Lucie

Door mevr. H.H. Ott-Schaap - Waterkampioen nummer 1171 maart 1966

Al jarenlang hadden wij erover gepraat dat onze 'Lucie', een stalen botter van elf bij vier meter, ook eens een tocht naar de Oostzee zou moeten maken, hetgeen met zich meebracht dat alles wat over dergelijke reizen in de Waterkampioen werd geschreven, met de grootste aandacht werd bestudeerd. In de regel blijken zulke verhalen hun nut te hebben. Nu dan eindelijk de tocht is volbracht, willen wij op onze beurt iets van onze ervaringen vertellen in de hoop dat andere liefhebbers er iets van kunnen opsteken. Bepaald belangrijke wenken of opzienbarende onthullingen mag men niet verwachten, al ware het slechts omdat al het onontbeerlijke, en veel meer dan dat, is te vinden in de routebeschrijving van de ANWB, die ook ons op de vierweekse tocht Rotterdam-Denemarken-Rotterdam van veel nut is geweest.

Waterkampioen 1966 maart nr1171 - Met de botter 'Lucie' naar de Oostzee

Het probleem van een botterjacht met de grootte van een doorsnee visbotter is dat het schip te groot is om door een "doorsnee" jachtbemanning, bestaande uit man, vrouw en soms nog kleine kinderen, bediend te worden. Ja in de visserij bestond de bemanning van een visbotter ook vaak maar uit twee personen, meer kon er meestal niet vanaf, maar dat is geen eerlijke vergelijking.
Deze ervaring deed men al op omstreeks de dertiger jaren van de vorige eeuw. Het was uitgerekend Huizen, waar men een oplossing voor het hiervoor genoemde probleem vond. De botterwerf van Kok aldaar heeft met succes een aantal tot 11 meter verkleinde botters gebouwd, uiteraard in hout, die zover ik weet, nog steeds in de vaart zijn. Voor de minder ingewijden, het verkleinen van een schip met behoud van goede zeileigenschappen, is geen eenvoudige zaak en vergt veel inzicht van de ontwerper en de scheepsbouwer. Het lijkt mij zeer waarschijnlijk dat dit succes te danken is aan de bekende botterbouwer Janus Kok.
Voor de tweede wereldoorlog liepen er ook al mensen rond, die graag een botter als plezierjacht wilden bezitten, maar kleiner en dat in het bijzonder vanwege de financiële kant van de zaak. Zo liet de eerste eigenaar van mijn 'Lucie' in 1937 een kleine botter in staal bouwen van maar 9 meter op een werf in Terbregge nabij Rotterdam. Opvallend ver weg van Hilversum, de woonplaats van de heer en mevrouw Ehrenfeld. Ik heb heel veel foto's van de bouw en het werd een prachtig schip om te zien. Helaas en achteraf bezien ook wel een beetje te verwachten, de zeileigenschappen en de zeewaardigheid waren slecht. Toen er een koper kwam, die er wellicht te veel op het uiterlijk afgaande een goede prijs voor bood, mocht het schip ogenblikkelijk richting Duitsland vertrekken. Zo kregen de heer Ehrenfeld en zijn vrouw een leuk startkapitaaltje bij elkaar om "de nieuwe Lucie" te laten bouwen.
Het laat zich raden dat de werf en het ontwerp de tweede keer zorgvuldiger werden uitgekozen. Het werd nu een goed zeewaardig schip en met zijn 11 meter ook een stuk groter. 

Het verhaal van de botter 'Lucie', samengesteld door eigenaar P.L. Ott