Diewertje

Niek Kuijper schrijft ons in augustus 2020:

In 1911 begint mijn grootvader, Niek Kuijper, als nagelpieper bij Jan Vlam te werken. In 1912 worden de gebroeders Siemon, Gerrit en Niek Kuijper mede eigenaar van de werf. De naam wordt NV Scheba, (scheepsbouw én baggerbedrijf). Het bedrijf maakte zijn eigen baggermaterieel (de emmermolentjes werden nog tot 1960 gebouwd). In 1930 failliet. In 1931 gaan Bakker en Niek Kuijper verder. In 1956 stopt Bakker. In 1962 is Gerrit Kuijper (mijn vader) eigenaar, onder de naam N.V. en later B.V. Scheepsbouwbedrijf Kuijper. In 1969 komt Nico Vader (bekend van Vaders museale schuitenheling in Broek op Langedijk) in dienst bij de werf, hij doet het voorbereidende werk zoals het maken van de spantenvloeren en plaatuitslagen. Daarnaast de complete staalbouw, samen met het team van vakmensen.
Mijn vader heeft op 1 januari 1986 het bedrijf verkocht aan de heer Brunsman, een oud marine medewerker. Deze ging in 1988 failliet. Ik, weer een Niek Kuijper dus, heb in dec. 1988 de failliete boedel opgekocht en er weer een rendabel bedrijf van weten te maken. In de jaren tot 2000 zijn er onder andere gebouwd: diverse Skua's, Breewijds, Kustvaarders, Rekere's , Volkerrak en Schokkers, gemiddeld 3 schepen per jaar, met een lengte van 9.50m tot 15.00 meter. Door de milieumaatregelen van de overheid konden wij niet verder gaan met nieuwbouw, waarna ik besloten heb de werf te verkopen.

Er zijn in 1964 twee botterjachten gebouwd in Schoorldam van 11.10m. Het ontwerp is van H. Kersken in Bergen. De eerste opdrachtgever was de heer G. Kloss uit Berlijn. De tweede opdrachtgever was de heer B. Luppke, ook uit Berlijn. Zij staan bij ons vermeld als bouwnummer 520 en 521. De heren Kloss en Luppke bestelden indertijd op 1 contract twee schepen. Wij weten niet meer te achterhalen of de Dieuwertje 520 of 521 heeft gekregen als nummer. Het contract, bouwbestek, lijnenplan etc. zijn hier nog aanwezig. Geen foto's."

In 1970 wordt op de BU23 'Dieuwertje' een kajuit opgezet. Daarna is de geschiedenis onduidelijk tot de huidige eigenaresse het schip in 2008 koopt en het schip wil restaureren. Deze restauratie is gestart in 2018 en afgerond in 2019.

Botter of aak?

Stella Heinen kreeg tijdens haar vaartochten van oudere "kenners" te horen dat haar schip meer trekken van een aak had dan van een botter. Vanwege de kont en bolling van het schip. Een botter heeft een lage kont en is smal van voren, smaller dan een aak. Maar de 'Dieuwertje' is een als jacht gebouwd schip, getekend door Kersken uit Bergen, die haar als stalen botter heeft getekend voor Duitse rekening. Ze is in eerste instantie met bun zonder kajuit gebouwd, maar vrij snel is de bun dichtgemaakt en is er een kajuit op gekomen. De ontwikkeling van Jachtbotters is een fase later in de tijd dan de echte visbotters en dan zijn de stalen schepen ook nog eens anders gebouwd. Als jacht is de kop lager (uitzicht) en de kont hoger (hoeven geen netten meer overheen), een ontwikkeling die je ook bij andere als jacht gebouwde vissersschepen ziet, zeker als ze in staal zijn gebouwd.