Wyldsjitterke

Zaterdagmiddag 19 mei 1962 vond in alle eenvoud de tewaterlating plaats van het mooie Friese jagersbootje van de helling van de gebroeders De Jong in Heeg. Nu geen toespraken, journalisten en persfotografen, zoals bij de plechtige tewaterlating van de boeier 'Boreas', kort geleden. We waren maar met z'n drieën, werfbaas De Jong, mijn tochtgenote en ik. Eigenhandig werd het bootje in het Heeger Var geschoven naast zijn grote broer, een tjotter, waaruit hem van de eigenaar nog een broederlijke felicitatie tegen de harde Zuidwesterstorm in bereikte.
Wij namen afscheid van De Jong en z'n mooie oude helling en wilden afvaren om het bootje naar zijn bestemming, de poelen en petgaten van Belt Schutsloot in de kop van Overijssel te brengen. Naar het advies van de Heger-deskundigen-aan-de-wal streken we de zeilen vanwege de zuid-westerstorm met windkracht 10 en roeiden het Heeger Var af met het plan om voor Woudsend af te slaan, de kop van de Koevorde onder de wal langs te roeien en dan via Spannenburg en de Follega-sloot het Tjeukemeer te bereiken.
Het zat goed in elkaar, dat plan, maar het liep anders. Toen we na roeien en slepen de Koevorde bereikten was de wind zo fel en waren de golven zo hoog, dat het ons onmogelijk was de kop te nemen. We werden het meer opgestuwd en er bleef ons niets anders over dan voor de wind de Koevorde af te roeien. Dit was op zichzelf geen spelevaren; het bootje danste op de golven en als we maar even dwars op de wind gingen sloeg het water naar binnen. Slechts één richting konden we houden: vlak voor de wind. Ons „wyldsjitterke" liet zien, dat er leven in zat, het steigerde tegen de woeste baren en het sloeg zich dapper door de golven, die hoger en hoger werden. We slaakten een zucht van verlichting toen we eindelijk aan de overkant een slootje binnenvoeren, dat leidde naar enkele boerderijen van het plaatsje Dijken. Het leek ons het beste hier onze tent op te slaan; trouwens er was geen andere keuze.