boten, proberen m'n brood ermee te verdienen. Een moeilijkheid is echter, dat het eikenhout al drie keer zo duur is geworden. De belangstelling voor oude schepen is er wel, maar je moet natuurlijk wel een opdracht hebben."
Willem Tasseron is onlangs met de boot met vakantie geweest en had daarbij veel belangstelling.
1975
juni 1975
juni 1975: Waterkampioen nummer 11 "In de peiling" - Restauratie Wieringer bol door W.J. Tasseron
Voor veel mensen is het opknappen of `vernieuwbouwen' zoals dat momenteel heet, bijna belangrijker dan varen. Dit zijn ook de mensen die er voor zorgen de Nederlandse pleziervloot juist dat aanzien te geven, dat lopen langs havens en kijken naar boten aantrekkelijk maakt. Omdat zij een stukje historie levend houden. Zo iemand is de heer Tasseron uit Nes aan de Amstel. Hij kocht in 1972 een Wieringer Bol, de WR35, die tot 1953 nog gebruikt is in de visserij. Dit schip van 8,85 m lang en 3,70 m breed heeft hij gerestaureerd in de tijd van anderhalf jaar. Voor de restauratie heeft hij 10 m' eikenhout verwerkt, want er zitten nog maar twee spanten van het oude schip in. De gangen en vlakdelen moesten in de vorm gebrand worden met een gasbrander.
De huid is 2,6 cm dik en het vlak 3,3 cm, het vlak bestaat uit één lengte. Ook mast, roer en zwaarden zijn nieuw gemaakt door de heer Tasseron.
