Johanna Maria TX51

Spiegel der Zeilvaart nummer 3 november 1977: Brieven van Lezers - Oud-eigenaar T.P.A. van Eijsden

Spiegel der Zeilvaart nummer 4 december 1977: Brieven van Lezers - F. Stallman, Hindeloopen

Aanvulling (2013) op deze verhalen door oud-eigenaar T.P.A. van Eijsden

• Bij de door Stallman genoemde verbouwing in '45 is er een teakhouten dek op gegaan. Dit teakhout was afkomstig van het passagiersschip "De Oranje"! Het passagiesschip was gedurende de oorlog als hospitaalschip ingezet en daarna weer verbouwd tot passagiersschip. Het lijkt mij dat er gedurende die verbouwing, teakhout is vrijgekomen. Dit dek was 5cm dik!
   
• Oorsprongkelijk zaten er zware katoenen zeilen op de Johanna Maria. Deze zijn in '69 vervangen voor Dacron. Alleen de kluiver is katoen gebleven.
   
• Bij aankoop zat er een Lister Diesel 1930, 2 cylinder in.
   
• In juli 1964 is er een Petter McLaren Diesel 20pk in gegaan.

Teun van Eijsden - verkeersvlieger bij de KLM - kocht het schip rond 1960. De thuishaven was toen de Schiphol haven in Aalsmeer. Nadat zij naar Zwaagdijk verhuisden, is de thuishaven verplaatst naar Hoorn. Tijdens een verjaardag maakte iemand een grapje en vroeg of het schip te koop was. De man bood 10.000 gulden, wel een beetje weinig voor een schip dat toen een waarde had van ongeveer 140.000 gulden. Omdat Van Eijsden dacht dat hij een grap maakte, grapte hij terug met "ja, ja.... verkocht". De volgende dag stond een deurwaarder voor de deur om de verkoop te bevestigen. De koper bleek een sloper te zijn in Amsterdam. Ook in Rechte kreeg de koper zijn gelijk : er waren getuigen die de gebeurtenis konden bevestigen. Dat het als een grap was ervaren, werd door de rechtbank niet aanvaard.

Daarna is de Johanna Maria in gebruik genomen als kantine voor het personeel van de sloperij. Vervolgens is het schip verkocht aan de heer Honing uit Vinkeveen. Die heeft het eiken interieur vervangen door kunststof. Niet bevorderlijk voor het behoud van het schip.

De familie Boone trof de Johanna Maria in 1987 aan op de Vinkeveense Plassen. Zij besloten de Blazer te restaureren. In 1989 werd een nieuwe motor geplaatst. In 1990 is de bakboord zijkant vervangen. Tochten naar Frankrijk en deelname aan Sail Amsterdam. Eind 1995 is de Johanna Maria gezonken. Pas in 2001 is zij weer gelicht. Daarbij is de achterzijde geknakt. Het is niet bekend waar de 'Johanna Maria' momenteel is. Wellicht in opslag.

Informatie van Jan Braaksma (in 2014 verschijnt zijn boek 'Blazers, Blazers en nog eens Blazers ....'

De TX51 is niet meer. Het schip heeft sinds ze gelicht werd in 2001 op de wal in Maastricht (Jojohaven) gelegen wachtend op geld voor een mogelijke restauratie. Ik weet dat Karel Helder 2009 of 2010 een poging heeft gedaan om het schip over te nemen. Maar de toenmalige eigenaar wilde te veel geld en dus ging het feest niet door. In 2011 is ze gesloopt.

Het doet mij ongelofelijk veel pijn de 'Johanna Maria' zo terug te zien!! Heb altijd de hoop gehad haar nog eens in volle glorie terug te zien! Mijn vader had het schip gekocht voor de oorlog in Texel, nog in de staat van vissersboot en heeft er een prachtig jacht van gemaakt. Ik herinner mij nog dat hij de leeuw op het roer aan het vergulden was, wat een prachtig gezicht was dat op het roer. Ook herinner ik mij nog zeer goed de grote verbouwing ca 1953 op de werf van Douwe Wijbrands in Hindeloopen, waar ik zeilbootjes mocht maken van oude klompen.

Er werden nieuwe dekken ingezet, (afkomstig van de Oranje) en er werd een voor-kajuit gemaakt. Er was een machinekamer onder het achterdek, dan de kajuit, daarachter aan bakboord de badkamer met ligbad, daarachter de slaapkamer van mijn ouders. Aan stuurboord de keuken en daarachter de slaapkamer voor mijn zus, broer en mij. Helemaal voorin het vooronder met twee opklapbedden voor logees en de ankerketting.

Nadat de grote verbouwing klaar was gingen we op weg naar Denemarken, maar die reis liep niet zo voorspoedig, daar mijn vader het nodig vond een breefok (noormannenzeil) uit te proberen bij harde wind, waardoor we op het Vrouwenzand bij Stavoren stranden! Wij werden "gered" door de dappere reddingboot van Hindeloopen; die kenden het schip natuurlijk.

Terug naar Wijbrands,het roer moest gerepareerd worden, daarna weer op weg naar Denemarken. Volgende reis was naar Engeland. Bedoeling was Dover, maar door afwijkingen van het kompas belandden we in Ramsgate. Vanaf mijn geboorte tot mijn 14e waren alle vakanties en weekeinden op de 'Johanna Maria', die toen als thuishaven Edam had.

Het schip is overigens genoemd naar de moeder van mijn vader "Johanna" en naar de moeder van mijn moeder "Maria" genoemd. Ze kwamen jaarlijks op bezoek en dan moest er gezeild worden, meestal hingen ze na 15 min. zeeziek over de railing! In alle ingezonden brieven herkende ik overigens alles, heel leuk!

Ca. 1956 is de 'Johanna Maria' verkocht (mijn boze stiefmoeder had een hekel aan boten). Ik heb haar daarna nog één keer zien liggen in de haven van Hoorn.