Petronella

Je koopt een houten botterjacht met het gegeven dat het vlak op termijn moet worden vervangen. Als het dan eindelijk zo ver is, rijst de vraag: een nieuw houten vlak of toch kiezen voor een onconventionele oplossing? Familie De Geest nam een radicaal besluit en werkt sinds vorig jaar met hulp van vrienden en kennissen aan de renovatie van haar botterjacht uit 1945.
Het gezin De Geest bestaat uit vader Steven, moeder Petra en de zoons Stijn en Joep. Op zeker moment opperden de jongens dat ze wel eens met een platbodem wilden zeilen. Er werd naar een schip gezocht en bij makelaar Ties van Os in Enkhuizen vonden ze in 2006 een houten botterjacht van elf meter.
Er werd een expertiserapport opgesteld en toen bleek dat het vlak, inclusief scheg en loefbijter, al vele jaren eerder tot aan het berghout in met glasvezel gewapend polyester was gezet. Bij het vernieuwen van de huid was het polyester omhulsel overigens al eens teruggebracht tot de kim.
De familie De Geest wist, toen zij het schip in 2007 kocht, dat een ruim zestig jaar oud botter-jacht regelmatig onderhoud met zich meebrengt. Toen het botterjacht een paar jaar geleden dan toch flink ging lekken, werd besloten om het vlak te gaan vernieuwen. Nadat verschillende offertes waren aangevraagd, zat de familie wel met een dilemma. Elke gang in het nieuwe vlak kwam ruwweg neer op zo'n duizend euro. Het krombranden van de vlakpunten kon mee- en tegenvallen. Bij de ene gang lukt het krombranden soms binnen een uur en soms sta je - bij onwillig hout - een dag te verprutsen. En er gaan heel wat gangen in een vlak zitten. Daarbij kwam ook nog de kielbalk, die moest in zijn geheel worden vernieuwd. Bovendien heb je ook goede liggers en knieën nodig om het nieuwe vlak aan te kunnen bevestigen. Dus komt er altijd meerwerk bij, omdat je de oude liggers pas kunt beoordelen als het vlak is verwijderd.
Naar aanleiding van artikelen in de SdZ 2015.2 en .3 over de bouw van een hout-epoxy botterjacht met een stalen vlak door Theo Lansink in Oldenzaal, kwamen ze tot de conclusie dat er veel voordelen zouden zijn als ze voor de 'Geertje' ook een stalen vlak zouden maken.

In SdZ 2020.8 beschreven we de voorbereidingen voor een nieuw stalen vlak onder het botterjacht Geertje van de familie De Geest. Inmiddels zijn we twee jaar verder en heeft de familie een heerlijke zeilvakantie op het Wad achter de rug, waarin het nu lekvrije en stijve botterjacht zich heeft kunnen bewijzen. Maar eerst zijn we benieuwd hoe dat met het stalen vlak is gegaan.
Uiteindelijk kon het botterjacht in oktober vorig jaar weer te water. De romp bleef waterdicht! Het seizoen was inmiddels voorbij en er werd naar het schiphuis in Friesland gevaren. Na een aantal zeildagen dit jaar ging het gezin De Geest deze zomer naar het Wad en genoot van en solide en waterdicht botterjacht. Ook kon weer probleemloos worden drooggevallen. Het was een enorme klus, die gelukkig mede dankzij de hulp van vele vrienden en vrien­dinnen werd geklaard. Ik heb enorme bewonde­ring voor het doorzettingsvermogen van vader Steven, moeder Petra, zoons Joep en Stijn. Wat hebben die moeten buffelen. Ze zijn - met recht - enorm trots op het resultaat en kunnen weer vele jaren genieten van hun fraaie botterjacht Geertje, waarvan we de geschiedenis uitgebreid beschreven.

Eigenaar Stijn de Geest mailt:
Gisteren hebben we in de Veerhaven Rotterdam onze jachtbotter Geertje herdoopt naar moeder en vrouw Petronella (Petra). Dit als dank voor alle ondersteuning die zij gaf gedurende de refit.  Vanaf nu kan de boot dus onder een andere naam de boeken in. 

Vader Steven de Geest voegt hieraan toe:
In augustus 2006 kochten we onze eerste grote boot, na een hele reeks kleine zeilbootjes (optimist, solo, vaurien, laser) en een sloep te hebben gehad en de ervaring met het huren van diverse zeiljachten, van catamaran, tot scherp jacht tot platbodem. Na een bezoek aan de klassieke botenbeurs in Enkhuizen in het voorjaar van 2006 viel de keus op een platbodem, omdat niet de ambitie zeezeilen was, de binnenwateren trokken ons meer, de ruimte en de de way of living alsook de vormgeving spraken ons het meest aan. En wel een houten boot, de jachtbotter 'Geertje' in 1945 gebouwd door Kok in Huizen. Temeer omdat onze oudste zoon Stijn te kennen had gegeven botenbouwer te willen worden en zijn opleiding aan het Rotterdamse Hout- en Meubileringscollege, afdeling jachtbouw gestart was.
Na een paar jaar op de Zuid-Hollandse en Zeeuwse wateren te hebben gevaren, verhuisden we de boot naar Heeg, een plek die we al goed kenden uit eerdere vaar-vakanties. Heeg is nog steeds haar thuishaven. Daar leerden we Martijn Perdijk van Wind & Water kennen, die samen met Stijn in stappen de restauratie van de botter oppakte. We kochten de boot met een al gepolyesterd vlak, dus wisten dat we op enig moment aan de beurt waren. 2019 was het jaar dat we iets moesten. Onze zoons Stijn en Joep wilden graag verder met de boot en mijn vrouw en ik droegen de 'Geertje' aan hen over en we zetten een plan ter verdere restauratie op. Inmiddels had Stijn zijn studie als Naval Architect aan het STC te Rotterdam afgerond en met zijn expertise besloten we buiten de gebaande paden te treden en een stalen vlak onder het schip te leggen en brachten de boot naar Rotterdam, onze woonplaats en gingen in eigen beheer met behulp van vele vrienden dicht bij huis aan de slag. U kunt uitgebreide verslagen in de Spiegel der Zeilvaart van enkele jaren geleden lezen. De restauratie werd afgerond eind 2021.
Na de restauratie besloten de jongens de boot naar mijn vrouw, hun moeder te vernoemen, de boot werd na 2 seizoenen varen, waarbij bleek dat de onconventionele restauratie uitstekend geslaagd is, naar Rotterdam gevaren waar op 30 mei jongstleden in de Veerhaven de doop plaats vond, de botter heet sindsdien 'Petronella'.