Jacobeintje

Frans Lebon schrijft ons:
Volgens mij hebben wij in 1962 de tjalk gehuurd zonder motor in Durgerdam om te varen naar de Sneekweek, allemaal jongelui. Het is een waarachtig avontuur geworden met op de terugweg storm op het IJsselmeer. We zijn uiteindelijk bij Stavoren terecht gekomen. Ik herken het schip door het brandmerk 247B SNEEK 1956 wat in de helmstok gebeiteld staat.

Gerrit Portengen staat bekend als de pionier van de chartervloot. Al in 1958 startte hij met zijn eerste charter op een botter, later werd de HK23 zijn eerste eigen schip. Daarna volgden er nog velen, met als laatste de 'Jacobsschelp'. Maar Rooie Gerrit werd weer verliefd. Op zijn tachtigste legt hij de laatste hand aan een skûtsje. Gerrit Portengen voer op een vrije dag over de Vecht. Weer kwam hij langs dat skûtsje met de schitterende ligplaats bij Fort Uitermeer. Toch maar even kijken, want er stond al een tijd een bord 'Te Koop' op. Hij sprak met de eigenaar en was verkocht, Achter hun huis aan de Vecht werken Rooie Gerrit en Bertie Geurts, samen eigenaar van Rederij voor de Wind, nu aan de nieuwe aanwinst Jacobeintje, bouwjaar 1900.
Op de vraag: 'Waarom koop je nog een schip?', antwoordt Gerrit: 'Als ik een mooi gelijnd schip zie, kan ik er moeilijk aan voorbij varen. Ik zag die schitterende kont en dacht `wat zal die hard lopen'. En je merkt het al op de motor: één tandje erbij en zij vliegt'. De buitenkant was mooi, maar er moest veel gebeuren, het prachtige teakhouten dek moest opnieuw gerubberd worden. Honderden nieuwe proppen afsteken en schuren maar. Onder in het schip lagen zestig zware tegels, die als ballast dienden, vies van de olie. Die eerst verwijderen, dan het vlak afsteken; Bertie heeft het vlak afgekrabd. Helaas stak zij erdoor. Snel een oude schip-perstruck toegepast, een stuk spek erop en dicht, vlug naar de werf. Het vlak is nu vanaf de kop tot aan de zwaarden gedubbeld bij Jachtservice Weesp', zegt Gerrit.

Haar mooie kont deed 't hem. Skûtsje 'Jacobeintje' verleidde Rooie Gerrit Portengen (80) en Bertie Geurts (55) met haar fraaie lijnen tot aanschaf en restauratie. Bloed, zweet en tranen heeft het opknappen gekost, maar nu is ze bijna klaar. Het 16 meter lang zeilschip met als bouwjaar 1900 lonkte al langer naar de reders. Ze lag bij Fort Uitermeer, met een te-koop-bord erop. Uiteindelijk besloot het stel in gesprek te gaan met de eigenaar. De koop was snel rond. Er volgden twee jaar noeste arbeid. Vrijwel de gehele restauratie hebben ze eigenhandig gedaan.
Het teakhouten dek moest opnieuw worden gerubberd, het vlak moest opnieuw worden afgestoken, de bedrading en de nagelbank moesten worden vervangen - net als het zeil, want daaraan hadden muizen zich tegoed gedaan. Wat Portengen en Geurts met 'Jacobeintje' gaan doen als ze helemaal klaar is, weten ze nog niet. 
Botters, salonboten, klippers, tjalken: Portengen heeft heel wat boten onder zijn hoede gehad en opgeknapt. 'Jacobeintje' is Portengens 42ste schip. Op het water komt hij nog geregeld één van zijn oude schepen tegen: "Prachtig om te zien dat ze nog steeds in de vaart zijn. De meeste nieuwe boten zijn rommel. Te veel plastic, te veel lawaai en te veel golven. Dat oude vakmanschap moeten we koesteren."