Vrouwe Jacoba II

De eerste foto's zijn gemaakt in Durgerdam. De jol had toen nog een klap, tamelijk uniek. We proberen zo veel mogelijk jollen te behouden. Ik heb er in de loop van de tijd toch aardig wat zien verkommeren. Gelukkig is er vanuit Staveren ook wat meer belangstelling.

Deze jol 'De Vrouwe Jacoba' stond ca. 6 jaar geleden in een schuur in Blaricum bij Dhr. de Gooyer.

Jammer dat er maar twee Staverse jollen mee zeilden, terwijl er elf eikenhouten jollen in het Stamboek zijn ingeschreven. Van nog eens 23 jollen zijn de gegevens bekend, maar betaalt de eigenaar geen bijdrage aan de SSRP. De laatste jaren is er een aantal Staverse jollen gerestaureerd en wordt er door de jeugd in Stavoren regelmatig mee gevist om het ambacht levend en levendig te houden. Hierbij gaat het om open Staverse jollen, terwijl bij het Stamboek meestal jollen met een kajuit zijn ingeschreven. Nooit zal ik mijn IJsselmeerdoop in 1959 vergeten toen we met Jan Brugman met zijn open Staverse jol 'Vrouwe Jacoba II' mee mochten zeilen vanuit thuishaven Durgerdam. De jol had geen motor, we moesten vanwege de harde wind behoorlijk reven en we hobbelden rustig over de golven van het IJsselmeer. Als ik de Schepenlijst van de SSRP bestudeer, blijkt dat er nauwelijks gegevens meer bekend zijn van deze Staverse jol, die nog een voordek had dat je omhoog kon zetten om eronder te slapen. Staverse jollen zijn relatief kleine maar dappere scheepjes die over de IJsselmeergolven dobberen en er niet op klappen.

In mei werd ik gebeld door Rob de Gooyer of ik iemand wist voor zijn Staverse jol Jacoba II, hij had zijn pand verkocht en de jol moest uit de loods voor eind december. Ik heb hem toen gezegd dat ik me zelf te oud vond voor deze klus, maar zou zoeken naar een gegadigde. Ik ben toen bij Henk de Roos uitgekomen, ik kende hem al en had hem al eens geadviseerd over een andere jol in Eenrum, de ST7, maar dat is niets geworden. Achttien jaar geleden was ik ook al eens bij hem geweest maar had toen een andere jol gekocht die me beter paste, dat is nu de HL74.
De jol is voor mij onmiskenbaar een Wildschutjol o.a. door het model maar ook door details in het schip zoals de zetboordachtige constructie en de kopbanden in het voorschip. De bovenste gang is er denk ik later opgezet of verhoogd , dat naar binnen vallen tegen de steven klopt in ieder geval niet, Dirk Huizinga schrijft dat ook.

Aanvullende informatie Dirk Huizinga:
Afgelopen zomer bestond de Stichting Staverse Jol 10 jaar en was ik uitgenodigd een voordracht te houden in Stavoren, tijdens de Visserijdagen Stavoren. Voor natuurlijk jollenbezitters die met hun scheepjes bijeen waren in de Visserijhaven van Stavoren. Toen sprak ik ook Henk de Roos, die ik al langer kende. Hij heeft de Roosjenjol ST60 gerestaureerd en is heel actief bij de Stichting. Henk heeft een installatiebedrijf in Koudum en woont in Stavoren, waar ook zijn jol ligt. Hij vroeg me over de Vrouwe Jacoba II, waar Wim de Bruijn in de SdZ een paar opmerkingen over had gemaakt.
Aanvankelijk leek het of er sprake was van een verwisseling met een andere houten jol die ook Vrouwe Jacoba heet. Deze Jacoba II is echter een heel ander schip. De foto is ook al jaren bekend. Het probleem is natuurlijk de geschiedenis. Het is ongetwijfeld een vissersjol geweest met het opklapbare voordek met harmonica. Maar ja, wie was de bouwer. Gesuggereerd wordt dat die in Stavoren bij Douwe Roosjen is gebouwd, maar Henk en ik waren het er over eens dat de jollen die bekend zijn van Roosjen allemaal spitse koppen hebben en niet zo'n bolle kop als dit scheepje. Er is natuurlijk in de loop der jaren wat aan vertimmerd. De overloop op de spiegel is aangebracht toen de jol overging naar de recreatie. De naar binnenvallende bovenste gangen in de kop kwamen niet voor bij Roosjen. Een aantal Urker jollen hebben die wel, hoewel het daarbij weer de vraag is of die vormgeving origineel is. Het is namelijk lastig die naar binnen vallende gang zo te branden, dat die bij de steven weer rechtop staat. De gang moet getordeerd worden. Doe je dat niet, dan valt de gang naar binnen. Je past de voorsteven wat aan, en klaar is Kees. Maar helaas niet origineel. Kortom, volgens mij is het geen Roosjenjol, maar wat wel, dat weet ik niet.

Van de nieuwe eigenaar Henk de Roos stuurde een paar recente foto's.