Jan Haring

Jan van Kuilenburg

Zeeland werd 15 jaar geleden ontdekt, door Jan van Kuilenburg, toen midden dertig jaar. Hij was niet alléén op die ontdekkingsreis, maar werd vergezeld door zijn platbodemjacht 'Jan Haring' een fraai specimen van Terschellinger Blazertype. 
In 1966 trok Rotterdammer Jan Kuilenburg zich terug uit zaken, vestigde zijn Vaarschool Zeeland in het Thoolse St. Annaland en begon zich tevens te realiseren dat zijn ruime Zeeuwse zeilervaringen wel eens goed konden komen van andere watersporters.
In en rond St. Annaland is de 'Jan Haring' allang een begrip. De vorm is specifiek voor de Blazers van het kleinere type. Speciaal in Terschelling bouwde men een type platbodem dat sterk identiek was aan de 'Jan Haring'. De Blazers werden vooral gebruikt voor het vissen in de woelige zeegaten tussen de Waddeneilanden. In 1952 gleed de Jan Haring van de helling op de werf „De Onderneming" te Landsmeer. Een casco, geklonken van 6 mm staalplaat, met boeisel en opbouw van 5 mm. Het schip met over de stevens gemeten 10.90 meter bij een breedte van 4.25 meter en een diepgang van 1 meter. De waterverplaatsing bedraagt 22 ton. Met alle zeilen bij voert de 'Jan Haring' liefst 86 m2 textiel. De hulpmotor, een Perkins diesel, levert 36 din pk op de schroef. Aan boord ondervindt men zowel de genoegens van het moderne comfort als de authentieke atmosfeer van het vroegere ruige vissersleven. Voor de historisch geinteresseerden onder u: Jan Haring was een jonge geus, die op 11 oktober 1573 de moed had om de admiraalsvlag uit de mast van het commandoschip van de Spaanse vlootvoogd De Bossu te kapen tijdens de slag op de Zuiderzee.

De Meetbrief is aangevraagd door Jan Kuilenburg en heeft Teboekstelling 4275 B Dord 1968.

Liggers Scheepsmetingsdienst: Details over het schip Jan Haring Meetnummer: R32261N

Je kunt plezier hebben op het water met allerlei vaartuigen, maar het ene roept toch meer bewondering of respect op dan het andere. Op de foto zien we een helemaal niet zo groot vaartuig, het is slechts elf meter lang, dat alleen al door z'n massaliteit respect afdwingt. De ontwerper zou zich hebben laten inspireren door de blazers van Terschelling. Dat kan natuurlijk, maar het verrast me ook. De blazer was een eikenhouten vissersschip dat gebruikt werd in het noordelijk deel van de Zuiderzee. Die zee liep door tot aan de Waddeneilanden. Blazers werden vooral gebouwd aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e. De vorm van de blazer en vooral de grootte werd bepaald door het vaargebied. 

De 'Jan Haring' van de foto is dus een kleine blazer qua lengte, maar heeft wel in de kop het volume meegekregen van de grote blazer. 

Sta ik vanochtend eieren met spek te bakken voor mijn ontbijt en komt er plots een herinnering naar boven. Een week zeilcursus op de 'Jan Haring', samen met mijn broer en nog 2 andere jongens. Volgens mij begonnen we elke dag met een stevig ontbijt bestaande uit eieren met spek. Mooie en leerzame herinnering. Nog steeds met veel plezier zeilend. Dit moet zo’n 50 jaar geleden zijn, nu zelf inmiddels bijna 65. Dat moet dan rond 1971 zijn geweest. Mijn ouders hebben ons destijds aangemeld om zeezeil-ervaring op te doen.

Ik heb er heel wat reisjes mee mogen maken op de Atlantische Oceaan hier in Frankrijk en alleen bij zware zee na de eilanden wordt het onplezierig om te varen. Het schip is nu te koop voor diegene die er met liefde en respect voor zorgt dat 'Jan Haring' niet verloren gaat. Ik hoop een nieuwe eigenaar te vinden in Nederland, want eigenlijk hoort ze daar thuis.

We zijn in vergevorderd stadium met de repatriëring van de 'Jan Haring'. zowel de huidige eigenaar als de aankomende nieuwe eigenaren (ondergetekenden) krijgen veel enthousiasme te horen van collega liefhebbers. Er is zo'n beetje een Red-Jan-Haring op gang aan het komen. Ook de vorige eigenaar, Dhr Stegeman is van de partij. Maar toch hebben we echt nog meer advies en hulp nodig. Onder meer voor de eerste opvang van het schip in NL. We willen graag in contact komen met een werf(je) in de buurt van Utrecht of Gorinchem (of daartussen) waar de 'Jan Haring' via de oplegger kan worden geplaatst en enkele maanden het eerste herstelwerk kan doormaken.
Dit vraagt o.a. een hefinstallatie voor zijn gewicht van ca 18 ton. Kunnen jullie ons op welke wijze dan ook helpen. Het spreekt voor zich dat dit het eerste bericht is vanuit ons om met SSRP in contact te komen en de registratie van de 'Jan Haring' in Nederland weer te continueren!

In 2022 ontving de SSRP van de eigenaar van de blazer 'Jan Haring' de volgende vraag: 'Ik woon in Frankrijk en heb heel wat reisjes met de jan Haring mogen maken op de Atlantische Oceaan. Alleen bij zware zee wordt het onplezierig om te varen. Ik hoop nu echter een nieuwe eigenaar te vinden in Nederland, want eigenlijk hoort het schip daar thuis.'
Dat de blazer naar Frankrijk ging om er mee op zee te varen was geen rare gedachte. Dit type was oorspronkelijk een eikenhouten vissersschip. Men viste ermee in het noordelijk Waddengebied, de Duitse bocht en de Noordzee. Ze werden vooral gebouwd aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. De vorm van de blazer en vooral de grootte werd bepaald door het vaargebied. Blazers die visten in de zeegaten en op de Noordzee waren groter en staken dieper dan de blazers die op de Zuiderzee bleven. De grote blazers waren vroeger 15 meter en langer. De kleine circa 11 à 12 meter. De Jan Haring is een kleine blazer qua lengte, maar heeft in de kop wel het volume meegekregen van een grote blazer. Het schip meet over de stevens 10,90 m bij een breedte van 4,25 men een diepgang van een meter. In 1952 gleed de Jan Haring van de helling in Landsmeer, bij werf "De Onderneming" van De Groot. Het casco was geklonken van 6 mm staalplaat, met boeisel en opbouw. Helaas hebben we tot op heden nog niet kunnen achterhalen wie de opdrachtgever was.

Spiegel der Zeilvaart december 2023-januari 2024 nummer 10: De Blazer een typisch werkpaard