2021 nummer 1: Riccardo Muti
Wat er allemaal ooit is vastgelegd ....
Toen ik de vorige Uit het Stamboek geschreven had, had ik niet in de gaten dat dat al nummer 99 was. Een paar werden door anderen geschreven. Maandelijks één, en vorig jaar tijdens de eerste Coronagolf twee. Dit wordt nummer honderd.
Bij de vorige Uit het Stamboek had ik een paar fotoalbums samengesteld van foto’s uit 2020. Stamboek beheerder Jan Eissens en ondergetekende hadden er een vraag en een belofte bij opgenomen; Wanneer iemand een foto opstuurde van een zeiltocht op 1 januari, dan zou Jan Eissens deze direct op Nieuwjaarsdag op de website plaatsen. En, die foto kwam. De familie Bleeker van de tjotter Jonge Minne was in het begin van de middag op nieuwjaarsdag aan het zeilen. Zoals beloofd stond de foto direct erna op de openingspagina van onze website.
Toen de foto binnenkwam zaten wij naar het Nieuwjaarsconcert vanuit Wenen te kijken. Niet dat ik veel met de Radetzky-mars of de Schöne blaue Donau heb, maar “het hoort erbij”. Mijn opa en oma hadden als een van de eersten in Nederland een televisie en in mijn geheugen hoorde een bezoekje aan mijn grootouders op Nieuwjaarsdag erbij. Het was een vast ritueel dat we balletjessoep met een broodje aten terwijl het nieuwjaarsconcert op de televisie was. Niet aan tafel, maar op schoot.
Inmiddels zijn we een behoorlijk aantal jaren in de tijd verder en bedenken wij altijd te laat dat het nieuwjaarsconcert al begonnen is. Toch schakelen we nog altijd de televisie aan. We hebben zelfs wel eens geopperd om toegangskaarten voor dit concert te organiseren. Dat is er nooit van gekomen en hoeft wat mij betreft ook niet.
Op 1 januari zaten wij dus wel te kijken, het concert hoort er uiteindelijk net zo bij als de dagelijkse wandeling het de hond en het varen met de boot in de zomer. Ik was onder de indruk. Een lege zaal met een orkest in volledige bezetting. Naar ik begreep vond het orkest dat ze dit concert als altijd moesten spelen. Ieder op zijn plek zoals altijd en niks anderhalve meter afstand. Dat kon omdat ze weken in afzondering hadden geleefd en gerepeteerd. Het gaf het concert een extra lading. Met bewondering heb ik geluisterd naar de rede die de dirigent hield.
Drie minuten sprak hij over de situatie in de wereld waardoor het onmogelijk was bezoekers bij het concert toe te laten. Hij sprak over muziek als bindende factor waarbij hij de beeldspraak gebruikte dat muzikanten wapens bezitten waar bloemen uitkomen. Muziek verbindt. Hij noemde muziek een missie, geen entertainment. Hij sprak iedereen aan om cultuur in zijn algemeenheid te koesteren voor een betere wereld in de toekomst. Zijn naam Riccardo Muti.
Nederlands Cultureel Erfgoed!
Natuurlijk was dit wel allemaal beschouwend en filosofisch, maar ik begreep hem wel. Wanneer we de vorige alinea achteraan beginnen, en we beschouwen onze schepen als cultuur, dan verbinden onze schepen ons en we beschouwen ze als bloemen dan zijn we niet heel ver vandaan bij Ricccardo Muti zijn speech. Eén en ander impliceert dat wanneer wij ons met onze schepen laten zien, zeilend op het water of stilliggend in een haven wij een bijdrage leveren aan de presentatie van een stukje Nederlands cultureel erfgoed. We zijn deel van het landschap om ons heen.
De nabije toekomst .....
Of we dit jaar, in 2021, wel weer bijeenkomsten kunnen organiseren zal de tijd moeten leren. Vooralsnog ben ik hier persoonlijk erg gereserveerd over. Ons 65 jarig jubileum hebben we voorbij moeten laten gaan. En ons 66 jarig bestaan??
In 2020 hebben een paar Friese jacht eigenaren laten zien dat er met enige creativiteit wel degelijk iets kleinschalig te organiseren valt op het water met onze schepen.
Van de tjotter ontbreekt feitelijke kennis
Toen ik in het archief van de SSRP inventariseerde wat er allemaal over tjotters bekend is, kwam ik er achter dat we veel algemene kennis hebben over deze scheepjes. Veel. Maar toen we er in klein comité over zaten te brainstormen wat we allemaal niet wisten, kwamen we er snel achter dat werkelijk feitelijke kennis ontbreekt!
Daar waar er heel veel Friese jachten zijn opgemeten en getekend, blijkt dat bij tjotters nogal tegen te vallen. Met het meetschema dat de heer Vermeer ooit gemaakt had in de hand, hebben we een nieuw meetschema gemaakt, waarmee we de komende jaren meerdere tjotters willen opmeten.
We hebben een eigenaar gevraagd het meetschema uit te proberen. We wachten het af. We hopen na verloop van tijd meer te kunnen zeggen over dit type schip. Misschien moeten we zelfs proberen en nastreven een aantal volledig op te meten en te tekenen. Eentje weet ik zo. De 'Elisabeth' van oud Stamboek-secretaris-penningmeester-voorzitter Huitema, die er bijna 50 jaar voor heeft gezorgd. Een tjotter met de afmetingen en de doorsnede van een kleine wedstrijdschouw. In haar soort een bijzonder scheepje.
Er dreigt opnieuw een stukje Varend Erfgoed verloren te gaan!
In de laatste december publiceerden we een oproep om de Hartog Kajuitschouw 'Mayfair Lady' te redden. Dat heeft gelukkig resultaat gehad. De schouw is gekocht door F.H. Reefman uit Enschede die haar wil restaureren! Klasse!
Nu is de kajuitschouw 'Maria Lécina' in grote nood. De schouw wordt omschreven als een Pôlle schouw, maar de werf de Pôlle van Postma is al meer dan honderd jaar geleden door Wester overgenomen. De bouwer moet dan dus Wester zijn. Het is een heel opmerkelijk schip. Gezien de grootte waarschijnlijk oorspronkelijk met kajuit gebouwd. De kajuit heeft kenmerken van een Boeier kajuit, het roer is een boeier roer! Waarschijnlijk is dit een uniek schip dat naar aanwijzing van de opdrachtgever gebouwd is.
Hetty Vermoolen schrijft ons:
Onze vader, die eind oktober j.l. overleden is, heeft jaren gewerkt aan het opknappen van een Pôlleschouw, bouwjaar 1924. Dit scheepje is opgenomen in het Stamboek met plaquette 106. Er is jaren met haar gevaren, maar hij ligt nu al zeker zo’n zeven jaar op het droge, omdat mijn vader niet meer in staat was om er aan te werken. Het scheepje ligt in de loods bij De Onderlinge, t.o. De Zaanse Schans in Koog aan de Zaan. Daar moet ze op heel korte termijn weg!
Wij zijn op zoek naar mensen, een school, die het leuk vinden om dit scheepje op te knappen en weer vaarklaar te maken. Wij zijn niet op zoek naar het grote geld, maar vooral naar mensen met liefde voor dit scheepje, die hem bij de haven weg willen halen. Als het niet lukt om er een liefhebber voor te vinden, zijn we misschien genoodzaakt de nog direct bruikbare onderdelen van het schip te verkopen en de rest te slopen ......
Wie durft de uitdaging aan? Graag z.s.m. reageren.
Reacties: stamboek@ssrp.nl
Alle vlugschriften "Behoud(t) het Goede" zijn in de SSRP-website verzameld in "Uit het Stamboek - Behoud(t) het goede" in onze verhalenbundel "Goed" Gebundeld.
Hierin bundelen we ons maandelijkse vlugschrift "Uit het Stamboek - Behou(d)t het Goede"; de verhaaltjes over maritieme zaken uit het dagelijks leven van Dirk Huizinga en onze Stamboekbijdrages in de Spiegel der Zeilvaart.