Wyandotte

Susan Poppe Vermaat meldt ook dat de bouw en de afbouw erg lang geduurd heeft. Wanneer en hoe het casco van de 'Vela' van Overschie naar Veere is getransporteerd is onbekend. Op de achtergrond van de eerste foto van november 1968 is een deel van de Grote Kerk te Veere te zien. Uit deze foto valt op te maken dat het casco reeds in 1968 in Veere was én daar is afgebouwd.

De kajuit wordt ingetimmerd met Parana Pine. De keuken is aan stuurboord geplaatst. Te zien zijn de rechthoekige ramen van de kajuit, welke op nadrukkelijk verzoek van mw. Vermaat rechthoekig moesten zijn, want dat gaf voldoende licht in de kajuit. Het hout, Oregon Pine, wat is gebruikt voor de geheel massieve mast, blijkt afkomstig te zijn van een vissersschip. De handgrepen onder de ramen zijn bij ruig weer heel plezierig.
Het afbouwen en aftimmeren van de 'Vela' neemt al met al een kleine 3 jaar in beslag. Geregeld wordt de voortgang in ogenschouw genomen. Het meeste werk gebeurt op de zondagen en de schaarse vrije uren door de week. Er is immers ook nog een onderneming welke aandacht behoeft. Het afbouwen vindt in het centrum van Veere plaats. De 'Vela' kon daar op een braakliggend terrein liggen. Geregeld werd de zondagsrust verstoord, wat niet altijd in dank werd afgenomen.

De foto moet wel in of na 1972 genomen aangezien het zeilnummer VC172 in het zeil staat (zie de meetbrief). Op de achtergrond de Grote Kerk en Stadhuis te Veere. Het zeiltuig op deze foto is in 2017 nog steeds in goede staat en in gebruik. Wat Susan Poppe Vermaat in 2018 bij is gebleven is dat haar vader trots was op het gegeven dat het vlak gemaakt is van een dikke plaat van circa 2,5 cm. Voor het vaargebied van het voormalige getijdegebied is dit een geruststelling, omdat vastlopen geregeld voorkwam. Of zoals de dochter Susan schrijft: In mijn ogen was dat ook verstandig aangezien mijn vader het niet zo nauw nam met tonnen, staken en wij dus regelmatig vastliepen. Hij zei dan altijd: “Er kan ons toch niets gebeuren met deze extra dikke bodem”.
De 'Vela' wordt in 1972 aangemeld bij de SSRP, krijgt plaquette 1501 toegewezen en wordt ingeschreven als Vollenhovense bol.
De Vela heeft als vaargebied de Zeeuwse wateren en wordt vooral op het Veerse Meer en de Oosterschelde gezien en heeft een ligplaats te Veere. De Vela heeft aan diverse activiteiten van de SSRP meegedaan, waaronder o.a. de reünie in 1973 in Monnikendam.

Vanaf circa 1990 komt de 'Vela' niet meer veel aan varen toe, er zijn inmiddels ook andere activiteiten zoals paardrijden. De 'Vela' ligt gedurende een kleine 5 jaar op de kant in de tuin van de familie Vermaat.
Over de naam 'Vela' het volgende: Het ligt voor de hand om de naam te herleiden tot het sterrenbeeld Zeilen. Dit sterrenbeeld is uitsluitend zichtbaar op het zuidelijk halfrond. Susan Poppe-Vermaat vermeldt echter het volgende: “Voordat de Vela gebouwd werd gingen wij een aantal jaren naar Noorwegen op vakantie. Mijn vader vond een cruiseschip maar niks en vond een rederij met coasters, die vracht vervoerden en plaats had voor een auto en vier passagiers. Het waren mooie vaartochten naar o.a. Bergen en Stavanger. We voeren daar een kleine week over. En deze coaster heette 'Vela'. Vandaar de naam voor onze boot”.

Een advertentie in de Telegraaf in 1998 trekt de aandacht van de familie van Maren uit Barneveld en ze komen tot overeenstemming om de 'Vela' te kopen.

De jaren dat de 'Vela' op de kant heeft gestaan hebben geleid tot de nodige achterstallige onderhoud aan de boot, de rondhouten, de zwaarden en het roer.

De 'Vela' wordt grondig aangepakt en krijgt na familieberaad haar nieuwe naam 'Wyandotte'. De Wyandotte is een sierhoen welke in vele kleuren te verkrijgen is. Het enkelkleurige, veelal witte, type is enigszins bolvormig en krijgt daardoor een aandoenlijk uiterlijk. Een vergelijking welke goed past bij deze Vollenhovense bol. De inrichting was tot 1998 gebleven zoals op het inrichtingsplan staat. De familie van Maren, de tweede eigenaar, heeft na 1998 een aantal wijzigingen aangebracht zoals het vervangen van de keuken voor een bank en kaarttafel. De dinette werd verkleind en de keuken werd bij het achterraam geplaatst. Het interieur wordt opnieuw ingetimmerd. De keuken wordt verplaatst. De bakskisten worden verhoogd. Een nieuwe motor wordt geplaatst. De mast wordt grondig aangepakt en voorzien van inwendige bedrading. De gehele romp wordt opnieuw in een verfsysteem gezet. De rechthoekige ramen van de kajuit worden vervangen voor patrijspoorten. Er komt een nieuwe maststrijkinstallatie. Kortom een grondig aanpak.
Rond 2010 wordt de 'Wyandotte' gestraald tot aan het berghout en in een 2 componenten verfsysteem gezet. Tevens wordt de boot voorzien van een windmeter, dieptemeter en snelheidsmeter.

Nadat de boot is gerenoveerd wordt haar ligplaats de Koevoet in Teroele aan het Koevordermeer. Het vaargebied wordt met name Friesland, Overijssel en de Randmeren. In 2004 krijgt de boot wederom een nieuwe motor. De in 1999 geplaatste motor voldoet niet. Er wordt een Nanni diesel geplaatst van 29 pk.

In 2008 wordt het hijsen strijken van het grootzeil vergemakkelijkt. Gijs en Hennie Witteman van de zeeschouw de 'Knorhaan' hadden een grootzeillier en een klaploper uitgedacht en tot volle tevredenheid gebruikt. Op verzoek van Jaap van Maren heeft Gijs Witteman de benodigde materialen gemaakt en aangeschaft en de lier en klaploper op Wyandotte geplaatst. De lier en klaploperconstructie is een zeer handige manier van het hijsen en strijken van het grootzeil. Na het hijsen van het grootzeil met de lier, kan met behulp van de klaploper de gaffel op een bij de wind en koers eenvoudig en met gemak op een passende spanning worden gebracht.

Eind 2012 komt de 'Wyandotte' in het bezit van de familie Stoute. De boot krijgt haar ligplaats in Rotterdam aan de Kralingse plas, ook haar vaargebied. Het schip is dan ook niet meer 'actief' ingeschreven in het Stamboek. Over deze periode is niet meer bekend, dan dat de keuken wordt aangepast, een koelkast geplaatst wordt en het jaarlijkse onderhoud wordt voortgezet. In mei 2014 wordt de boot weer te koop gezet.

In juli-augustus 2014 kopen Hans Pietersma en Elsbeth van Driel de 'Wyandotte' en wordt de nieuwe ligplaats de watersportvereniging Almere Haven. De boot wordt opgevaren vanuit Kralingen, via Amsterdam naar Almere en blijft de naam 'Wyandotte' houden. Alhoewel de verleiding er wel even was om de naam 'Vela' (sterrenbeeld Zeilen) in ere te herstellen. Bij naspeuring betreffende de herkomst en betekenis van de naam blijkt o.a. dat Wyandotte een stad is in Wayne County in de staat Michigan. Ook blijkt het een stad te zijn in Ottawa County (Oklahoma), tevens hoofdkwartier van de Wyandot Nation of Oklahoma, een indianenstam welke is voortgekomen uit Huron-Wendat.

In de winter van 2014-2015 krijgt de boot een hardhouten vloer welke direct op het vlak (2,5 cm dik) wordt verlijmd. Tevens wordt de speurtocht in gang gezet naar Parana pine, een inmiddels bedreigde en tevens verboden houtsoort, waarmee het interieur is afgetimmerd. Dit om een aantal interieur klussen in dezelfde houtsoort te kunnen voortzetten. Bij de grondige onderhoudsbeurt aan de Nanni diesel kwamen er geen bijzonderheden aan het licht. Tevens worden na dik 40 jaar trouwe dienst het bovenblok en hakblok vervangen.
In de winter van 2015-2016 worden alle vallen en de dirk vervangen voor moderne klassieke lijnen. De keuken wordt grondig aangepakt en wordt opnieuw betegeld met Winckelman tegels. Tevens wordt het toilet vervangen en de vloer aldaar eveneens betegeld met Winckelman tegels. Ook worden het Merbau roer en zwaarden kaal gehaald en opnieuw in de Owatrol en Epifanes UV gezet.
In 2016 worden de oude tufnol schootlieren vervangen voor zogenaamde selftailing lieren van Lewmar. Tevens wordt de schoothoek van de lieren aangepast. Kortom het bedieningsgemak verbetert aanzienlijk. Tevens wordt het schakelpaneel vervangen en een begin gemaakt met het in kaart brengen van 12 volt en 220 volt.
In de winter van 2016-2017 worden de fokkeschoot en de grootschoot vervangen. Krijgt de boot nieuwe kussens en matrassen. Wordt de mast kaal gehaald, de houtrot in de mastvoet aangepakt, opnieuw in de lak gezet (Owatrol en 8 lagen Epifanes UV), de bedrading vervangen en een radio- en marifoonantenne geplaatst. Tevens wordt het driekleurenlicht voorzien van ledverlichting.

Gerard ten Cate schrijft in zijn Vlugschrift "Uit het Stamboek nr. 8:
In de Spiegel der Zeilvaart nummer 7, van september 2017, schrijft Jan Eissens in het stuk “Het jacht in het Stamboek” op bladzijde 54 het volgende: 

..... “Was voor 1950 de belangstelling voor het traditionele jacht sterk tanende, na 1950 nam die belangstelling juist weer snel toe. Dat was terug te zien in de bouw van nieuwe schepen. Na 1950 zijn er duizenden nieuwe schepen gebouwd waarvan de lijnen gebaseerd waren op de oud - Nederlandse scheepstypes .....” .

In de toenmalige hausse van belangstelling voor het Ronde en Platbodemjacht werden er meerdere initiatieven genomen om het traditionele Nederlandse jacht onder de belangstelling te brengen. Zo  werd in januari 1954: “Door de Koninklijke Verbonden Nederlandsche Watersport Vereenigingen een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een klein Rond- of Platbodem kajuitjacht ” (let op de spelling). De uitnodiging voor deze prijsvraag stond in januari 1954 in de Waterkampioen op bladzijde 16. De uitslag in december 1954 en begin 1955 volgden ook nog de ontwerpen, die niet in de prijzen waren gevallen. 
Aanleiding om nog eens naar de publicaties in de Waterkampioen van 1954 te kijken was een ontmoeting in Oostmahorn. Mijn vrouw Lies en ik waren met de "familie" Doerak onderweg. Een rondje Groningen, Leeuwarden, Schiermonnikoog. Incognito met een motorboot. In Oostmahorn kwamen we naast de 'Wyandotte' te liggen. Een in het Stamboek ingeschreven schip met plaquette 1501.
Een gesprek met de eigenaar was snel aangeknoopt. Ik had wat vragen over het scheepje. Er waren wat details, waar ik wat over wilde weten. Ik was nieuwsgierig naar wie het ontworpen en gebouwd had. Het scheepje, een bol, was overduidelijk van staal gebouwd en zag er erg goed onderhouden uit. Wat me opviel was dat het een glad gebouwde romp heeft, anders dan vrijwel alle andere stalen bollen, die vrijwel allemaal overnaads gebouwd zijn.
Een heel geanimeerd gesprek heb ik gehad met haar eigenaar Hans Pietersma. Hij vertelde me dat het scheepje ontworpen was door A. Volker in de vijftiger jaren als inzending voor een prijsvraag. Enig verschil met het oorspronkelijke ontwerp was dat de spanten was verder uit elkaar waren gezet en dat daardoor het scheepje wat langer en gestrekter is geworden, dan in het oorspronkelijke ontwerp.
De 'Wyandotte' staat in het Stamboek ingeschreven als Vollenhovense bol. Haar naam heeft ze te danken aan één van haar eerdere eigenaren die in het kippendorp Barneveld woonde. Een Wyandotte is zoals bekend, een kippenras.