Wearlamke

Graag wil ik u vertellen dat ik dit winterseizoen begonnen ben met de restauratie van onze tjotter het 'Wearlamke' (stamboeknr. 1451).
In het 'Wearlamke' heb ik in de jaren 1979, 1980 en 1981 zeilinstructie gegeven bij zeilschool It Beaken te Heeg. Het scheepje had toen al als instructeur en liefhebber mijn voorkeur. In originele staat was het 'Wearlamke' zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant geheel blank gelakt. In de jaren dat ik zeil les gaf heb ik in dit scheepje ook mijn vrouw leren kennen.
Toen ik in 2012 in het bezit kon komen van het 'Wearlamke' was het aan de binnenkant geheel geverfd en verkeerde vooral het vlak en de kim in een slechte staat. Ik ben begonnen met het verwijderen van alle verf en zo kon ik bepalen wat er slecht is en wat er vervangen moet gaan worden.
Mijn doel is om het scheepje zoveel mogelijk weer in de originele staat te krijgen. Op dit moment ben ik bezig om het zeilwerk te vervangen daarna volgen de slechte leggers en spanten. In de stap daarna gaan we delen van de gangen en het vlak waar nodig vervangen. 

In het voorjaar van 2015 is het vervangen van het slechte inhout (spanten en leggers) gereed gekomen. Inmiddels ligt het Wearlamke op de werf van Pier Piersma in Heeg, Pier gaat het vlak en de nodige gangen vervangende de komende winter.

Na 40 jaar weer de boot in

In de Laatste waterkamioen, die in april 2019 is verschenen, schrijft Richard de Jonge:
Kees van Vlaanderen geeft bijna 40 jaar geleden zeilles in de tjotter 'Wearlamke'. Daar raakt hij tot over z'n oren verliefd op cursist Yvonne. Ze trouwen, krijgen vier kinderen en hebben verschillende boten. Tot ze 'Wearlamke' te koop zien liggen. Na een lange restauratie glimt de tjotter als nooit tevoren.
We schrijven 2012 als Kees weer eens Marktplaats afstruint en zijn oog op een hem wel heel bekende boot valt. "Hé Yvonne", roept hij, "er is er iemand die de foto van 'Wearlamke' gebruikt voor een advertentie." Kees klimt vrijwel meteen in de telefoon. Wat blijkt: de foto is helemaal niet misbruikt, "hun" 'Wearlamke' staat te koop. In Akkrum. Een afspraak wordt gemaakt en Kees reist met goede vriend Karst met een platte wagen achter de auto richting Friesland. "Daar sprongen me de tranen in de ogen", zegt Kees. "Er mankeerde van alles aan. De bodem was verrot, ze hadden aan de buitenkant koperen platen gemonteerd en alles wat slecht was, was blauw geschilderd. Witte wrangen, groen boeisel, het leek wel een kermisboot. Ik wilde er een symbolisch bedrag voor betalen. Iets van vijfhonderd euro. De man vroeg in eerste instantie drieduizend en na mijn betoog stelde hij de helft voor. Maar ook dat vond ik nog te veel voor de staat waarin het bootje verkeerde. Toen zijn we vertrokken. In Heerenveen zaten we aan een uitsmijter, er heerste een grafstemming. Karst zei: 'Bel die man nou op, biedt duizend euro, dan heb je hem. Anders eindigt jouw 'Wearlamke' als een bloembak.' Ik gebeld, terug naar Akkrum en toen hebben we het rond gemaakt. Die man bleek trouwens ook een uitsmijter als lunch te hebben gehad", grapt hij.
Al snel na de aankoop benaderden Kees en Yvonne, Pier Piersma. Pier is een alles-kenner en alles-kunner op dit gebied, maar bovendien is de boot in 1959 gebouwd bij Gebr. de Jong Scheepswerf aan de Skatting in Heeg, het huidige woonhuis van Piersma - waarmee het cirkeltje weer rond is. Samen maakten ze een 'plan de campagne'.
De rest van het verhaal beslaat 8 pagina's met prachtige foto's van de tjotter.