Emelisse

Jan Kooijman schrijft in zijn boek 'Platbodemjachten van J.K. Gipon' verder het volgende:
Een verdere bijzonderheid is dat de berghoutslijn naar achter toe, lang laag op het water blijft en pas heel laat met een sierlijke zwaai omhoog loopt. Sommige hoogaarsen hebben dit heel sterk. Een schilder zei mij: 'Ze lijken op een kloek met de vleugels laag naar beneden om de kuikens te beschermen. De lange vallende voorsteven had bij het werk van de hoogaars een speciale functie, namelijk het buitenboord houden van buiswater, vooral ver van de kookpot voor de garnalen, die in het ruim stond opgesteld.

Hoewel het vlak van de hoogaars in langsdoorsnede niet bij alle typen gelijk was, kan toch in het algemeen worden gezegd, dat de hoogaars in het voorschip dieper was dan in het achterschip. Vandaar de naam hoogaars: hoog kontje (niet boven water maar onder water). De visserman-hoogaars kwam bij het vissen in de geulen van Zeeland herhaaldelijk vast te zitten. Doordat het schip aan de voorzijde de grootste diepgang had, kon het zonder veel moeite omzwaaien en in de tegenovergestelde richting wegvaren net als de hengst. Wel moest dan het vissende roer eerst worden opgehaald. Met deze snelle omkeermanoeuvre voorkwam men groot tijdverlies. En: 'tijd was geld.'

Gipon koos bij zijn hoogaarsen voor een matig gebogen vlakvorm met een scheg die gunstig is voor de bescherming van de schroef. Het roer steekt daar niet onderuit. Hij heeft Hoogaarsen ontworpen in diverse lengtes. De hoogaars was van oudsher een scheepstype dat in diverse maten werd gebouwd.

De Hoogaars 'Emelisse' is gebouwd in 1974. Opdrachtgever was A. Baard uit Kattendijke, die haar 37 jaar in bezit heeft gehad. Bij de tewaterlating kreeg de hoogaars de naam 'Jikkemien'.