Met de tjotter 'Eyseend' naar La semaine du Golfe 2015

De voorbereiding

In 2013 hebben wij met de 10 tjotters en het Friese jacht van de Stichting Friese Tjottervloot deelgenomen aan het evenement Semaine du Golfe 2013. Een groot succes. In 2015 wilde ik weer naar dit tweejaarlijkse evenement, maar nu alleen met mijn vrouw en 2 vrienden, zonder het voorbereidend werk en de verantwoordelijkheid over 11 schepen en deelnemers. Onze tjotters, de tjotters van de Stichting Friese Tjottervloot, vind ik voor vier volwassenen en zonder motor te klein en te kwetsbaar. Jan en Rita Eissens boden hun 'Eyseend' aan voor dit nieuwe avontuur. Deze stoere tjotter is door haar constructie en afmetingen robuuster en heeft een binnenboordmotor. Het werd een groot succes. De boot bleek prima te varen op het grote meer: “zeewaardig” en comfortabel voor vier personen. 

De reis

Voor het vervoer tijdens de reis van 1100 km werd een twee-assige trailer geleend van Pier Piersma. Zaterdagmorgen 9 mei gingen wij op reis met mijn Volvo V-70, trailer en boot net binnen het maximale gewicht en 4 volwassenen met bagage. Gedurende de reis werd het vertrouwen in auto en trailer steeds groter. Maar spannend blijft het. Zoek maar eens een slaaplek en een parkeerplek in Caen tijdens het weekend voor Hemelvaartsdag. In de parkeergarage van het hotel gaat dat echt niet lukken. De andere Nederlandse deelnemer met een tjotter was Maarten Vermeulen, waar wij vanaf woensdag mee optrokken. 

Het evenement

Alle dorpen en steden rond Semaine du Golfe zijn bij het evenement betrokken. Elk van de 7 flottieljes hebben tot en met dinsdag een eigen standplaats. Woensdag begint het officiële gedeelte waarbij de flottieljes elke dag op andere locaties lunchen en weer elders overnachten. Degenen die niet in hun boot kunnen slapen worden met bussen naar hun standplaats teruggebracht en de volgende dag weer opgehaald. De boten kunnen soms in jachthavens worden afgemeerd, maar liggen meestal aan moorings. Plaatselijke boottaxi’s brengen je naar en van de wal. En in elke standplaats is volop muziek, dans en eten, heel vaak gratis oesters en paella. 

De deelnemers

Het deelnemersveld bestaat uit een beperkt aantal grotere, oude schepen zoals kotters en loggers. Daarnaast uit een verbluffend aantal, vaak trailerbare en/of oudere zeilschepen variërend van 3,5 tot 10 meter. Zeer internationaal met deelnemers uit Spanje, Engeland, België, Nederland (30), Polen en Kroatië. Deelnemers uit Kroatië was dit keer te verwachten, omdat Kroatië gastland was tijdens de editie van 2015.
Maandag 11 mei kiezen wij ervoor om in Vannes tegen betaling te kranen. Wij kennen die werf nog en de gratis kraanmogelijkheid is zeker nog 60 km verder rijden. Maar €160,- voor in en uit het water is een behoorlijke prijs! Het is niet anders en het was die maandag een heerlijke dag om alles gereed te maken en naar Arradon, onze basis, te zeilen.

De basis

Daar kunnen wij deze eerste nacht niet in de haven en meren de tjotter af aan een mooring. Minstens zo veilig tegen schades. Daar slapen wij in een mobiel home op loopafstand van de haven. Dinsdag de 12de zeilen wij met onze gast Karen Meirik. Een Nederlandse journaliste die daar woont en ons tijdens de editie 2013 flink geholpen heeft. Prachtige zeiltocht met weinig wind naar het eiland Ile d’Arz. De enige dag en plaats waar bijna de hele vloot (zo’n 1100 schepen) bij elkaar komt. Iedereen ligt met meerdere schepen aan een mooring. Als je maar zorgt dat je altijd zelf een lijn naar de mooring hebt kan iedereen zelf op eigen tijd vertrekken. Dans- en muziekgroepen, oesters, paella, wijn, bier en fris en zon. Een geweldige sfeer. Halfweg de middag is het tij weer gunstig om terug te varen. En ’s avonds gaan wij naar een Schotse avond. Deze avond is georganiseerd door een Engelse watersportvereniging die met meerdere boten meevaren in onze flottielje. Wij worden ontvangen met een doedelzakspel, haggis (warm orgaan-schapenvlees, rogge en haver), whisky en een uitgebreid lopend buffet. En het volksdansen daarna maakt het feest helemaal compleet. 

Naar Engeland?

Wij houden er een uitnodiging aan over om eind augustus tijdens hun feest/wedstrijdweek bij hun in het clubgebouw aan de Orle (rivier aan de oostkust van Engeland) te komen. Proberen wij zeker te doen. Veel Engelsen houden van oude scheepstypen en zijn echte rivierzeilers. In het weekend zijn zij in hun verenigingsgebouw te vinden waar ze met kleine bootjes onderlinge wedstrijden zeilen en 's avonds gezellig bij elkaar blijven. Onze nieuwe huisvesting in Heeg aan het Heegermeer voor de tjottervloot krijgt eenzelfde verenigingsfunctie. Uitwisseling met buitenlandse clubs lijkt mij een uitdaging. Wij met onze vloot en particuliere boten naar een club in het buitenland en zij met hun schepen naar Heeg. Wie weet maken wij het zeilen met onze tjotters weer aantrekkelijker voor jong en oud, en internationaler.

Fotoshoot

De volgende dag, vrijdag 15 mei, zetten we al vast een auto neer bij het eindpunt waar wij 's avonds gaan eindigen. De flottielje zeilt twee wedstrijden, maar wij besluiten met de vloed de rivier op te varen naar Auray, daar even te stappen rond de kentering en dan met afgaand water terug te zeilen naar Larmor-Baden. Een heerlijke zeiltocht tot Auray, ook al is alles recht in de wind op. De wind en richting worden nog versterkt door het tunneleffect tussen de bomen. Onderweg komen wij op de rivier meer flottieljes tegen. Druk, goed uitkijken en goed manoeuvreren. Ook vaart er een flottielje bestaand uit kleine kajuitbootjes met ons op. Wedstrijd dus en het lukt ons enkele boten achter ons te houden. Wij besluiten met Maarten de boten even aan de kade vast te leggen. Honderden toeschouwers komen genieten van deze onverwachte aanblik. Ons varend cultureel erfgoed wordt overal zeer gewaardeerd. Niet alleen door de dagjesmensen in dit mooi dorp, maar ook door andere zeilers. Het aantal foto's en duimen die omhoog wijzen, zijn niet te tellen. 

De oceaan op

Woensdagmorgen 13 mei moeten wij 's morgens om 6.30 uur op de haven zijn. Het tij bepaalt het ritme! Een mooie zeiltocht richting Port Navalo, vlakbij de opening naar de oceaan. Wij beginnen met een rif maar dat blijkt later niet nodig als de stroom meedraait en met de wind in dezelfde richting gaat. Wij gaan te snel en komen aan nog voordat de flottielje die daar heeft overnacht, vertrekt. Tijd om de 'Eyseend' even echt op de oceaan te laten zeilen. Na de lunch met o.a. weer oesters, vis en paella, zeilen wij met grootzeil en fok gereefd naar Locmariaquer, een nieuwe haven die droogvalt. Aanleggen valt niet mee, omdat ze ons aan de lage kant van de steiger laat afmeren. Helaas een kras in het zwaard maar verder gaat alles goed. Bij het vastleggen zorgen we ervoor dat de wind de tjotter niet tegen de steiger drukt en dat er voldoende loos in de lijnen zit. De drijvende steigers vallen iets later droog dan de tjotter. Wij moeten wachten tot 17.00 uur, maar dan staan ook de tafels vol gratis oesters met een glas wijn klaar en uiteraard is er ook andere vis en vlees. Helaas moeten wij lang wachten tot de bus komt en wij besluiten met ons zessen een taxi te nemen. Het lange wachten blijkt eigenlijk het enige punt van kritiek.
Hemelvaartsdag, 14 mei, blijft de hele vloot verwaaid liggen. Wij gaan met de auto de omgeving verkennen en wandelen en lunchen in Quiberon. Genoten van de zee, de golven en, tijdens een regenbuitje, van een heerlijke lunch. 

Stroom

Aan het eind van de middag zeilen wij relaxed terug. De stroom brengt ons een eind op weg, maar het laatste deel moeten wij bakboord uit. Deze 250 meter duurt eindeloos. Wij kunnen de stroom maar net doodvaren door zo dicht mogelijk bij de kant te blijven varen. Tegen achten bereiken wij een mooring waar we beide tjotters aan kunnen afmeren. Met een watertaxi naar de wal en het feestgedruis in. Dat wil zeggen, de "mannen" halen eerst even de auto. Het kost ruim een uur om de auto in Larmor-Baden terug te vinden, dan nog de andere auto ophalen in Locmariaquer en omrijden wegens verwachte files. Bij terugkomst op het feestterrein blijken de twee varkens aan het spit op te zijn en resten helaas alleen nog wat patat en enkele hele vette worsten. Toch gaan wij weer allemaal lachend naar huis. Het blijft een schitterend gebied met fantastisch vaarwater. Puur genieten. Domme pech verandert dat niet.

La Grande parade

Zaterdag 16 mei is de grote parade. Wij besluiten niet te vroeg te vertrekken richting Port Navalo. De grote boten komen daar vanuit zee binnenvaren en de kleinere boten voegen zich daar dan bij. Maarten vertrekt enkele minuten eerder en kan net tegen de stroom in Port Navalo bereiken. Wij zien hem varen, kunnen hem bij wijze van spreken bijna aanraken, maar wij varen de stroom niet dood. Zo vlug kan de stroom versnellen. Dit gebeurt in een versmalling van het vaarwater waar de stroom extra sterk is. Wij gaan langszij een vissersbootje en genieten van rust, wijn en hapjes. Om 15.00 uur begint de parade. Grote driemasters, klippers, onze nationale "Sinterklaas"-boot de 'Hydrograaf', kotters en duizend kleinere boten varen door elkaar langs duizenden mensen die op de oevers zitten te genieten. Wij varen snel met de stroom mee, maar omdat iedereen in dezelfde stroom zit vallen de onderlinge verschillen wel mee. Wij moeten naar Vannes. Een belevenis. Drie uur zeilen met niets anders dan allerlei, meest oude, bootjes om je heen. En weer worden er eindeloos veel foto's gemaakt en gezwaaid. Het lukt ons zelfs even te praten met Spanjaarden en Engelsen. Met veel boten tegelijk door de brug bij Vannes en heerlijk nagenieten in de haven midden in de stad. Borrelend met meerdere Nederlanders en Engelsen aan boord van de 'Eyseend'. 
Helaas komt dan de zondag, de laatste dag van het evenement La Semaine du Golfe, Morbihan. We maken de Eyseend takel- en reisklaar.

Evaluatie

Wij evalueren de week en komen tot de conclusie dat zeilen met de tjotter hier en het bezoeken van al de dorpen hoogtepunten zijn geweest. Deels door eigen toedoen hebben wij misschien te weinig tijd uitgetrokken voor alle culturele en andere manifestaties. De omgeving, zowel op het water als op het land, is fantastisch. De boot heeft zich geweldig gehouden en bij het te water gaan kwam er nauwelijks water binnen. Enkel bij het scheefgaan komt er wat water in vanuit de zijkanten die normaal boven water zitten. De automatische pomp slaat die week minder dan 1 keer per dag aan.

Voor Maarten was dit de derde keer, voor ons de tweede. Het zeilen met trailerbare tjotters in het buitenland bevalt ons. Wij weten niet of wij hier weer heen zullen gaan; het lijkt ook een goede optie om andere evenementen of organisaties in het buitenland te bezoeken. Misschien toch de Engelse vereniging aan de Orle?

De thuisreis

Maandag 18 mei vertrekken wij om 8.30 uur uit Arradon. Wij hebben een prima reis via de mooie brug bij Le Havre. Nergens files en om half één 's nachts dinsdagmorgen zijn we terug in Heeg. 

Een prachtig avontuur

Met dank aan de familie Eissens voor het mogen gebruiken van hun tjotter 'Eyseend' en aan Pier Piersma voor het gebruik van zijn trailer. Wat een prachtig avontuur. 

Jack van den Berg

Namens de bemanning van de 'Eyseend'
(Jack en Karin van den Berg-Timmer uit Heeg en Pien Groenewegen en Eling Dijkstra uit Balk.) 

La Semaine du Golfe du Morbihan du lundi 11 au dimanche 17 mai 2015 - 8ème édition…

U kunt alle informatie (in het Frans ...) vinden op de website van La Semaine du Golfe du Morbihan.