Rinkelein

Nadat de familie Teurlings de Lemsteraak begin juli 2014 heeft overgenomen in Echtenerbrug, zijn ze er eerst mee op vakantie gegaan naar de Waddenzee. Vervolgens is het schip naar Deil gevaren voor een grote Refit. De werkzaamheden zijn half augustus 2014 gestart. Een compleet overzicht van alle ervaringen en werkzaamheden kunt u vinden op de eigen website van de 'Rinkelein'.

De negen meter lange Lemsteraak Rinkelein, naar ontwerp van J.K. Gipon, gebouwd in 1975 bij Kooijman & de Vries, heeft met Frank en Monique Teurlings de derde eigenaar. Het jacht wordt zeer zorgvuldig onderhouden door Frank en zijn gezin, die aan het zeilen én aan het klussen veel plezier beleven. 
Frank (53) en Monique (52) schaften als enthousiaste twintigers in 1992 een zwaar verwaarloosde zalmschouw met kajuit aan. Ze knapten de boot op en gingen ermee zeilen, dat was nog voordat ze trouwden. Een jaar later kwam er een 6,65 m grundel ('Vrouwe Clasina') op hun pad en daar zeilden ze - inmiddels getrouwd - veertien jaar mee. Voor het wat ruwere water was de grundel niet zo geschikt en bovendien waren de zoons Matthijs en Bram inmiddels geboren en was er wat meer ruimte nodig. Een zeven meter lange Staverse jol ('Padde'), ook naar ontwerp van Gipon, bracht uitkomst.
Na weer zeven jaar wilden ze nog wat meer ruimte en het Wad trok en dat is voor een Staverse jol, waarmee je niet kan droogvallen, geen optie. In 2014 vonden ze in Echtenerbrug de 9,00 m Lemsteraak Johanna Margaretha van Bert en Lyda Tesson. Ze kochten de aak en het gezin ging er meteen mee op vakantie naar het Wad. Tijdens de vakantie werden plannen gesmeed voor verbeteringen die na veertig jaar toch wel nodig waren. Direct na de vakantie van 2014 werd in augustus koers gezet naar Deil a/d Linge, waar Ted van Rijnsoever weer actief was onder de naam Jachtwerf van Rijnsoever op de werf die hij in 1981 van Jan Kooijman en Siem de Vries had overgenomen.
Na 28 jaar bouwen en onderhouden - wel met minder typen en modellen dan voorheen vanwege de CE-keur die de nieuwbouw van allerlei verschillende typen duurder maakte - verkocht Ted van Rijnsoever de werf in 2009 en verhuurde de gebouwen aan een nieuwe eigenaar. Achteraf was het net de allerslechtste tijd in de jachtbouw; vanwege de crisis kwamen er geen nieuwe opdrachten en in 2012 ging de nieuwe eigenaar failliet. Ted wilde zijn oude klanten niet teleurstellen en ging opnieuw verder. Hij legde zich toe op winterberging in zijn vier loodsen en op het buitenterrein, terwijl Albert Lemson (met als bijnaam Doctor Diesel), die 40 jaar als technische man werkzaam was geweest op de werf, nu als zzp-er aan de slag ging om alle mogelijke klussen aan de schepen uit te voeren.
Veel SKVR-leden bleven trouw naar Deil komen voor de winterbeurt van hun schip. Helaas ligt de vloot er deze winter voor het laatst, want alle loodsen gaan dit jaar plat. Op een deel van het terrein zullen huizen worden gebouwd. Een lichtpuntje is dat de SKVR-vloot inmiddels een alternatief heeft gevonden in Heukelum, ook aan de Linge.
Elf maanden lang werd elk vrij moment besteed aan het werken aan het schip. Niet alleen elke zaterdag, maar ook tussendoor gingen ze als dat mogelijk was naar Deil. Frank nam op een aanhanger veel onderdelen, zoals zwaarden, roer en los houtwerk mee naar zijn garage, zodat hij er ook in de avonduren aan kon werken. De hele familie, dus niet alleen Frank, maar ook zijn vrouw Monique die alle binnenschilder- en lakwerk voor haar rekening nam, en beide zoons, moesten de timmerman en de schilder die de romp opnieuw schilderde voorblijven, want al het voorbereidende werk probeerden ze zoveel mogelijk zelf te doen. Op Frank's eigen website www.rinkelein.nl is de hele refit na te lezen en er staan tientallen foto's afgebeeld. Hij doet daar zeer uitgebreid verslag van alle werkzaamheden.
Na 11 maanden ging er een compleet 'nieuwe' Lemsteraak te water. Vanuit de thuishaven Huizen wordt op de Randmeren en het IJsselmeer gezeild. Frank is als zeiler erg competitief ingesteld, vandaar ook de grote Code Zero halfwinder aan boord om ook met licht weer zo hard mogelijk te gaan.
Op mijn vraag of Frank en Monique ooit hebben gedacht aan een ander, groter schip krijgen we een kort en duidelijk antwoord. Er is een tijd geweest dat je als zeiler blij was met een jacht van acht of negen meter. Dat was voor een grote groep betaalbaar, zeker omdat je een casco als amateurbouwer heel goed zelf kon afbouwen.
Toen moest het ineens twaalf meter worden en er is een korte periode geweest dat er een hele vloot van vijftien meter lange Lemsteraken werd gebouwd, waarvoor je bij wedstrijden minimaal zes man/vrouw nodig hebt om optimaal te kunnen zeilen. Ted van Rijnsoever heeft nooit aan die trend meegedaan. Hij bleef ronde en platbodemjachten tot maximaal 11,50 m bouwen. Volgens hem is dit de maximale lengte voor een echtpaar dat met (jonge) kinderen onder alle omstandigheden veilig wil zeilen. Dus de 'Rinkelein' is voorlopig niet te koop.