De bouwer, H. ten Klooster, schrijft ons dat dit schokkerjacht o.a. is gebaseerd op het boek van P.J.V.M. Sopers 'Schepen die verdwijnen'. In dit boek staat een dubbelknikspant schokker afgebeeld, waarvan Ontwerper Henk C. Vermolen de kleinere versie heeft afgeleid.
'Het Bruine Leven' is in 1971 in eigen beheer op stapel gezet door H. ten Klooster uit Hasselt.
P.J.V.M. Sopers 'Schepen die verdwijnen'
De schokker is een vissersschip van de Zuiderzee, met een lange ontwikkeling binnen de Nederlandse platbodems. Er zijn drie soorten: de grote schokker van een meter of vijftien - die behalve op de Zuiderzee, ook op de Noordzee werd gebruikt - de kleine Elburger schokker of Bons van een meter of twaalf en de nog wat kleinere 'Vollenhovese schuit', die meestal niet groter was dan elf meter. De laatste is uitvoerig beschreven door P.J.V.M. Sopers in zijn boek 'Schepen die verdwijnen'. Hij vond omstreeks 1926 een 10,75 m. houten schokker, die op dat moment ongeveer 70 jaar oud was en dus gebouwd moet zijn in 1856. Sopers schrijft: "De eigenaar prees het als een droog schip, dat niet veel buiswater overnam. Als men in de botter allang de oliejas aanhad, was dat in zijn schokker nog niet nodig''. Over de herkomst van het scheepstype zegt Sopers: "Met zijn scherpe einden heb ik de onderhavige schokker nog bij de Overijsselse schepen ingedeeld. Het aanknopingspunt zie ik in het slanke, lancetvormige vlak. Mijn hypothese is dat het slanke Overijsselse type zich heeft ontwikkeld tot een vaartuig dat geregeld zeebouwen moest".
De schokker van Sopers is waarschijnlijk gebouwd op een Overijsselse werf, waarvan er destijds vele waren. Het schip hoorde aanvankelijk thuis in Vollenhove, maar voer in zijn laatste dagen als de VD43. De schrijver wijst op de verwantschap met de Overijsselse punter en op de Saksische oorsprong.
