Marlijn

'Marlijn': Een 8 meter Grundel van Kooijman en de Vries

1973: In het voorjaar lopen we over de Hiswa in Amsterdam en zijn aan het genieten van alle nieuwe schepen. We (mijn vrouw Marijke en ik, Frans) hebben een lijstje gemaakt van alle polyester schepen die we wilden zien. De wens is een nieuwe boot te kopen “zonder onderhoud” (Ha, Ha.) Op een gegeven moment komen we weer langs een platbodem ( KdV ), helemaal opgetuigd. Toch maar even kijken: ook in casco – bouwpakket te verkrijgen. Met name dat is interessant, ik ben een handige jongen die bij kan leren in de door de werf aangeboden afbouw cursus. De prijs is daardoor ook aantrekkelijk.

We klimmen aan boord…. Jeeetje wat een ruimte! We zien de verkoper met 2 potentiële klanten in de kajuit en op het voordek speelt een kind. Terwijl wij in de kuip zitten op “grote“ afstand van elkaar en niet zoals bij die plastic bootjes met onze knieën tegen elkaar. Marijke is in verwachting van de 1^e. In de loop van het jaar bestellen we een casco en broeden we verder op plannen die werkelijkheid worden als de werf aankondigde dat we ons casco kunnen hebben. Het wordt de eerste van de serie casco-bouwpakket: september 1973. In Oisterwijk is een afbouw plaats zo geregeld op het industrieterrein. Regelmatig hebben we contact met de werf KdV want er is nog geen cursus.
In de winter en het voorjaar hard werken (500u) in de vrije tijd, is het tijd voor de tewaterlating in Tilburg op 27 april 1974. Marlijn wordt gedoopt door Marijke. Op 11 mei 1974 gaan we (Marijke en Frans, baby Enid en boxer Ciska) op eerste proefvaart en de volgende dag naar Drimmelen waar we bij WSV de Amer kunnen liggen.

De Biesbosch verkennen hebben we al in de afgelopen 12 jaar gedaan met ons vorige bootje. Maar nu is het iets anders. Geweldig wat een ruim schip met veel meer mogelijkheden. Dus met de vakantie naar Zeeland. Dat zal ons normale vaar gebied worden: in het weekend de Biesbosch en in de langere weekenden Haringvliet en Zeeland. Het jaar er op gaan we naar het Kooijman Biesbosch Weekend waarna de opzet van de Schipperskring Kooijman en de Vries plaatsvindt met Gerard van Harten, Joost Jonker en ondergetekende, op 1 juni 1975.

In de grote vakantie varen we naar het IJsselmeer en daarna zijn de eerste contacten met de SSRP: Reünie in Friesland. Ook is de Marlijn bij allerlei activiteiten oa de eerste Amsterdam Sail. In 1976 zelfs haar eerste buitenlandse trip: met de SSRP naar Antwerpen.

1976 - 1989

Elke winter gaat de boot op de kant bij de Tilburgse watersport vereniging (TWV). Na enkele wintermaanden onder een overkapping, gevuld met onderhoud en aanschaf van mogelijk nieuwe scheepsonderdelen, gaat Marlijn weer terug naar Drimmelen. De jaren volgen elkaar op en de tochten worden uitgebreider, de kinderen groter en het wel en wee indrukwekkender en dan komen IJsselmeer en de Wadden in de aandacht. Ook de Duitse Waddeneilanden en later Denemarken zijn vakantie doelen. In 1984-85 eerste keer overwinterd in het water…..ijs. Elfstedentocht ….. Toch maar weer op de wal!! Maar Sail Amsterdam blijft een enerverende gebeurtenis dat jaar.

Onderhoud in de winter varieert steeds, groot onderhoud afgewisseld met klein onderhoud, is afhankelijk van allerlei factoren. Het vervangen van een koppeling (zwaar plastic in schroef) is door het uitbouwen van de motor iets anders dan een nieuwe laag antifouling.

1989 - 2009

1989: De vakantie richting Denemarken en Zweden (Malmö) wordt een grootse tocht, wat een uitdaging in zes weken. Het jaar er op is Sail weer aan de beurt. Ook blijven de Wadden trekken door hun eenvoud, ruimte en uitdagende natuur. Geweldig fijn om met een Grundel overal overheen te scharrelen en droog te kunnen vallen. In 1992 is de motor uit zijn comfortzone gehaald en krijgt hij een frisse motorruimte. Een jaar later krijgt Marlijn nieuw touwwerk, het kost een hele kuil touw.
Het is schrikken: in 2000 is er in de winterberging een inbraak door een drugsverslaafde met poging tot brandstichting geweest. Gelukkig nauwelijks schade. In 2002 gaat de motor er weer uit en wordt de motorruimte weer 100%. Ook wordt het onderwaterschip gestraald en behandeld met 1 componenten onderwater verf. Maar dat bevalt later erg slecht. Als gevolg hier op vindt in de volgende winter groot onderhoud plaats: met de naalden bikker en haakse slijper wordt het hele onderwaterschip tot en met het berghout kaal gehaald en in de 2 componenten Epoxy gezet. Dat bevalt veel beter, zodat de volgende winterbeurt het hele verdere schip vanaf het berghout ook in de vanaf het begin bekende kleuren wordt geschilderd (zwart, oranje, groen, oranje, crème, geel).

In 2004 gaan we voor de tweede keer naar Antwerpen, nu vanuit Zeeuws-Vlaanderen. In het volgende jaar is er, met het idee om wat grotere tochten te maken, een compressor-koelkast met buitenwater koeling ingebouwd; dat blijkt een uitstekende beslissing te zijn. Dat jaar zijn er problemen met de Renault RC18D. Vooral de nauwelijks nog te verkrijgen onderdelen, zijn een vervelend probleem voor het maken van grote tochten. In juli 2006 is de Marlijn verhuisd naar een ligplaats in Hank in de ons geliefde Biesbosch. Eind september van dat jaar hebben we afscheid genomen van de Renault, bedankt voor zoveel goed werk. Na 4253 uur in 33 jaar gaat ze haar nieuw leven in, in een andere zeilboot. Er wordt een Solé 26 ingebouwd. En dan is 2007 genieten met de nieuwe motor: safe en betrouwbaar en veel sterker.
Voor het vergroten van het comfort hebben we een buiskap met aanritsbare kuip tent laten installeren. Wie zegt er dat het niet staat op een platbodem..??

2009 - 2019

In 2009 zijn we beiden met pensioen, dus komen er veranderingen. Grotere en langere tochten. Laten we maar meteen beginnen: we gaan naar West Vlaanderen. Vanuit Nieuwpoort keren we terug naar huis om het volgend jaar verder te gaan.
België en Frankrijk: we hebben de smaak te pakken, we blijven een week in Parijs. Na 200 sluizen en 7 tunnels keren we terug na 3 maanden weer naar huis. Het uiterlijk van Marlijntje is veranderd: zonder zeiltuig, mast en zwaarden is het een echte motorboot geworden. Ook heerlijk om zo te varen op de kanalen.

Afscheid in 2019 na 46 (!!) jaar vaar- en klusplezier

In 2013 is er een langdurig groot onderhoud om weer goed voorbereid te zijn om als motorboot via de oost route naar Parijs te gaan. Een totaal andere beleving zo van de andere kant, die ook weer 200 sluizen en 1400km duurde. Onze laatste Sail Amsterdam in 2015 doen we met kinderen en kleinkinderen.
In 2017 is er groot onderhoud gedaan om alles 100% te krijgen omdat we afgesproken hebben tot verkoop via de makelaar (10-07-2017). Kijkers genoeg maar geen betalers, die dan ook nog platbodem-minded zijn. Solé motoruren eindstand: 1243 ( 13 jaar).
Op 11-07-2019 wordt de overdracht geregeld met onze makelaar en een zeer gemotiveerd echtpaar Paul en Conny Lehmann uit Keulen. Ligplaats Biddinghuizen.

PM

• Werfnummer: 360
• Plaquettenummer: 809
• Naamgeving : 'Marlijn'
  Een marlijn is een zwaardvis uitgedrukt in de roerkop want de Grundel is een spits schip van voren. De vis is de snelste zwemmer ter wereld, dan maar een snelle naam want dan hebben we als platbodem toch iets snels.
• Kleurencombinatie: We wilden een kleur die uitspringt boven de plat- en rondbodem traditionele kleurgeving. Oranje op plaatsen die makkelijk beschadigen (berghout en boeiboorden ‘menie’). Geel als overgang van romp kleuren naar de bruine zeilen.
  Jan Kooijman kijkt bedenkelijk bij de eerste presentatie op het SKV Biesbosch weekend.

'MARLIJN' Bedankt voor 46 jaren plezier!
Nieuwe eigenaren hetzelfde toegewenst.
Oisterwijk 29-12-2019.