Weerlicht

Publicaties en het project Westerdijkzeeschouwen Contact

Els probeerde al jaren de eigenaren van de Westerdijk Zeeschouwen kennis met elkaar te laten maken en de gegevens van de ooit gebouwde Zeeschouwen te verzamelen. In 2000 was het zover: op 17 en 18 juli 2000 was het in Eernewoude groot feest op de oorspronkelijke werf. Daarna publiceerde de Spiegel der Zeilvaart in mei 2002 een eerste van een reeks artikelen van de hand van Els Knol-Licht over de eigen Westerdijk Zeeschouw 'Weerlicht'. 

In 2011 werd het project Westerdijkzeeschouwen Contact gestart door Els en Luuk Knol-Licht, Carla Verrips en Otto de Beus. Ze zijn enthousiaste Westerdijkzeeschouwenvaarders van respectievelijk de 'Weerlicht' en 'Fordivedaesje' 9 meter. Ze proberen met dit project alle meer dan 150 gebouwde Westerdijk Zeeschouwen op te sporen en contact te leggen en te onderhouden met de huidige (en voormalige) eigenaren. Het Stamboek ondersteunt ze daarbij.

'Als het even kan, gaan we roetsj door de sluizen naar buiten’, zegt Luuk Knol (55), terwijl hij de platbodem tegen de kant van de sluis bij Lauwersoog manoeuvreert. Tien minuten wachten en dan ligt de Waddenzee open voor de 'Weerlicht', de 10 meter lange Westerdijker zeeschouw van Luuk Knol en Els Knol-Licht. ’Altijd weer prachtig', zegt zij. ‘En altijd anders. Het getij, het weer, de wind, de golfslag, je weet nooit precies watje aantreft.’ Vandaag is het een mooie zeildag zonnig, een flinke zuidwestenwind en ’afgaand water' zo rond het middaguur. Een prima dag om ’droog te vallen'. ’Droogvallen', dat is een kernbegrip voor wadvaarders. Ze ankeren hun schip op de beoogde droogvalplek, wachten tot het water verder zakt en dan ligt hun schip op het droge. Alhankelijk van het moment van de dag wordt er dan gegeten, gedronken, gelezen, geslapen, in alle rust en stilte. Ze rapen mosselen, kokkels of garnalen. Soms lopen ze over het wad naar kennissen die verderop zijn drooggevallen. Els: ’Buiten het seizoen, in het voor- en najaar, is er in de wijde omtrek vaak niemand te zien. Je vaart de sluis uit en je bent de enige. En dat in dit kikkerland.’ Het moment dat het water weer opkomt ’dat is echt magisch’.

De Stichtingsplaquette op een prominente plaats

Najaar 1976 is het dan zover. Els en Luuk Knol schaffen de boot van hun leven aan, een 10 meter stalen Westerdijk zeeschouw. Een casco weliswaar want meer was voor het jonge stel financieel nog niet te behappen. Afbouwen dus, en zo snel mogelijk het wad op. Ligplaats jachthaven Noordergat in Lauwersoog, dichtbij het geliefde wad. Al snel ook het Duitse wad en allengs wordt het vele malen de Oostzee via het Kielerkanaal. Varen en de contacten met gelijkgestemde watersporters, dat bepaalt een groot deel van hun leven. En nu? Nog steeds is het sociologen echtpaar, intussen de zeventig gepasseerd, onderweg met de 'Weerlicht' en druk met de organisatie van de derde reünie van Westerdijk Zeeschouwen a.s. juli in Eernewoude, geboortegrond van de schepen.

Bij Westerdijk ligt ook de 'Fordivedaesje’, de 9m van mede-initiatiefnemers van het Westerdijk zeeschouwen Contact, Carla Verrips en Otto de Beus. Vijf jaar geleden troffen we elkaar toevallig in de jachthaven van Schiermonnikoog en al pratend over eigen ervaringen met onze boten ontstond het idee om samen het Westerdijk Zeeschouwen Contact nieuw leven in te blazen. In 2001 had ik, op mijn initiatief, samen met een in een Westerdijk zeeschouw varende, oudste zoon van bouwer Klaas, Bouwe, een reünie georganiseerd in Eernewoude. Een geslaagde happening waar 50 schepen bijeenkwamen en o.a. in kiellinie een ererondje voeren rond het werfeiland.

Lees EIs’ verhaal over haar zeilend leven met echtgenoot Luuk, dochters en kleinkinderen in het E-Magazine "de CLASSIC zeiler" van maart/april 2016: 40 jaar varen met  de Westerdijk Zeeschouw 'Weerlicht'