Wielewaal

De 'Wielewaal' in het Nederlandsch Jachtregister 1924-1925

Bovenstaande pagina is onderdeel van het Nederlandsch Jachtregister 1924-1925, een uitgave van A.N.W.B. Toeristenbond voor Nederland in 1925.

De 'Wielewaal' staat in een advertentie te koop

Zoon Ewoud Bon heeft de volgende herinneringen aan deze periode

De 'Wielewaal' is in bezit geweest van mijn vader Dr. Willem Bon (1904-1990) te 's Graveland van 1956 tot 1960. Het schip lag 's winters in de 's Gravelandse vaart.
Het schip ligt op die tekening en foto hiernaast in de winter van 1956-1957 in de 's Gravelandse vaart tegenover Cannenburgerweg 46, het huis waar mijn vader vroeger woonde. Je kon daar toen heenvaren via een sluisje vanaf de Vecht en dan langs de Karnemelksloot en van daaruit via een klapbrug de 's Gravelandse vaart in. Er kon daar toen nog gejaagd worden! Nu is dat alles afgesloten, het mooie klapbruggetje verdwenen. Je ziet dat de Wielewaal hoog ligt: alle ballastbroodjes zijn en die winter uitgehaald om gemenied te worden en de buikdenning schoon te maken. Beulswerk! Ik weet nog dat in het voorjaar een vriend van mij en ik het schip vandaar naar Muiden brachten. In de Karnemelksloot wonden we de mast op. Met een harde wind achter gingen we toen zó hard in dat kleine slootje dat we schade hebben aangericht aan de wallekanten.

Margriet Hoving schrijft in 2014 het volgende over de 'Margaretha' en haar ouders:
“Helaas zijn vader en moeder al een tijd geleden overleden, maar zij hebben met ons vele jaren genoten van de zeiltochten op het IJsselmeer, de Wadden en zelfs naar Denemarken. Mijn ouders zijn altijd zeilers geweest, begonnen met een klein kielzeiljachtje om op de plassen te varen, maar in 1960 de Lemmeraak gekocht om op groter water te varen. Ligplaats Durgerdam. De naam van het schip werd 'Margaretha', omdat mijn moeder zo heette.
Mijn vader heeft veel aan de Lemmeraak gedaan om de staat van het schip goed te houden. Ook zijn er op het IJsselmeer en de Waddenzee wedstrijden gevaren. Mijn vader was eigenaar van een meubelbedrijf in Amsterdam, maar moest door gezondheidsproblemen helaas de Lemmeraak verruilen voor een minder bewerkelijk zeilschip”.
Wanneer je de foto’s uit het familiearchief van de familie Hoving bekijkt, dan kun je niet anders concluderen dan dat Joop Hoving veel in het schip heeft geïnvesteerd. Joop heeft het tuigplan aangepast. Het grootzeil is smaller geworden. Giek en gaffel zijn ingekort. Hij heeft de Ford Scripps motor vervangen door een Hanomag diesel. Hij heeft de kielbalk aangepast, zodat er een koelsysteem in opgenomen werd, hij heeft de loefbijter aangepast en hij heeft de Zeeduivel op het roer gemaakt en geplaatst en de besturing met helmhout heeft hij veranderd in een besturing met stuurwiel.

Het eerste boek op de Boekenplank is van Gerard ten Cate en het is het verhaal van de Lemsteraak 'Wielewaal' VB17 met SSRP-plaquettenummer 214. In 2018 is de 'Wielewaal' 93 jaar oud. En …. inderdaad, de mast is krom. Een zoektocht naar ruim 90 jaar geschiedenis van een Lemsteraak.
Bij iedereen, die de afgelopen ruim negentig jaar bij deze Lemmeraak betrokken is geweest op welke manier dan ook, zijn er veel positieve herinneringen. Veel herinneringen en overleveringen die verklaren waarom de 'Wielewaal' zo is als ze is. Voor Gerard was het een genoegen de geschiedenis van de 'Wielewaal' te achterhalen en op te mogen schrijven. Dat de zoektocht de nodige jaren duurde, was voor hem slechts een bijkomstigheid.

Lees het verhaal van de Wielewaal op de Boekenplank van de SSRP