Erato

Later dat jaar staat in de rubriek 'de Uitkijk' de mededeling dat het schip gekocht is door de heer J. Ulbrich uit Amsterdam, die het de naam 'Christa' geeft.

De Lustrumreünie van de SSRP in Grouw. De voorzitter, Romeo Baron v.d. Borch, op het voordek van de 'Erato'

Het jaarlijkse van der Meulen weekend

De opdracht voor de bouw van deze platgatbotter is een verhaal apart. Het is in 1990 beschreven door Jelmer Kuipers in het jaarboek van het Fries Scheepvaartmuseum. Kuipers wijdde toen maar liefst 11 pagina's aan Jachtwerf J. Langenberg en Zn in Leeuwarden. Hij beschrijft hoe een sjofel geklede man in 1928 de hellingloods binnenkwam en aan de helling-baas vroeg of hij voor hem een schip wilde bouwen. Na wat navraag door Langenberg bleek het om de miljonair mr. K.L. Olivier te gaan die al een 12-voetsjol, een bottertje (of boeier?) en een motorboot had. Heel typisch was dat Langenberg maar vast moest beginnen, terwijl hij nog geen idee had, wat voor scheepje het moest worden. Uiteindelijk werd het een bottertje met een vlakke achterkant. Je zou toch zeggen dat er eerst aan getekend en gerekend moest worden. Uit het verhaal blijkt verder dat een zoon van Langenberg een avondstudie volgde en dat zijn leraar zelfs het boek De Zeilsport van H.C.A. van Kampen voor hem had gekocht, waaruit hij kon leren hoe je een jacht ontwierp. In deze eerste druk stond ook al een tekening van een botterjacht en ik denk dat daar wel naar is gekeken.
Toch heeft Langenberg ook naar een boeier gekeken, want hij tekende geen plat vlak zoals bij een botter, maar het onderwaterschip is helemaal rond, de gangen sluiten aan tegen een wat uitstekende kielbalk, zodat een stukje drift wordt voorkomen. Als we naar de foto van de Erato kijken, droogliggend op het Wad, dan is goed te zien hoe het onderwaterschip verloopt. Het jacht heeft de stoere kop van een botter met een vallende kromme steven. Het schip is duidelijk als jacht gebouwd, want ik tel maar liefst 15 smalle gangen, van kielbalk tot berghout. We zien ook een grote, diepe en brede kuip, het voordeel van een spiegel ten opzichte van een spitsgat achterschip. 
De platgatbotter is in 1928 kennelijk gebouwd van kwalitatief heel goed eikenhout. Pas na 53 jaar werden dek en de kuipbanken vernieuwd. De motorkist werd waarschijnlijk vernieuwd omdat er een nieuwe motor werd ingebouwd. De kuipvloer is nog origineel omdat de kajuitdeurtjes met een speciale ronding aan de onderkant over de kuipvloer draaien. Vanaf 1981 is het jacht in onderhoud bij Jachtwerf Joh. Van der Meulen in Sneek. Rond 1990 werd de kombuis vervangen en werden enkele spanten, de mastkoker en diverse leggers vernieuwd.
Vanaf 1993, toen de familie Jordaan eigenaar werd, moesten onder water zeven gangen aan bakboord en negen gangen aan stuurboord worden vernieuwd, het berghout werd deels vervangen en in de zwaarden werden enkele nieuwe stukjes gelijmd.
Het is uniek dat een eikenhouten jacht na 90 jaar nog in zo'n goede conditie is. Volgens werfbaas Henk van der Meulen zijn indertijd bronzen nagels gebruikt, daarom zien we nergens zwarte plekken in de gangen. De gangen zijn al vroeg goed gebreeuwd en voorzien van rubber, zowel onder als boven water. Dus geen last van inwatering. Verder ligt het jacht al vele jaren zomer en winter in een schiphuis bij Van der Meulen. Alle deurtjes en luiken kunnen open blijven en het jacht wordt voortdurend geventileerd. Het wordt alleen binnengehaald om elke 2 jaar te worden gelakt en voorzien van een nieuwe laag antifouling.