Welmoed

Frans Gouverne woont in Tiel, dat aan de rivier de Waal gelegen is. Hij noemt zijn zalmschouw dan ook 'Vahalia': 'bruid van de Waal'. Hij vaart met haar op de Waal, de Zuid-Hollandse en& Zeeuwse wateren, de Loosdrechtse plassen, het IJsselmeer en het wad. Onderweg heeft hij naar verluid altijd zijn eigen 'Tiels-Flipje-jam' in het apart daarvoor getimmerde kastje aan boord! Om meer ruimte in de kuip te maken is later vanaf de achterzijde van de roef aan weerszijden een ronde wering gekomen. Het water dat in het gangboord loopt wordt nu via die wering door een uitsparing in het boeisel afgevoerd. Door die ronde wering is de kuip nu op de volle breedte van de achterkant van de zalmschouw.

Over de zeileigenschappen van zalmschouwen is veel geschreven. Daarbij wordt veelal gewaarschuwd voor de lage achterkant: handig om netten binnen te halen maar gevaarlijk bij golfslag tijdens het aan de wind varen. Het water loopt bij schuin gaan namelijk al snel over het dolboord naar binnen. Hierover schreef onder andere dhr. C. Missët ("de varende hengelaar") in een artikel in de Waterkampioen in 1957. Hieronder een fragment uit dat artikel, waarbij dhr. C. Missët ook iets schrijft over een zalmschouw die als jacht gebouwd is en in Tiel ligt. Hij doelt duidelijk op de 'Vahalia'. Hij vindt het ontwerp 'foeilelijk', het zou nooit een ontwerp van H.C.A. van Kampen kunnen zijn ....

Daar reageert de bouwer, dhr. L. Moerman, op met een ingezonden brief.

Dhr. C. Missët maakt later weer een positieve opmerking aangaande het aan de wind zeilen van de 'Vahalia' (zie het naschrift van de redactie).

Na het overlijden van Frans Gouverne in 1960 neemt Klaas Daalderop de 'Vahalia' over. Hij vaart er tot 1977 mee, vaak ook met zijn kinderen. Zijn zoon Maarten vaart in 1972 zelfs zijn huwelijksreis met de 'Vahalia'! Klaas Daalderop vaart op de rivieren, de Zuid-Hollandse en Zeeuwse wateren, voor de Belgische kust, op het IJsselmeer, het wad en (via het Kielerkanaal) op de Deense wateren. In de grote vakanties wordt er vaak met de familie vanuit Grouw op de Friese meren gezeild. De kinderen slapen dan in de 'Vahalia', de ouders logeren in hotel Oostergoo. 

Klaas Daalderop vaart, onder andere met zijn kinderen als bemanning, vaak mee met reünies van de Stichting Stamboek Ronde en Platbodemjachten.

In 1976 wordt de 'Vahalia', die dan bij de dochter van Klaas Daalderop in de Angstel bij Baambrugge ligt, te koop aangeboden.

Op zaterdag 1 oktober 1977 gaan Bart en Hiltje Hes naar Deil aan de Linge, er zou daar een tweedehands schepenshow zijn. Die blijkt echter in Heeg te zijn. Ze bekijken de werf van 'Kooijman en de Vries' en vinden de tweedehands schepen die er liggen duur. Ze horen daar voor het eerst van de ''Vahalia', die voor 35.000 gulden te koop zou zijn. Terug uit Deil nemen ze contact op met Jess Daalderop (de dochter van Klaas Daalderop) in Baambrugge, waar de Vahalia op dat moment ligt. Ze maken een afspraak het schip te komen bekijken en gaan daar op zaterdag 2 oktober heen. Ze kopen het schip.
Bart geeft het schip een andere naam: 'de Vertrouwen', winterligplaats wordt zijn woonplaats Oostzaan, zomers ligt de 'Vertrouwen' eerst in een zijkanaal van het Noordzeekanaal, later aan de steiger van mw. de Jong bij de Durgerdammerdijk in Schellingwoude. In de loop der jaren vernieuwt Bart heel wat onderdelen: mast, giek, zwaarden, vlonders, kuip-banken, betimmering roefdak en vooronder, nieuwe motor en schroefas, nieuwe zeilen. Hij plaatst in de eerste winter dat hij de Vertrouwen heeft ook een houtkachel in de roef. Daardoor kan hij 's winters in en aan het schip werken en hij verlengt daarmee ook zijn vaarseizoen!
Na 22 jaar is de liefde voor de Vertrouwen niet geslonken, maar Bart en Hiltje worden een dagje ouder en wat meer comfort en een roef waarin je rechtop kan staan zou welkom zijn. In maart 1999 kopen zij daarom de motorsailer, 'Poseidon'. Ze dopen dit schip opnieuw de "Vertrouwen'.

Op een regenachtige vakantiedag in augustus 1999 brengen Erna en Richard Bakker hun twee zoons naar Amsterdam. Erna en Richard zoeken (hoe kan het anders) de waterkant op. Een paar uur onder een parasol (die dienst doet als paraplu) aan het IJsselmeer bij Durgerdam, krantje lezen, koffie, gebakken eitje. 's Middags klaart het op en wordt het plan gevat naar Hoorn door te rijden.
De tocht gaat langs de Durgerdammerdijk richting Schellingwoude, toch ook maar even onder de brug door, even kijken bij de Oranjesluizen. Zover komt het niet, want hun oog valt op een scheepje met een bijzonder model, dat bij de Durgerdammerdijk aan een steigertje net buiten de sluizen ligt. Een bosje stro in de mast. Ze zitten een tijd op de dijk, lopen over de steiger, stappen voorzichtig even aan dek, zien een 06-nummer en noteren dat. Uiteindelijk kopen ze de Zalmschouw en geven het de naam 'Welmoed'.