Amnicolist

De heer A. van Wely uit Coevorden gaf in 1936 aan Wolter Huisman sr. opdracht om een Staverse jol te bouwen, maar dan groter dan de in 1931 gebouwde Bolster (die overigens nog steeds vaart). Huisman bouwde zijn jachten naar ontwerp van Henk Tingen van smalle eikenhouten gangen die de fraaie lijnen van de jol accentueren. Er kwam een teakhouten opbouw en dek op de romp. Indertijd werd er linnen over het kajuitdak gespannen en dat werd waterdicht gemaakt met loodwit. Een verfsoort die al heel lang niet meer mag worden gebruikt. Na 22 jaar, in 1958, verkocht Van Wely, die de jol Amnicolist had gedoopt, het schip aan B. van Hees uit Heemstede. Hij gaf het jacht de naam Holle Bolle Gijs, in het dagelijks leven HB Gijs. Van Hees woonde vlak naast het ouderlijk huis van de latere eigenaar van de jol, Jan Both, aan de Glipperdreef.
Jan zeilde in zijn jongensjaren in BM's en een Tornado. Ook zijn verloofde Greet, was een enthousiast zeilster. De jol van de buurman had een mooie ligplaats achter het huis aan de Van Merlenhaven zodat Jan er regelmatig naar kon kijken. 'Als wij rijk genoeg worden,' had Jan zijn toen nog aanstaande echtgenote beloofd, 'dan kopen we die Staverse Jol en vernoemen we het schip naar jou.' In 1969 kwam die droom uit en nog altijd is de Vrouwe Anna Margaretha in het bezit van Jan en Greet Both. Ze wonen inmiddels zelf al jaren in Jans ouderlijk huis, waar de jol achter de tuin kan worden afgemeerd.
In de oorlogsjaren was de jol 'ondergedoken' in de rietlanden achter Vollenhove. Het scheepje was afgezonken, zodat de Duitsers het niet konden vinden. Na de oorlog werd het weer leeggepompt en nadat alle modder eruit was geschept en na goed drogen kon er weer worden gezeild. Helaas had het vlak te lijden gehad onder die onderduik, daarvan was Jan Both voor de aankoop al op de hoogte. Tijdens de eerste zomervakantie met de jol klonk er al vanaf de zwemtrap: 'Papa, er drijven stukjes uit de boot...' Snel werd naar de werf van De Vries in Aalsmeer gevaren en daar werd duidelijk dat het vlak en een groot deel van de huid moest worden vernieuwd. Dat werd geheel in dezelfde stijl gedaan als bij Huisman Deze grote restauratie was voor Jan Both meteen aanleiding om het schip bij de tewaterlating het volgend voorjaar om te dopen tot Vrouwe Anna Margaretha. In alle jaren nadien is er beslist nog wel eens een deel vervangen, maar de romp in haar geheel is nog steeds in een prima conditie.
De jol ligt nu al vele jaren in Heeg, vaak afgemeerd aan de tuin van Pier Piersma, die het schip al die jaren in onderhoud had. 's Winters stond de jol binnen en Jan en Greet verzorgden zelf het schilderwerk. Vele jaren zwoer Jan bij het toepassen van D1 en D2 olie op al het houtwerk. Een prima product voor het hout, maar je mist de glans van lakwerk. Jan begon vervolgens met lak door de D2 olie te mengen en de laatste jaren is er alleen nog Epifanes blanke lak op al het houtwerk aangebracht.