Bolderik MK68

Douwe Gerrits Roosjen, scheepstimmerman en Gerben Hobbes Strikwerda, scheepstimmerknecht, gaan in de zomer van 1860 met hun gezinnen van Hindeloopen naar Stavoren om de werf van Jan Wijbrands voort te zetten. Beiden zijn al enkele jaren werkzaam geweest op de Wijbrandswerf in Hindeloopen’, waar ze Hindelooper jollen en -sloepen bouwden. In Stavoren wordt de dan veertigjarige Douwe Roosjen werfbaas op de werf, die eigendom is van Jhr. Mr. J. H. F. K. van Swinderen, die tevens erfpachter is van het werfterrein. Douwe Roosjen zal zich als werfbaas in Stavoren, samen met zijn timmermansknecht Gerben Strikwerda geheel richten op de bouw van kleine houten visserschepen: sloepen en jollen, zoals hij in Hindeloopen gewend was.

Die oude jol is in de zestiger jaren gekocht door de familie Visser uit Haarlem. Tijdens de oorlog hadden er nog onderduikers in gezeten en na de oorlog werd in de zestiger jaren het scheepje in Noorden bij Nieuwkoop gebruikt als onderkomen voor rietsnijders. Zo trof Visser hem aan. Hij kocht de jol in het midden van de zestiger jaren. Na zijn overlijden ging de jol over naar zijn zoon Hans Visser. Deze heeft de jol in de polyester gezet, de kajuit eraf gesloopt en weer terug gebracht in de originele visserman uitvoering.
In 1971 deed hij met de 'Bolderik' nog mee aan de jollenwedstrijd in Stavoren, op 19 juli, toen het skûtsjesilen niet door ging vanwege de harde wind, maar de jollen wel konden zeilen op een knobbelig IJsselmeer. De 'Bolderik' eindigde toen als zesde. Veertig jaren later staat het scheepje weg te rotten op een trailer.

Willem Tasseron vertelt: "Mijn naspeuring leverden de volgende informatie op: voor de afsluiting van de Zuiderzee in 1932 was de jol van Klaas Schouten. Hij kwam uit Marken/Uitdam en was boer/visser. de jol werd gebruikt voor de haring en ansjovisvangst. Op een paar oude foto`s uit Haarlem uit 1933 staat de jol MK68 met verhoogd voordek. Exact mijn jol voor de verbouwing. In de Haarlemse tijd was de jol een drijvend winkeltje voor vis, vandaar ook het verhoogde voordek. Ik heb ook nog een foto van Marken met de MK68 gezonken in de haven, ik schat dat die van net na de oorlog is."

De 'Bolderik MK68' met de katoenen zeilen gehesen in 2022

De 'Bolderik MK68' in de Museumhaven in Zierikzee in juli 2019

De 'Bolderik' in de jaren-60 in Nieuwkoop

Eigenschappen

Plaquette nummer:	2301	Zeil nummer:
Categorie:	A	Tekening nummer:
		Type:	Staverse jol

Bouw

Bouwjaar:	1893	Ontwerper:
Werf:	Douwe Roosjen / Ids Strikwerda	Werf plaats:	Stavoren
Motor:	Inbouw	Motor type:	Volvo Penta D1-13
Materiaal romp:	Eikenhout	Materiaal kajuit:
Materiaal zeil:	Katoen
Onderwaterschip:		Kiel:

Afmetingen

Lengte stevens:	6,34 m	Breedte berghout:	2,42 m
Diepgang:	0,40 m	Masthoogte water:	0,00 m
Oppervlakte grootzeil:	0,00 m²	Oppervlakte fok:	0,00 m²
Oppervlakte botterfok:	0,00 m²	Oppervlakte kluiver:	0,00 m²
Oppervlakte totaal:	0,00 m²	Oppervlakte overig:	0,00 m²

Register Varend Erfgoed Nederland

Registratie nummer:	5003	Registratie datum:	17-03-2022
Geregistreerd als:	Varend Monument®

Tot nu toe bekende eigenaren en namen van het schip

rond 1911 – onbekend	Dirk de Vries, Enkhuizen ( EH13 'Jantina')
Voor 1932 – onbekend	Klaas Schouten, Marken/Uitdam ( MK68)
onbekend – 1969	Vader van Hans Visser, Haarlem ( Bolderik)
1969 – 1976	Hans Visser, Haarlem ( Bolderik)
1976 – onbekend	fam. Futselaar, Driehuizen ( Bolderik)
onbekend – onbekend	Dhr. Veenstra, Monnickendam ( Bolderik)
onbekend – 2013	Martien Berkhout , De Weere (NH) ( Bolderik)
2013 – 2019	W.J. Tasseron, Middelburg ( Bolderik)
2019 – Nu (laatst bekend)	F. van der Starre, Zierikzee ( Bolderik MK68)

1933

1933: In Haarlem als een drijvend winkeltje voor vis, vandaar ook het verhoogde voordek

Reactie van Jan Schild (12-11-2019)

Jan Schild woont op Marken en verzamelt alle informatie over Marken. Hij schrijft: Ik kreeg het navolgende verhaal van een vriend (Jaap Visser van Moeniswerf):
Die Staverse jol jol MK68 werd door mijn BAP v/d Grotewerf, Jaap Schipper (de grootvader van Jaap Visser van Moeniswerf), deze woonde op de Grotewerf op Marken. Volgens Jaap was de MK68 in 1917 van Gerrit Commandeur) samen met zijn zwager Dirk de Groot gebruikt als onderkomen in Haarlem, waar zij met vis ventten. Dat was voor de oorlog. Op onderstaande foto's ligt de jol in Haarlem en op de eerste komt Dirk de Groot aan lopen, waarschijnlijk op zondag want hij ziet er netjes uit. Ze gingen om de beurt naar huis in het weekend want één bleef bij de jol. Dat venten in Haarlem hebben ze een aantal jaren samen gedaan. Maar of die jol toen nog van Gerrit Commandeur was weet ik niet. Er wordt geschreven dat ze in 1932 op naam stond van Klaas Schouten uit Uitdam, misschien huurden ze het jolletje.

MK68 in Haarlem. De man moet Dirk de Groot zijn. (coll. Jan Schild)

1946

1946: Net na de oorlog gezonken op Marken

2013

2013: De Bolderik: wegrottend op een trailer

september 2013

september 2013: De Staverse jol 'Bolderik' in het boek "Staverse jollen" van Dirk Huizinga

Dirk Huizinga schrijft in zijn boek 'Staverse jollen':
Een jolletje van 6.34 lang, sterk gelijkend op de ST48 uit 1894 van Roosjen. Het bouwjaar zou 1893 zijn geweest bij Roosjen in Stavoren. Een scheepsbouwer gebruikte voor de bouw van houten jollen een beperkt aantal houten mallen, waarbij de opdrachtgever nog wel eigen wensen kon inbrengen over de afmetingen en vorm van zijn nieuwe jol. Iets hogere kop of iets ronder in de zijde, of wat meer holte en dat soort zaken. Met de achtergrond van een Roosjenjol uit 1893 is dit natuurlijk wel een interessant scheepje. In de jaren zeventig werd er nog mee gezeild, maar veertig jaren later staat de jol als wrak op een trailer.
Restauratie is de moeite waard, maar wie betaalt dat? Vaak heeft de eigenaar onvoldoende pecunia en wie wel voldoende geld heeft, staat voor de keuze zijn jol te laten restaureren of voor dat geld een ander schip te kopen. Wie handig is met hout en tijd heeft, kan goedkoper uit zijn. Die gaat zo’n jol zelf restaureren. Dat is echter niet voor een ieder weggelegd.
Wim Tasseron is echter geen willekeurige amateurbouwer. Hij heeft eerder bewezen in staat te zijn een jol op verantwoorde wijze te kunnen restaureren. Het zal wel weer een project van jaren worden. Het is echter hartverwarmend, maar ook een kwaliteit van het scheepstype, dat er mensen zijn die het de moeite waard vinden om met de restauratie van een wrak te voorkomen dat zo’n historisch bijzonder scheepje verloren gaat.