Eintsje

Fraaie kajuitschouw

In opdracht van de heer J. E. ter Braak, arts te Nunspeet, heeft de firma Joh. v. d. Meulen & Zn op haar werf aan de Woudvaart te Sneek een eikehouten kajuitschouw gebouwd, die zaterdagmiddag 14 mei te water werd gelaten, een feestelijke gebeurtenis die ook buiten de familie van de heer Ter Braak belangstelling trok. Nadat het zoontje van de eigenaar met diens hulp de fles champagne tegen de forse boeg van de 'Menno Jurriaan' kapot had geslagen, gleed de fraaie, met seinvlaggen gepavoiseerde schouw, met de Friese pompeblêdden in top, in haar element.
De bekende Sneker scheeps-bouwers leverden met dit mooie schip, gebouwd van twee duims Frans eikehout, lang 7,35 en breed 2,60 meter, het zoveelste bewijs van hun ouderwets vakmanschap en van hun liefde voor het ronde en platbodemjacht. De heer Ter Braak heeft trouwens ook zelf aan zijn schip gewerkt. Hij sneed namelijk de vissen, weide- en watervogels uit, waarmee het roer en de voorzijde van de kajuit versierd zijn. De tekeningen hiervoor maakte zijn schoonvader en collega, de heer A. D. Bruin te Amsterdam. Mevrouw Ter Braak maakte zich verdienstelijk door het vervaardigen van de seinvlaggen, zodat de gehele familie bij de bouw betrokken is geweest.
De 'Menno Jurriaan' voert een tuig van 24 m2 en heeft als hulpmotor een 15 pk Evinrude buitenboordmotor, die in de achterbank is geplaatst. Zij krijgt ligplaats in een schiphuis te Akkrum, daar de familie Ter Braak er voornamelijk de Friese wateren mee zal bevaren.
 

Het scheepje is momenteel in ons bezit, net opgehaald van de vorige eigenaar. Er dient enig restauratiewerk aan te gebeuren, waar wij mogelijk deze zomer aan gaan beginnen (als we er aan toe komen). Mooier zou zijn als er weer een nieuwe liefhebber langs komt.

Wat wij doen (www.bootjessloperij.nl)is bootjes op halen door heel Nederland die anders staan te verpieteren. Helaas door de huidige markt en het niet opwegen van de kosten van restauratie moeten we er een hoop slopen. Ongeveer 30%, de leukste, mooiste, meest realistisch te restaureren, houden we over en daar zoeken we dan weer liefhebbers voor. Al dan niet om op te laten knappen of door ons op te laten knappen. Ik wil hiermee aangeven dat het scheepje nog leeft. Mogelijk is er binnen Uw vereniging een liefhebber te vinden. Ik zal in ieder geval een koper wijzen op jullie bestaan en de mogelijkheid de inschrijving weer te 'activeren'.

Goed nieuws. Ik heb een liefhebber gevonden die hem weer helemaal en degelijk gaat restaureren. Heb hem ook gewezen op jullie bestaan, maar hij kende jullie gelukkig al. Nieuwe eigenaar is H.A. Müller uit den Oever. 

Mijn ouders hebben de "Menno Jurriaan" (Eintsje) bij de werf Van der Meulen in Sneek laten bouwen ze is in 1966 te water gelaten, de eerste eigenaar was dus J.E. ter Braak uit Nunspeet, mijn gehele jeugd heb ik op deze boot doorgebracht op de Friese meren en poelen. De grootvader van de huidige generatie Van der Meulen was nog de werf-eigenaar en werkte samen met zijn zoons Johannes en Henk aan de bouw van de "Menno Jurriaan". Schouwen met een zwart geverfde boven rand van het boeisel waren nog van de hand van Tjeerd van der Meulen (de vader van Johannes). Later waarschijnlijk nadat Johannes van der Meulen de werf had overgenomen zijn de boeisels aan de bovenkant groen geworden.
Over de oorspronkelijke naam kan ik nog wel wat bijzonders vertellen. Tijdens de bouw was mijn moeder in verwachting van mij. Uiteindelijk was de tewaterlating en doop van de boot eerder dan mijn geboorte waardoor mijn ouders de keus hebben gemaakt mijn namen aan te vullen met de naam Derk (mijn ouders hielden de traditie aan om namen van voorouders te gebruiken). Als kleine jongen vond ik het eigenlijk niet zo leuk dat ik en de schouw bijna de zelfde naam hadden.
Nog een kleine anekdote; doordat mijn moeder in verwachting was, is in de doorgang van de kajuit naar het vooronder aan bakboord een plank weg gelaten zodat mijn moeder (samen met mij) er door paste. Deze plank is er later nooit bij gekomen in de tijd dat de "Menno Jurriaan" in het bezit van onze familie was. Mijn grootvader (welke ik zelf niet heb gekend) heeft de watervogels op de kajuitrand en de eend op de roerkop getekend, ik heb me laten vertellen dat tijdens de bouw de familie dit houtsnijwerk in de winter thuis zelf heeft gemaakt.
De drogenaad (holle overgang van de kajuitopbouw naar het dek) voor een goede waterdichte verbinding gaf ook wat problemen, de oude Van der Meulen wilde hier eigenlijk niet aan beginnen, omdat het veel te arbeidsintensief was, je ziet dit dan ook op bijna geen enkele andere Van der Meulen schouw.
Ik kan nog een heleboel meer herinneringen ophalen over het varen vanuit Akkrum (thuishaven) op de vaarten, poelen en meren in Friesland zoals onder andere de jaarlijkse deelname aan de Friesche regionale reünie in Heeg of de enige maal dat mijn vader het IJsselmeer op durfde vanaf het Kettelmeer naar Urk, welke na een half uur voorbij de Ketelbrug door het gestamp op de golven maar beëindigd werd (later bleek er door het gestamp lekkage te zijn ontstaan). 
Mijn vader hield nauwgezet van elke tocht een logboek bij en fotografeerde veel, in de winters vulde hij het logboek aan met deze foto's. Omdat hij in 2013 is overleden en ik geen contact heb met zijn laatste echtgenote, weet ik niet wat er met deze logboeken is gebeurd.