HL90 'It Seeblomke'

In het SSRP jaarverslag 1998 wordt melding gemaakt van de volgende restauratie:

De heer Römelingh kocht dit jacht eind 1997 in slechte staat. Het wordt op de werf "De Hoop" in Workum volledig gerestaureerd. Het vlak is behouden gebleven maar de huidgangen en een deel van de spanten, leggers en banden moesten worden vernieuwd. 

Na verwijdering van de bovenste huidgangen bleek, dat boorden, spiegel, voordek en zeilwerk bij een vorige restauratie in 1948 zijn verhoogd om meer ruimte in het jacht, dat bij die gelegenheid tevens van een kajuit werd voorzien, te krijgen.

Deze ingreep is de lijn van het schip niet ten goede gekomen. De heer Römelingh overweegt, om de oorspronkelijke vorm te herstellen ondanks de meerkosten, die daaraan zijn verbonden. 

Op 30 juli werden we door Carel en Kati Römelingh op de Scheepstimmerwerf De Hoop in Workum uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de tewaterlating van de gerestaureerde Staverse Jol met als registratienummer HL90. Omdat de jol in 1901 door Wildschut in Gaastmeer is gebouwd, waren we benieuwd naar de historische achtergrond en de restauratie van dit vissersschip. Het artikel geeft een passende aanvulling op de serie artikelen van Wieke van Dongen over de Staverse jol HL9, genaamd 'Vrouwezand'.
Volgens de beschikbare gegevens is de huidige HL 90 als half-gedekte zeilboot (jol) met een bruto inhoud van 7 m3 in 1901 door Wildschut in Gaastmeer gebouwd in opdracht van Johannes A. Vogelzang wonende in Scharl. Het is bekend dat het schip op 15 augustus 1911 als HL 71 te boek staat.
In SdZ 1999 nr 6 lezen we dat een andere jol, de HL9, in 1907 bij Wildschut is gebouwd voor Auke Vogelzang die drie zoons had: Johannes, Gerlof en Hendrik. De jol kreeg de naam 'Drie Gebroeders' en Hendrik en Gerlof visten er met zijn tweeën mee. De bruto inhoud wordt verlaagd van 7 naar 4 m3. In 1926 zou Hendrik gestopt zijn met vissen.
Volgens beschikbare gegevens over de HL71 zou Johannes Vogelzang de jol op 20 november 1922 verkocht hebben aan Hendrik en Gerlof Vogelzang. Een klein jaar later, op 1 oktober 1923 wordt de jol doorverkocht aan Hendrik C. de Boer in Stavoren. De naam wordt gewijzigd in 'Twee Gebroeders' en de registratie wordt ST22 (ex HL71/Onderneming). Op 27 april 1928 wordt er een motor in het scheepje gebouwd en de bruto inhoud wordt weer verhoogd tot 7 m3. Per 27 juli 1932 wordt de registratie doorgehaald in verband met de afsluiting van de Zuiderzee. Het moet zonder twijfel over dezelfde familie Vogelzang gaan.

In het SSRP jaarverslag 1999 wordt melding gemaakt van de volgende restauratie:
In 1999 zijn enige omvangrijke restauratieprojecten die zich over meerdere jaren uitstrekten afgerond. In 1998 werden al grote vorderingen in de herbouw van de staverse jol HL90, ‘It Seeblomke’, gerapporteerd. In 1999 is deze restauratie voltooid met de vervanging van het zeilwerk, knieën, opboeisel, dek, de potdeksels en de verdere afwerking. 
Op 30 juli werd het herboren scheepje onder grote belangstelling feestelijk te water gelaten op scheepswerf De Hoop. Eén van de onvergetelijke momenten was de lofzang aan het adres van de eigenaresse Katy Römelingh door een close harmony groep waar werfbaas Roelof deel van uitmaakte. 

De Stcischting "De Staverse jol" schrijft in haar Inhoudelijk eindverslag project “De HL90 bij de tijd”:
In 2013 nam de Stichting de gerestaureerde Staverse jol, de ST48 gebouwd in 1894, in gebruik. Met deze jol kunnen we veilig op pad met de jongeren. Een Staverse jol is zeer geschikt voor de zeilende visserij met jongeren maar biedt slechts ruimte aan een 4 tot 5 tal opvarenden. Hierdoor moesten wij onze wervingsactiviteiten voor Jonge Vissers al vrij snel staken. Aangestoken door het enthousiasme van de jongelui werd daarom naar een extra jol omgekeken. Deze vond het bestuur in de HL90 die wij in 2013 voor een symbolisch bedrag konden overnemen. Na flink de schouders er onder te hebben gezet en met het nodige koperwerk op slechte plekken was de HL90 geschikt voor ons doel.
Tijdens het gebruik bleek ons dat de HL90 toe was aan (groot) onderhoud. Met een pomp is het lang te doen maar dit vereist toch meer dan normale aandacht voor de jol. De eigenaar besloot dan ook om de jol op 9 augustus 2013 voor een symbolisch bedrag van € 1,00 over te dragen aan de stichting. Kort na de overdracht is de jol uit het water gehaald, gebreeuwd en voorzien van een flinke hoeveelheid koper. Dit is echter een echt lapmiddel en een serieuzer aanpak was noodzakelijk.
Vooral het onderwaterschip verkeerde in een zodanig slechte staat dat er eigenlijk alleen met mooi weer gevaren kon worden. Dit ervoeren wij als een rem op onze ambitie om meer jongeren
te interesseren voor de zeilende visserij. Veiligheid voor de jongeren staat voorop en het (nog) verantwoord kunnen varen stond onder druk.
Op 14 mei 2016 was het eindelijk zo ver. Na de toekenning van een bijdrage van het Iepen Mienskip Fûns was het geld beschikbaar voor de grondige opknapbeurt van de Staverse jol, de HL90 uit 1901. Op de 14e mei 2016 is een aantal Jonge Vissers gestart met het verwijderen van de vlonders, de motorkist en alle vallen en katrollen van de HL90 op scheepswerf “De Hoop” in Workum.  Om de jol weer op tijd te water te krijgen voor de visserijdagen te Workum moest veel werk worden verzet. 

Dirk Huizinga schrijft in zijn boek "Staverse jollen":
De HL90, een Wildschut-jol die van 1901 tot ca. 1923 vanuit Laaksum heeft gevist onder nummer HL71, bij de familie Joh. A. Vogelzang en het laatste jaar bij Hendrik en Gerlof Vogelzang. In 1923 neemt Hendrik C. de Boer de jol over en krijgt die de registratie ST22. Omstreeks 1932 gaat het scheepje over naar de recreatie. Er wordt een kajuit op gezet en jarenlang vaart de familie Polderman ermee. Tot de jol in 1998 gekocht wordt door Carel Römelingh die de kajuit eraf laat halen en de jol laat verbouwen tot de vissersjol die ze was. In 2013 wordt het scheepje van 6.60 meter lengte aangeboden aan de Stichting "De Staverse Jol".