Aladdin

Tijdens de reünie van 1976 in Dordrecht, bij het admiraalzeilen op de Beneden Merwede, hadden wij nog een andere, heel bijzondere ervaring met de „Aladdin". Ir. H.W. Stapel was eskader-commandant en de „Aladdin" voer dus voorop. Bij het palaver waren goede afspraken gemaakt. De opdracht van de commandant luidde: bij frontlinie één meter ruimte tussen de berghouten en bij kiellinie de boegspriet tegen de vlaggestok van de voorganger. De „Turc" was ingedeeld als tweede. De frontlinie manoeuvre verliep als nooit tevoren, getuige de hierbij afgedrukte foto. Recht op het Groot Hoofd af voeren we in kiellinie. Het was mooi weer en er stond een prachtwind. Het plein waar we recht op af stevenden stond tot aan de waterrand stampvol toeschouwers. Met de „Aladdin" vlak voor ons hielden we ons prompt aan de opdracht, ons steeds verwonderend dat de vlaggestok van de „Aladdin" overeind bleef. De commandant bleef als maar doorvaren, recht op die mensenmenigte op het Groot Hoofd af en wij er vlak achteraan. Hij draaide pas op het allerlaatste moment, Ik kon, om een aanvaring te voorkomen, pas na de commandant draaien. Toen hij eindelijk toch omging leek het dat er geen ruimte meer was. De mensenmenigte daar vlak voor ons deinsde al achteruit. Ik was ervan overtuigd dat de boven de kade uitstekende boegspriet een groep ervan in het water zou vegen. Dat gebeurde nèt niet. Toen we enkele seconden nadien weer keurig recht achter de „Aladdin" voeren ging er achter ons, daar op het Groot Hoofd, een luid gejuich op voor zo'n hoogstandje van admiraalzeilen. Maar de schipper van de „Turc" stond met een rood hoofd en nog steeds trillende benen in de kuip en hield de helmstok krampachtig met klamme handen vast. Maar in de annalen van de Stichting Ronde en Platbodemjachten staat geschreven dat in 1976 in Dordrecht de prijs voor het beste eskader tijdens het admiraalzeilen voor de hoogaarzen was!

In onze rubriek "Uit Stamboek": Hoogaars 'Turc': Liefde op het eerste gezicht