2018 nummer 1: IK .....
Wat er allemaal ooit is vastgelegd ....
Wanneer je vroeger op school een verhaal begon met “ik” dan werd je gecorrigeerd dat je nooit een verhaal hoorde te beginnen met “ik”. Bij deze Uit het Stamboek ga ik dat wel doen.
“Ik” wil mijn bewondering uitspreken voor de oprichters van de SSRP en met name degenen, die historisch onderzoek hebben gedaan en publicaties hebben geschreven. De heer Vermeer was geen mede-oprichter van de SSRP, maar hoort hierbij genoemd te worden. Hun werk is nog altijd het uitgangspunt van historisch onderzoek, dat nu heel gericht door de SSRP wordt gedaan.
Met een steeds groeiende bewondering moet ik constateren, hoeveel zij bijeen hebben gebracht, wat ze hebben onderzocht en gepubliceerd. Al hun kennis hebben ze bijeen gebracht door één op één te communiceren, vaak met brieven, daar waar mogelijk met de telefoon en natuurlijk met individuele ontmoetingen. Archieven en musea moesten daadwerkelijk worden bezocht. Hoe anders is dat nu in 2018 met computers en het Internet.
Het Stamboek, het boek "Ronde en Platbodemjachten" en de nodige monografieën en indirect onze website nu, zijn het tastbare resultaat van hun werk.
Historisch onderzoek
Inmiddels ben ik al een behoorlijk aantal jaren bezig met onderzoek naar Ronde en Platbodemjachten in de breedste zin. Soms is het een puzzeltocht naar een individueel schip, soms is het een onderzoek naar een veel breder onderwerp. Soms heb je zo gevonden wat je wilt weten, soms ben je er meer dan tien jaar mee bezig. Een aantal van mijn schrijfsels zijn op de website van de SSRP gepubliceerd.
Op mijn manier en binnen de mogelijkheden die ik rond 1985 had, heb ik de heer Vermeer een paar keer meegeholpen bij het tot stand komen van zijn boeken. Autoritten met meneer en mevrouw Vermeer in mijn Lelijke Eend staan me nog altijd op het netvlies. Zij bezochten met hun beiden bijna alle ronde jachten, die de heer Vermeer beschreven heeft in zijn drie bekende boeken. Zelf reden ze geen auto en reisden met het openbaar vervoer. Vrijwel alle communicatie ging per brief. Dat er door de heer Vermeer drie boeken geschreven zijn die je als standaardwerk mag betitelen is in mijn ogen een top prestatie geweest.
Wat hebben mensen zoals de heren Van Waning, Huitema, Van Slooten en Vermeer maar ook anderen geweldige documenten neergelegd. Ze hebben alles gedaan met de mogelijkheden die hen toen ter beschikking stonden. Zij hebben documenten gemaakt waar nog steeds vervolgonderzoek op kan worden gedaan. Bij een aantal dingen die zij geschreven hebben, heb ik mezelf de vraag gesteld of wat er geschreven was wel klopte, met de kennis van nu moeten er soms dingen herzien of bijgesteld worden. De heer Vermeer gaf in zijn boeken soms aan dat vervolg onderzoek noodzakelijk was, soms vond ik dingen die ik in geen enkele publicatie terug kon vinden. Dit was dan aanleiding om zelf verder te gaan zoeken.
Bij de onderzoeken, die ik doe en de publicaties, die ik schrijf, is vooral het Internet me erg behulpzaam. Vaak vind ik informatie, die mogelijk nog nooit eerder binnen de gelederen van het Stamboek is gezien. Mogelijke contactpersonen zijn soms relatief makkelijk te vinden. Relatief, want ondanks alles kost het zoeken veel tijd.
De werf van Van der Zee in Joure
Zelf heb ik nooit de behoefte gevoeld om me bijvoorbeeld te verdiepen in de werf van Van der Zee in Joure. Immers, de hiervoor genoemde heren hebben er heel uitgebreid over gepubliceerd. Wat zou ik er dan nog aan toe kunnen voegen? Door een aantal toevalligheden en vragen, die me gesteld werden, ben ik me er juist wel in gaan verdiepen. Ik denk materiaal gevonden te hebben dat eerder onopgemerkt gebleven is of als niet relevant genoeg beoordeeld werd.
Zoeken om te vinden
Een deel er van wil ik graag met iedereen delen. Vanwege de leesbaarheid heb ik er een transcriptie van gemaakt. Ik heb ruimschoots gebruik gemaakt van het Internet, zowel voor informatie als communicatie.
Via de site www.delpher.nl heb je toegang tot veel Nederlandse kranten en tijdschriften uit het verleden. Ondermeer heb ik gezocht op het zoekargument “Holtrop van der Zee”. Wat ik er vond viel niet tegen. In mijn onderzoeksresultaat heb ik een transcriptie van advertenties en redactionele artikelen bij elkaar gebracht en in chronologische volgorde gezet.
Het begint met een advertentie uit 1857 in het Algemeen Handelsblad waarin Eeltje Holtrop van der Zee bekend maakt met zijn werf te verhuizen van IJlst naar Joure. Het eindigt met een verslag uit 1939, waarin de boeldag wordt beschreven, die gehouden werd na het overlijden van Auke Holtrop van der Zee.
Verbaasd was ik een interview te ontdekken met Auke Holtrop van der Zee in 1936. Het heeft in meerdere kranten gestaan. Ik wil u uitnodigen deze transcriptie te lezen. Het geeft onverwachte inzichten, maar het laat ook zien dat herinneringen die opgeschreven worden, vaak wel de juiste strekking hebben, maar dat feitelijkheden fout worden weergegeven. Schreef de journalist feiten verkeerd op of putte Auke ze verkeerd uit zijn geheugen?
Tenslotte: Er zijn tegenwoordig zoveel meer bronnen beschikbaar voor onderzoek en op het Internet is steeds meer relevante informatie te vinden, dat eerdere studies vaak geactualiseerd kunnen worden. Naast alles wat er verdwenen is, is er verrassend veel informatie bewaard gebleven en toegankelijk gemaakt. De dynamiek van de geschiedenis. Maar je moet wel zoeken om te vinden!
Alle vlugschriften "Behoud(t) het Goede" zijn in de SSRP-website verzameld in "Uit het Stamboek - Behoud(t) het goede" in onze verhalenbundel "Goed" Gebundeld.
Hierin bundelen we ons maandelijkse vlugschrift "Uit het Stamboek - Behou(d)t het Goede"; de verhaaltjes over maritieme zaken uit het dagelijks leven van Dirk Huizinga en onze Stamboekbijdrages in de Spiegel der Zeilvaart.