Saeftinghe

Jules van Beylen schrijdt in zijn boek "De Hoogaars": 
De Kinderdijkse hoogaars was het kleinste en waarschijnlijk ook het oudste type. Het was een open vaartuig en men kan het gevoeglijk een boot noemen. Het vlak was langsscheeps tamelijk sterk gebogen en zowel voor als achter vrij scherp. Het breedste punt lag ruim twee voet achter de mast. Onder het vlak was voor en achter een scheg aangebracht. Het boord bestond uit het kimboord, dat het breedste en het zwaarste was, het midden- en het bovenboord. Boven het berghout lag het boeisel. Aan het achterschip was de romp licht gepiekt. De romp was niet gedekt. Enkel in het voorschip was een kort los plechtje gelegd. Daarachter volgde de mastbank. Sommige Kinderdijkse hoogaarsen hadden midscheeps een over de hele breedte van de romp gebouwde bun, wat uiteraard afhankelijk was van de aard van het werk dat er mee verricht werd. In het achterschip was een stuurbank en daarachter een korte klap. Het roer was aan de onderkant rond zodat het midden ervan even onder de romp uitstak. De zwaarden waren kort. Dit soort hoogaarsjes was getuigd met een spriettuig.

Na de tewaterlating van mijn Blekinge eka in 2007 had ik voor het eerst sinds 30 jaar weer een eigen zeilbootje. Al snel stond het voor mij vast dat dit niet de laatste boot was die ik zou bouwen. Mijn vaargebied is de Zoutkamperril en het Lauwersmeer. Met Noorderwind ruik je het zout van de Waddenzee. Daar zou ik met de volgende boot willen varen.
De eisen waaraan die boot zou moeten voldoen werden langzamerhand duidelijker: Wadwaardig, weinig diepgang, makkelijk droogvallend, ruim genoeg voor een paar dagen met twee personen. Maar ook de bouw moet aan een aantal eisen voldoen: ze moet met betrekkelijk eenvoudige machines door mij alleen te bouwen zijn in traditionele bouwwijze van massief hout en dus een klassiek uiterlijk hebben. Boeken doorgebladerd, mensen gesproken, ontwerpers benaderd om ideeën op te doen. Zegt een neef: waarom geen hoogaars? Als geboren Zeeuw was die gedachte ook wel eens bij me opgekomen, maar ik had hem verworpen: veel te groot om zelf te bouwen. Toen ik weer eens een van de boeken van Jules van Beylen over de hoogaars opsloeg viel mijn oog op een tekening van een open Kinderdijker hoogaars uit de collectie van het Maritiem Museum in Rotterdam.

Het bouwproces

Toen ik mijn hofleverancier Bert Reyntjes van de Bootbouwer in Steenbergen (Dr) vertelde welke boot ik wilde gaan bouwen, bood hij ruimte aan op zijn website voor een logboek van het bouwproces. Nu de bouw is afgerond is daar het hele proces, met foto's geïllustreerd, stap voor stap te lezen. In deze bijdrage wil ik dat logboek niet nog eens dunnetjes overdoen. Google op Kinderdijker hoogaars. De eerste treffer is het logboek. In dit artikel wil ik op een paar aspecten van de bouw ingaan: het gebruiken van een historische tekening, het bedenken/tekenen van een zeilplan, de vormgeving van de kajuitopbouw. Tenslotte wil ik de eerste zeilervaringen beschrijven.

Een paar foto's uit het artikel in de Spiegel

Frank van Soest, de zeilmaker, heeft het gesneden doek geleverd. De bouwer heeft zelf de banen van de zeilen en ook alle verstevigingen genaaid, net zoals een zomer en een winter tent. Het tuig is nu voorzien van een lange rechte gaffel). De bouwer vond dit praktisch maar de huidige eigenaar gaat onderzoeken of er op termijn een traditioneel spriettuig van van gemaakt kan worden (als dit toch niet praktisch blijkt komt er een gebogen platbodem gaffel op).