'De Douwiege Moen', de allereerste Blomaak, gebouwd in de herfst/winter van 1967-1968
Het Stamboek heeft deze Lemsteraak helaas al jaren uit het oog verloren
In ons archief bevindt zich het verhaal van dhr. F. Verhage over de bouw van de allereerste Blomaak in de herfst/winter van 1967-1968, waarvan hij de opdrachtgever was. Helaas waren er geen foto’s bij, maar het is een prachtig verhaal, helemaal in de stijl van de jaren zeventig/tachtig en doorspekt met alle belevenissen die de familie Verhage aan de Grouns, de Vlakke Brekken en in Hindeloopen meemaakte.
Op 26 december 2018 ontvingen we een reactie van Maarten Trijsburg
Via een Google opdracht vond ik het artikel in de Spiegel over dit schip waar mijn familie een band mee heeft. Als u het oorspronkelijke verhaal van Frans Verhage heeft, dan zou ik dat graag lezen! Bijgaand 3 foto's.
Onze relatie met Frans (en Lies) Verhage was als volgt: Frans was hoofd van de afdeling Medische Psychologie aan de Erasmus universiteit en in die hoedanigheid de chef van mijn vader Wim, die op de foto met Frans aan het roer achter hem staat. Het blonde ventje daarnaast is mijn broer en op de foto langszij sta ik vooraan. Dat wij, en nog een groot aantal andere kinderen, aan boord zijn komt omdat Frans en Lies een aantal jaar een afdelingsuitje organiseerden naar hun huis in Hindeloopen voor de medewerkers en hun gezinnen. Daarbij werd ook altijd een tochtje gemaakt met het schip, dat in kinderherinneringen natuurlijk enorm was, maar dat ook wel moet zijn geweest omdat ik uit het hoofd zomaar 30 passagiers tel.
Hartelijke groet, Maarten
In 2021 schreef Maarten: Bij een verhuizing is een fotoalbum boven water gekomen met foto’s, die u wellicht zullen interesseren. Ik stuur ze hierbij door. Een aantal hebben we ook hieronder geplaatst.
In 2021 volgden nog een aantal scans uit een oud fotoboek
Correspondentie tussen Stamboekbeheerder en Dirk Blom in 2006
De Stamboekbeheerder Thom Vos schrijft:
In het Stamboekarchief stuitte ik op een verhaal van F. Verhage, waarschijnlijk een arts, over de bouw van wat hij de eerste Blomaak noemt. Helaas staat nergens een datum, maar uit de tekst valt op te maken, dat het in 1995 is geschreven en dat hij het schip, dat hij “De Douwiege Moen” had gedoopt en in 1995 nog bezat. Het schip is vernoemd naar de mannen, die hem naar zijn zeggen de weg bij het zeilen met traditionele schepen hebben gewezen, Douwe Tjerkstra, Iege Blom en Knoek Hamoen. Ik vind het een belangwekkend verhaal, ook al is het een beetje wijdlopig en ik vraag mij af, of het u bekend is. Zo niet, dan zal ik het in kopie toesturen. Daar staat tegenover dat ik graag zou willen weten of bij u bekend is, wie het schip op dit moment bezit en hoe het nu heet. Verhage heeft het in 1970 in het Stamboek laten inschrijven en hij komt voor het laatst voor als donateur in de lijst van 1977. Sindsdien is door ons nooit meer iets vernomen, afgezien dan van dit stuk.
Dirk Blom antwoord:
De heer Verhage is zeker bij ons bekend. De man was psycholoog en is nog hoogleraar in die discipline geweest. Hij heeft een 2e woning in Hindeloopen, waar ook de aak ligt en hij was de opdrachtgever van de eerste "Blomaak". Deze situatie bestaat nog steeds. De aak is gebouwd in de herfst/winter van 1967-1968 en hij maakt zich op voor de viering van het 40 jarig jubileum. Tot wij onze hellingmogelijkheden kwijt raakten in 1994 kwam het schip elk jaar met Pasen op de werf. Het verhaal is hier bekend.
Een paar alinea's uit het verhaal van Frans Verhage
..... Uitgegaan werd van de maten die lege vroeger eens opgenomen had van de Harlingen 42 (tegenwoordig 'Zevya'). Die maten had hij gebruikt voor het Lemsteraakmodelletje, dat thans in het bezit is van het Zuiderzeemuseum. Zoon Dirk heeft met behulp van die maten een lijnenplan getekend, waarbij hij tevens gebruik maakte van foto's die hij voor dat doel maakte van de Staveren 1, tegenwoordig varende onder de naam Lemmer 6.
Omdat lege onvoldoende aan een lijnenplan kon zien hoe een en ander zou worden, is eerst een model gemaakt. Of liever: een halfmodel, een over de lengte-as doorgesneden model van op elkaar geschroefde plankjes. Daaraan heeft lege geschuurd en geschaafd totdat het de vorm had, die hem voor ogen stond. Dat proces heeft geruime tijd in beslag genomen. Het ene moment zag je het model op "het kantoortje" staan, het andere kwam je het op de draaibank tegen. Toen lege er eindelijk tevreden over was, werden de plankjes weer losgeschroefd en kon Dirk de tekening gaan reviseren. Nadat dit lijnenplan weer kloppend was gemaakt, kon op de vloer de vergroting plaatsvinden tot op een schaal van één op één. Nadat dat plan ook weer kloppend was gemaakt, werd begonnen met de tekening van de stevens, de spanten en de gangen. Eerst werden er houten mallen gemaakt, die op de staalplaten werden gelegd, waarna met het knippen kon worden begonnen. Bij de bouw kwamen eerst de stevens en het vlak en daarna werden de spanten erop gezet (met van boven de berghoutsplaat). Tot slot konden de gangen erop worden gemald.
Om dat werk te karakteriseren gebruikt mijn vrouw dikwijls de vergelijking met een coupeur, die de stof om een paspop legt en dan met spelden gaat schikken. Zo werkte lege ook. Met dit verschil natuurlijk dat de paspop en de spelden plaats maakten voor spanten en klemmen. Zat een gang op het oog goed, dan werd hij met kleine lasjes vastgezet. Voldeed het hem later toch niet, dan sneed hij de gang weer los. Soms moest er in het staal geknipt worden als er iets af moest Of als er meer ruimte moest worden verkregen. In dat laatste geval werd een knip opgevuld door deze dicht te lassen. Een enkele maal moest met een zware hamer op een kant van een plaat hard geslagen worden om kromming te verkrijgen. Op sommige plaatsen van ons schip is nog goed te zien, waar indertijd de zwaarste klappen zijn gevallen. .....