Dieuwertje ST22

Wie handig is met hout, voldoende tijd en geduld heeft en over nog wat meer praktische voorwaarden beschikt (werkruimte, gereedschap, geschikt eikenhout etc.), die kan natuurlijk ook zelf de restauratie van een oude jol aanpakken. Dat is niet iedereen gegeven. Een opvallende uitzondering is Wim Tasseron uit Middelburg, die voor velen totaal onbekend zal zijn, maar die ondertussen wel een leven lang aan het restaureren is. In 1973 had hij het Wieringer aakje WR 35 opgeknapt en een nieuwe toekomst gegeven en daarna dacht hij nog een oude jol te moeten restaureren.
Hij nam in 1984 een oude jol over die in Harlingen bij een jachthaven stond en waar de eigenaar wat mee in z'n maag zat. "Het moest maar een plantenbak worden." De totaal verrotte romp zat twee keer in het ijzer en één keer in het polyester. Alleen dankzij zo'n driedubbel doodskleed bestond het scheepje nog. Tasseron liet de jol met een vrachtwagen naar zijn woning in Middelburg brengen, waar de jol in de tuin werd neergezet. Na twee jaren hard werken kon het scheepje in 1986 als nieuw te water worden gelaten.
Alsof die twee restauraties nog niet genoeg waren, koos Tasseron er steeds weer voor oude, afgetakelde jollen te registreren, te fotograferen en zo nodig te kopen om ze te behouden als historisch vaartuig. Om de geschiedenis van zo'n oude jol te achterhalen, deed hij oproepen in onder meer de Spiegel der Zeilvaart met de vraag of lezers het scheepje wellicht herkenden. De mensen die het zouden kunnen weten, zijn na al die jaren veelal overleden. Over de voorgeschiedenis van de jol die Tasseron zo'n twintig jaren na zijn eerste jol restaureerde, werd hij niet veel wijzer.

Dirk Huizinga schrijft:
De houtwerf van Johannes van der Meulen in Sneek is een begrip bij mensen met een houten platbodem. Aanvankelijk maakte hij vooral naam met de fraaie eiken kajuitschouwen die hij in de jaren zestig en later bouwde. Maar hij heeft zijn vakmanschap uitgebreid naar de ronde jachten en vervolgens vele restauratieopdrachten uitgevoerd. Naast de bouw van enige nieuwe jollen heeft hij ook oude jollen gerestaureerd, waaronder de ST22 in 2013.
Het was een gebruikelijke opknapbeurt: het vervangen van enige leggers en krommers die rot waren en het vernieuwen van een paar gangen en de zandstrook langs de kiel. Deze jol was in 1984 van de ondergang gered door Wim Tasseron in Middelburg. Hij restaureerde het scheepje in het midden van de jaren tachtig. Na zo'n 25 jaar is er weer wat groot onderhoud nodig. Daarna mag de jol weer gezien worden.