Zeearend

Rohan de Groot  schrijft ons in mei 2025:
Dit schip is samen met 'De Blijde Wereld', ook een Lemsteraak, als gloednieuw schip bij Hoorn gered van de ondergang. Beide schepen lagen op één klein ankertje voor Hoorn toen een noodweer losbrak. Eigenaren waren uit eten aan wal. Mijn vader en een vriend hebben de schepen, later geholpen door andere schippers, voor de ondergang behoed. De redding is in onze familie nog steeds af en toe een anekdote.

Hieronder het verhaal van mijn vader.
Na een “zeiltocht” op een fraaie windstille dag besloten wij, twee vrienden met ruime zee ervaring, voor anker te gaan voor de haven van Hoorn. Daar lagen meer schepen met hun bemanningen te genieten van een dagje “zeil” inspanning.  Het was midden jaren tachtig. Op enig moment kwamen twee Lemsteraken de baai in. Zij besloten naast elkaar te gaan liggen. Het waren de “De Blijde Wereld“ en de “Zeearend“. Beide schepen waren schitterend en zo te zien gloednieuw.  Eén van de schepen gooide een anker uit. Daar lagen ze samen fraai te zijn achter dat anker. 
Ondertussen begon een dreigende lucht boven het IJsselmeer zich te ontwikkelen. Desondanks besloten de bemanningen van de beide schepen van boord te gaan richting de wal. Daar zouden zij ongetwijfeld een goed restaurant op gaan zoeken. Vanaf ons schip keken we met verbazing naar het moment dat zij allemaal hun schip verlieten en hun schepen onbemand achter lieten. Immers de lucht was langzaam zwarter geworden en een forse bui stond voor de deur. Ook de weersvoorspelling was dat er na deze zomerse dag onweersbuien konden ontstaan met forse rukwinden. Kennelijk hadden ze de lucht niet gezien, de weerberichten niet tot zich genomen of waren het gewoon nonchalante vaarders die geen benul hadden van weer en gevaren. In ieder geval waren de schepen achtergelaten zonder enige maatregel die de onweersbui zou kunnen weerstaan.
Dat bleek alras. De bui barste los en de wind nam met heel fors toe. Beide schepen gingen aan de loop richting de wal of de ingang van de haven. Het anker krabde. Door de ontstane golfslag en wind sloegen de schepen tegen elkaar waardoor de verstagingen en de masten met elkaar in aanraking kwamen. Een zeer gevaarlijke situatie.
Wij besloten ons anker te lichten en één van ons op de schepen te laten springen om maatregelen te nemen door bijvoorbeeld een extra anker uit te gooien. Met veel stuurmanskunst lukte het om via onze voorplecht aan boord te komen van een schip. Daar bleek in de kuip een jerrycan met benzine te staan met losse dop. Als eerste deze overboord gegooid. Vervolgens naar de voorplecht om een tweede anker uit te gooien. Helaas bleek er geen anker te zijn. De kluis was leeg. De schepen waren echt gloednieuw dus kennelijk nog niet toegerust op goed zeemanschap. De ankerlijn, geen ketting, van het anker dat wel was uitgegooid bleek (achteraf) een klein dreganker te zijn. Niet echt geschikt voor het zwaardere werk.
Ondertussen brak een top van de mast af en deze donderde naar beneden. Gelukkig niet op de man aan boord. Het ging behoorlijk te keer. De brandweer was inmiddels gewaarschuwd en uitgevaren. Deze heeft in overleg met ons vast gemaakt en de beide schepen op sleeptouw genomen en voor de wal vast gemaakt.
Nadat de bui was weggetrokken, na middernacht, kwam de bemanning terug en constateerde dat de boten niet meer lagen waar zij die hadden achter gelaten. Wel zagen ze deze terug aan de wal. Eén van ons heeft hen toen aangesproken om uit te leggen wat er was gebeurd. Met een schaar probeerde een bemanningslid van een aak de verstaging door te knippen, want die zat verward. In een gesprek werd geprobeerd te vertellen wat er was gebeurd. Daar werd nauwelijks op gereageerd. Bij het weglopen zei iemand: ”ach die man moest zijn verhaal ook kwijt.”

Na afloop hebben wij de verzekering van de beide Lemsteraken aangesproken krachtens het zeerecht. Weliswaar was het IJsselmeer geen zee en het recht niet van kracht. Desondanks heeft de verzekeringsmaatschappij ons fl.2500,- uitgekeerd omdat door vele getuigen was bevestigd dat de schepen zouden zijn vergaan als er niet was ingegrepen. Na een heerlijke maaltijd van dit geld is de rest fl.2000,- geschonken aan de KNRM.